Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει...!!

Είναι δύσκολα τα πράγματα. Πολύ δύσκολα πλέον. Αλλά κατά ένα τρόπο, η Εθνική κρατά ακόμα την τύχη στα χέρια της. Με τρεις νίκες προκρίνεται στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ. Δεν είναι απλό, εννοείται. Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.

Αλλά δεν ψάχνουμε και για θαύμα. Η Ελλάδα παραμένει μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του Παγκόσμιου μπάσκετ, άρα διόλου απίθανο είναι το σενάριο του αήττητου σερί στη δεύτερη φάση...
Λίγοι, βέβαια, θα πόνταραν σήμερα τα λεφτά τους στην πρόκριση της Ελλάδας στην τελική φάση. Ακόμα πιο λίγοι θα τα πόνταραν στην κατάκτηση ενός μεταλλίου. Ομως το στραπάτσο από την Φινλανδία δεν έβγαλε την Εθνική νοκ άουτ. Την έριξε στο καναβάτσο...
Είναι και μπασκετικό το πρόβλημα, είναι και πνευματικό. Κυρίως όμως είναι πνευματικό. Μέχρι πριν από τρεις ημέρες ειδικοί και μη έλεγαν πως η Ελλάδα είναι η απόλυτη ομάδα. Οι δύο ήττες από Ιταλία και Φινλανδία ανέτρεψαν κάθε προηγούμενη ανάλυση. Πολύ περισσότερο, το κακό αποτέλεσμα κόντρα στην παρέα του Κόπονεν, που ξεπερνά κάθε λογική.
Δεν είναι εξήγηση το ξύλο που έφαγαν οι διεθνείς μας και η ενέργεια που κατέθεσαν οι Φινλανδοί. Δηλαδή παίκτες που αγωνίζονται στο πιο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση ή φοβήθηκαν μην τσαλακωθούν; Οχι, δεν είναι δικαιολογία αυτή.
Ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει δεν είναι της παρούσης. Δεν είναι η ώρα του απολογισμού. Το Ευρωμπάσκετ δεν ολοκληρώθηκε για την Εθνική, αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.
Ο καθένας έχει μία άποψη για το πώς πρέπει να παίξει από εδώ και στο εξής η ομάδα, αλλά τελικά την άκρη πρέπει να την βρει ο Τρινκιέρι με τους παίκτες του.
Γιατί στο κάτω, κάτω, αυτή Εθνική Ελλάδας έχει αξιόλογο ρόστερ. Εχει παικταράδες. Εχει τον Σπανούλη, που ήταν ο χειρότερος κόντρα στην Φινλανδία και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την ήττα... Αλλά παραμένει ο κορυφαίος παίκτης που αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Εχει μια 12άδα που θα την ζήλευαν και θα την ήθελαν πολλοί προπονητές στο Ευρωμπάσκετ.
Ωρα είναι, λοιπόν, για επανεκκίνηση. Η Ελλάδα ξεχωρίζει από τους άλλους για την ικανότητά της στην τακτική και το μαχητικό πνεύμα των παικτών της. Ξεχωρίζει για την άμυνά της, για το διάβασμα του αντιπάλου... Αυτά τα στοιχεία τα έχει αφήσει κάπου στην άκρη. Ας τα εμφανίσει πάλι στη Λουμπλιάνα, δεν είναι ποτέ αργά.
Δεν χρειάζονται άλλα λόγια. Οποιος πιστεύει στην Εθνική, ας σταθεί στο πλάι της. Οποιος θεωρεί πως έχει ήδη αποκλειστεί, ας κάνει από τώρα την... κηδεία. Ομως η ομάδα παραμένει ζωντανή. Και αν νικήσει την Πέμπτη την Ισπανία, διορθώνει τη ζημιά. Μπαίνει δυνατά και πάλι στη μάχη της πρόκρισης. Αν χάσει, δεν θα κρατά την τύχη στα χέρια της. Μέχρι τότε υπάρχει χρόνος. Αλλά το ζητούμενο μέχρι την Πέμπτη είναι να αντιληφθούν όλοι ότι ο αντίπαλος δεν βρίσκεται εντός των τειχών. Ο αντίπαλος είναι η Ισπανία, η Σλοβενία, η Κροατία. Οχι ο παίκτης, ο συμπαίκτης, ο προπονητής... Μόνο ενωμένη μπορεί να προχωρήσει η Εθνική. Οχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Ολοι τους μπορούν ακόμα να γράψουν ιστορία... Αν τα καταφέρουν, θα γράψουν ένα μπασκετικό έπος. Αλλά ακόμα κι αν αποτύχουν, τουλάχιστον ας το κάνουν προσπαθώντας...Κόντρα - πλέον - σε όλα τα προγνωστικά... Πηγή: superbasket.gr