Ο γνωστός Ολυμπιακός και στη
Λιβαδειά. Δεν βλεπόταν. Βρέθηκε σε μια φτωχογειτονιά, μίζερη, άσχημη,
κακοτράχαλη και επιτόπου προσαρμόστηκε, έγινε ένα με το περιβάλλον. Το
κατώτερο απ’ αυτόν περιβάλλον. Και κάποιοι, δυστυχώς νεαρής ηλικίας,
ένοιωσαν τρισευτυχισμένοι που η ομαδάρα έριξε πεντάρα στον «αντίπαλο»
Λεβαδειακό.
Ελλάς Ελλήνων Ολυμπιακών. Δηλαδή; Ας υπάρχει μια ομάδα που πράγματι περισσότερο από κάθε άλλη εκφράζει τον σημερινό νεοέλληνα, όχι μόνον ποδοσφαιρικά, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Είναι η «μεγάλη» ομάδα που βολεύεται σε μικρό και κοντό και νοσηρό περίγυρο.
Σ’ ένα ολόκληρο ημίχρονο, το πρώτο, κατέβηκε μετά χαράς στα στάνταρ του Λεβαδειακού ο Ολυμπιακός. Άσχετος, βαρετός, αντιποδοσφαιρικός Ολυμπιακός.
Αντίθετα, ένας άλλος Ολυμπιακός, συντεταγμένος και πειθαρχημένος, με ποιότητα και στόχους, όχι όπως κάτσει και τη σιγουριά ότι στο τέλος θα το πάρουμε το τρίποντο, θα επέβαλλε άλλους όρους στο παιχνίδι. Και, κυρίως, θα παρέσυρε τον υποδεέστερο Λεβαδειακό, θα τον ανέβαζε.
Ένας άλλος Ολυμπιακός, όχι αυτός ο αέρα πατέρα, θα έδειχνε το δρόμο και στους προλετάριους του πρωταθλήματος, στο δρόμο για το ποδόσφαιρο της υγείας και του θεάματος. Όχι το δρόμο της ποδοσφαιρικής λεχριτοσύνης.
Θύμα της γαβροσύνης ο Μαρινάκης, γράφει ο apodytiriakias.gr
Ελλάς Ελλήνων Ολυμπιακών. Δηλαδή; Ας υπάρχει μια ομάδα που πράγματι περισσότερο από κάθε άλλη εκφράζει τον σημερινό νεοέλληνα, όχι μόνον ποδοσφαιρικά, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Είναι η «μεγάλη» ομάδα που βολεύεται σε μικρό και κοντό και νοσηρό περίγυρο.
Σ’ ένα ολόκληρο ημίχρονο, το πρώτο, κατέβηκε μετά χαράς στα στάνταρ του Λεβαδειακού ο Ολυμπιακός. Άσχετος, βαρετός, αντιποδοσφαιρικός Ολυμπιακός.
Αντίθετα, ένας άλλος Ολυμπιακός, συντεταγμένος και πειθαρχημένος, με ποιότητα και στόχους, όχι όπως κάτσει και τη σιγουριά ότι στο τέλος θα το πάρουμε το τρίποντο, θα επέβαλλε άλλους όρους στο παιχνίδι. Και, κυρίως, θα παρέσυρε τον υποδεέστερο Λεβαδειακό, θα τον ανέβαζε.
Ένας άλλος Ολυμπιακός, όχι αυτός ο αέρα πατέρα, θα έδειχνε το δρόμο και στους προλετάριους του πρωταθλήματος, στο δρόμο για το ποδόσφαιρο της υγείας και του θεάματος. Όχι το δρόμο της ποδοσφαιρικής λεχριτοσύνης.
Θύμα της γαβροσύνης ο Μαρινάκης, γράφει ο apodytiriakias.gr
Είναι η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός. Με τα περισσότερα κύπελλα Ελλάδος. Με τον περισσότερο κόσμο. Με προέδρους αρχιλεφτάδες. Η κατ’ εξοχήν, δήθεν λαϊκιά ομάδα, πάντα είχε πρόεδρο άτομο της πλουτοκρατίας. Παρακάτω.
Έφθασε ο Ολυμπιακός να έχει στο τσεπάκι του κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Κι όμως! Μ’ όλα τα συν υπέρ του, ομάδα δεν μπορεί να φτιάξει. Να την βλέπεις και να σου ανοίγεται η καρδιά σου. Γιατί;
Πρόεδρε, φέρε παίκτες! Η μαλακία. Η χοντρομαλακία.
Πρόεδρε, φέρε κι άλλους παίκτες. Κι άλλους. Κι άλλους.
Δεν ξέρουν τίποτα άλλο, από τότε που βγαίνουν οι αθλητικές εφημερίδες. Μεταγραφές. Πώς να τα βγάλεις πέρα σαν πρόεδρος με τέτοιο χασισωμένο κοινό;
Η μαγκιά του όχλου θα ήταν να λέγανε «Πρόεδρε, φτιάξε ομάδα!». Η αξιοπρέπεια των ΜΜΕ θα ήταν να απαιτούσαν από τον ιδιοκτήτη να σταματήσει το πιο σίγουρο κόλπο για να τυφλώνει ακόμα περισσότερο την τύφλα των φανατικών.
Ρε, μαλάκες. Οι μεταγραφές δεν γίνονται για να εκστασιαστούμε σαν οπαδοί. Οι μεταγραφές έχουν σκοπό να φτιαχτεί ομάδα. Κι αυτό θέλει δουλειά και χρόνο.
Πώς, λοιπόν, να κτιστεί ομάδα όταν κόσμος πάει κι έρχεται, παίκτες έρχονται και φεύγουν; Και δεν στεριώνουν προπονητές.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου