Μουντιάλ σε πάει η ψυχή, όχι το τατουάζ!!

Ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για το απαράδεκτο στυλάκι της «νέας γενιάς» και τον γερό-Κάρα που είναι είναι πάντα εγγύηση!  Αν χαμογελάμε για κάτι είναι για την νίκη που σε συνδυασμό με την γκέλα της Βοσνίας μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε απευθείας... Βραζιλία! Με το κλασσικό, αγαπημένο και... ευλογημένο 1-0 και με τον Μήτρογλου να αποδεικνύει ότι αυτή την στιγμή είναι ό,τι πιο αξιόπιστο διαθέτει επιθετικά η Ελλάδα!
Αν όμως δούμε την όλη εμφάνιση-ντροπή στο Λιχτενστάιν τότε το «απευθείας» μόνο... όνειρο μπορεί να μείνει. Η εθνική Ελλάδος κέρδισε μια ομάδα από... φιλότιμους ερασιτέχνες αλλά δεν κάνει κανέναν περήφανο και πολύ περισσότερο τους παίκτες που έπαιξαν και τον προπονητή. Ή για να είμαστε δίκαιοι την συντριπτική πλειοψηφία όσων είδαν ένα κρίσιμο ματς προκριματικών ως... καλοκαιρινή αγγαρεία!
Είναι προφανές πλέον ότι η άποψη «να γίνεται ανανέωση στην Εθνική ομάδα, να παίζουν νέα παιδιά και όχι οι... παλαίμαχοι της Πορτογαλίας» πάει... περίπατο. Κι όποιος την πιστεύει δεν έχει παίξει ούτε σε αλάνα μπάλα. Το αξίωμα να παίζουν νέα παιδιά, έτσι απλά βάση της ηλικίας που γράφει η ταυτότητα τους δεν έχει λογική.
Έχει φανεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, αλλά φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο και στο Λιχτενστάιν. Εκεί όπου παίκτες με... στυλάκι νόμιζαν ότι θα καθαρίσουν τον αντίπαλο επειδή αυτοί παίζουν στο Καμπιονάτο και οι «απέναντι» στις... γειτονιές τους.
Η παρουσία του Ταχτσίδη είναι το πιο... τρανταχτό παράδειγμα όλων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στο πρώτο μέρος δεν τον ακολούθησαν πάρα πολλοί σε «απόδοση» και υφάκι. Η εθνική ήρθε κατάφατσα με ένα φιάσκο που θα ήταν από τα μεγαλύτερα στην ιστορία της μόνο και μόνο επειδή οι παίκτες που φορούσαν το εθνόσημο δεν το... πήραν χαμπάρι.

Για παράδειγμα ο Χολέμπας με ανεξήγητα νεύρα (ή μήπως έχουν εξήγηση με το... θέμα της μεταγραφής) κατάφερε όχι μόνο να αποβληθεί σε ένα τέτοιο ματς, αλλά κυρίως να το κάνει «στο καλό φεγγάρι» της ομάδας, όταν η Ελλάδα πίεζε κι ενώ ο ίδιος είχε κερδίσει φάουλ!

Όμως τις δικές του ευθύνες έχει και ο Σάντος που όλα αυτά τα... έβλεπε και τα άφηνε με την ώρα να περνάει. Ακόμη και ο δισταγμός του να βάλει μέσα στην περιοχή των γηπεδούχων από νωρίς ένα δεύτερο επιθετικό δεν έχει λογική.
Τουλάχιστον ο Πορτογάλος είχε τα κότσια μετά το ματς να μιλήσει για «ντροπή» και μακάρι έτσι να αισθάνονται και οι πρωταγωνιστές για να βγάλουν εγωισμό με την Λετονία την Τρίτη! Η ιστορία του αγώνα έγινε όταν πραγματοποιήθηκε η αλλαγή που... φώναζε από το 20'!
Όταν πέρασε στο χορτάρι ο Γιώργος Καραγκούνης, ο άνθρωπος που είναι η προσωποποίηση του πάθους και του «ξέρω τι σημαίνει να παίζω στην Εθνική Ελλάδος». Ο «Κάρα» ούτε γκολ έβαλε, ούτε το γκολ έφτιαξε. Δεν έκανε καν... παπάδες.
Όμως λαϊκά έβαλε το «κωλόχερο» που χρειάζονταν όλοι. Σήμανε την αντεπίθεση. Είπε στους συμπαίκτες του αυτό που σχεδόν από την αρχή του αγώνα λέγαμε όλοι από τα σπίτια μας και οι «ήρωες» από την εξέδρα!
Ούτε το μαλλάκι, ούτε το τατουάζ, ούτε το στυλάκι, ούτε η υπεροψία προς τον αντίπαλο σε κάνει παίκτη και πολύ περισσότερο όλα τα παραπάνω δεν σε στέλνουν Μουντιάλ! Σε μια τέτοια διοργάνωση πας μόνο αν έχεις αρχ... και ψυχή. 
Οπότε μην κάνει σε κανέναν έκπληξη, ούτε να γκρινιάξετε αν το καλοκαίρι με το καλό ο γερό-Κάρα είναι σημαιοφόρος στα γήπεδα της Βραζιλίας και κάποια παιδάκια βλέπουν τα ματς αγκαλιά με τα μοντέλα τους από κάποια παραλία της Μυκόνου!
Πηγή: gazzetta.gr