Όταν το «λιοντάρι» γίνεται «κρέας»

Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει από την Σλοβενία ότι σε αυτή τη φάση που βρίσκεται το Ευρωμπάσκετ δεν πρέπει να βγάζει κανείς βιαστικά συμπεράσματα. Το Ευρωμπάσκετ δεν κρίνεται ποτέ την πρώτη εβδομάδα, ούτε ένα-δύο αποτελέσματα μπορούν να κρίνουν τη συνολική πορεία... Άλλωστε αν υπάρχει στιγμή που επιτρέπεται η ήττα, είναι στην πρώτη ή στη δεύτερη φάση.
Όσοι βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα την Τετάρτη ή την Πέμπτη, κατάλαβαν ότι... σκόνταψαν. Η Γαλλία που έχασε από την Γερμανία, παραμένει το φαβορί για την πρωτιά και λογικά δεν θα κουβαλήσει ήττα στη συνέχεια, αφού η Γερμανία έπεσε στο καναβάτσο από Βέλγιο και Ουκρανία! Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανό το στραβοπάτημα να διαγραφεί μια και καλή μέχρι τη Δευτέρα.
Από την άλλη η Σερβία, έμοιαζε με τρένο που δεν θα σταματούσε ποτέ. Νίκησε Λιθουανία και Βοσνία και αμέσως έγινε σύγκριση με την ομάδα του 2009. Αυτομάτως έπεσε πίεση πάνω στους νεαρούς παίκτες του Ιβκοβιτς και ήρθε η πρώτη "σφαλιάρα". Η δε ΠΓΔΜ, αν έχανε έλεγε μάλλον αντίο, πλέον είναι ζωντανή. Οριακά μεν, αλλά ζωντανή. Οσο για τη Σερβία, αν χάσει από τη Λετονία την Κυριακή, τη Δευτέρα παίζει τελικό. Δίχως αυτό να σημαίνει κάτι. Ειδικά με το συγκεκριμένο ρόστερ, που λόγω μικρού μέσου όρου ηλικίας, είναι ικανό για το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο.
Ήττα υπέστη και η Ισπανία, που στην προετοιμασία δεν είχε χάσει κανένα παιχνίδι. Το αποτέλεσμα με τη Σλοβενία θα το πάρει μαζί της στη δεύτερη φάση, αλλά μάλλον δεν θα κινδυνέψει.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι και τα φαβορί χάνουν και όλα μπορούν να ανατραπούν σε μια μέρα. Ετσι είναι τα Ευρωμπάσκετ, έτσι είναι πλέον το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν υπάρχει υπερδύναμη, δεν υπάρχουν και εντελώς αδύναμοι κρίκοι. Το μπάσκετ έχει προοδεύσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και ομάδες όπως η Λετονία, η Γεωργία, η Φινλανδία, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να απειλούν υπερδυνάμεις.
Από μέρα σε μέρα πολλά μπορούν να αλλάξουν, γι αυτό και χρειάζεται προσοχή και σωστή διαχείριση. Κακές μέρες θα υπάρξουν, η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όποιος αντέξει στο μαραθώνιο θα βγει νικητής κι αυτό πρέπει να το θυμούνται και οι Ελληνες. Οχι όσοι αποτελούν την Εθνική ομάδα, αυτοί το ξέρουν πολύ καλά, αλλά όσοι έχουν μάθει  να βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα, να αποθεώνουν αμέσως μετά από ένα ματς, αλλά στο αμέσως επόμενο να δικάζουν και να καταδικάζουν, ξέροντας πως το κόστος θα είναι μηδενικό. Κάτι σαν τον τύπο που καθόταν πάνω από την Βλαχοπούλου στην ταινία "η Ρένα είναι οσφάιντ". Οι παικταράδες γίνονται εύκολα παλτά, οι ομαδάρες ομαδούλες και τούμπαλιν.
Πηγή: gazzetta.gr