Ο Κώστας Μήτρογλου είναι η τρίτη περίπτωση διεθνή Έλληνα ποδοσφαιριστή, μετά τον Αβραάμ και τον Γιάννη Μανιάτη, που πήρε προσωπικά την υπόθεση πάνω του ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη ευαισθησία για το κλείσιμο της και βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Δεν θέλω να σταθώ στο αυτονόητο της κίνησης του Βαγγέλη Μαρινάκη να «ησυχάσουν» όλες οι πλευρές – παίκτης, σύλλογος, κόσμος – από τα ηχηρά βουίσματα της σειρήνας από το εξωτερικό, ανάβοντας STOP στις πρόωρες μεταγραφικές αναζητήσεις πολλών Ευρωπαίων ενδιαφερομένων για την… αρπαγή του “ερυθρόλευκου bomber”, καταβάλλοντας τη ρήτρα των 7 εκατομμυρίων που υπήρχε στο προηγούμενο συμβόλαιο.
Η πρόωρη επέκταση του συμφωνητικού Ολυμπιακού και Μήτρογλου, με ποσό-μαμούθ για την ελληνική πραγματικότητα, πλην της αγωνιστικής αφού οι «ερυθρόλευκοι» δεσμεύουν ένα περιουσιακό στοιχείο τους - το οποίο είναι αξιοζήλευτο μέχρι κι από μια Άρσεναλ, μια Ίντερ, μια Ντόρτμουντ, μια Λίβερπουλ, μια πλειάδα τεράστιων συλλόγων του εξωτερικού - έχει μια επιμέρους πολύ σημαντική έννοια, με αμφίδρομη ξεχωριστή σημασία: Αποδεικνύει τη δυνατότητα της διοίκησης των πρωταθλητών να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος και να φέρνει εις πέρας δύσκολες περιπτώσεις παικτών της, επαληθεύοντας αυτό που επανειλημμένα έχει υπογραμμίσει ο Μαρινάκης.
Ότι δηλαδή όταν ο Ολυμπιακός το επιθυμεί, κρατάει στη δύναμη του οποιοδήποτε όνομα φοράει τη φανέλα του, όσο κι αν του κλείνουν το μάτι, φλερτάροντας μαζί του, ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις.
Είναι η αποτύπωση αφενός της οικονομικής ευμάρειας που συνοδεύει το «βέτο» των πρωταθλητών σε κάθε «στριφνή» διαπραγμάτευση που απλώνεται στο τραπέζι τους, αλλά αφετέρου είναι και η οντότητα του συλλόγου.
Είναι το ίματζ, το πρεστίζ του Ολυμπιακού, η πολύπλευρη ασφάλεια και το κύρος του, η πολυποίκιλη σιγουριά που παρέχει σε κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή η στέγη του. Η υπογραφή κάθε παίκτη υψηλής τιμής και ζήτησης στην αγορά, έχει νόημα και εγγύησης μελλοντικής υπεραξίας.
Όλα αυτά μαζί… τυλίγουν το ελκυστικό πακέτο προσφοράς των Πειραιωτών και κάπως έτσι, τόσο απλά, εξηγείται η προτεραιότητα που δίνει κάθε ποδοσφαιριστής στην πρόσκληση Ολυμπιακού και Μαρινάκη για να συνεχίσουν τη συνεργασία τους.
Στην περίπτωση Μήτρογλου, όμως, λειτούργησε ενισχυτικά και σε σημαντικό βαθμό, η τακτική και διάθεση του ηγέτη των «ερυθρολεύκων» να αγκαλιάζει με ιδιαίτερο συναίσθημα το ισχυρό ελληνικό στοιχείο της ομάδας.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είδε από την πρώτη στιγμή που πήρε στα χέρια του τις τύχες του Ολυμπιακού, τον Αβραάμ Παπαδόπουλο και τον Βασίλη Τοροσίδη, ως κύριους εκφραστές της ομάδας στα γήπεδα.
«Εσείς θα είστε οι σημαίες μας» τους είχε πει. Ο Αβράμης έριξε για πολλά χρόνια άγκυρα στο λιμάνι. Ο «Τόρο» θα τον ακολουθούσε, αν δεν φώλιαζε βαθιά μέσα του η επιθυμία του να ανοίξει φτερά για άλλες πολιτείες.
Ύστερα πήρε σειρά ο Μανιάτης και τώρα ο Μήτρογλου. Η 4η κατά σειρά «ψυχάρα, Ολυμπιακάρα» του προέδρου.
Στην αγαπημένη Ριζούπολη
Θριαμβευτικές μνήμες του παρελθόντος, σαν εκείνες με το «σκόρπισμα» του Παναθηναϊκού και την κατάκτηση ενός από τα δυσκολότερα πρωταθλήματα στην απόλυτη κυριαρχία του στις δύο τρέχουσες δεκαετίες, του «εξάμπαλου» στη Λεβερκούζεν, της τριάρας στη Γαλατασαράι, κλπ., κλπ., ξύπνησαν στο μεταξύ, το σαββατόβραδο, στο γήπεδο που ο Ολυμπιακός αναμόρφωσε και «εξευρωπάισε» επί Κόκκαλη.
Έστω και εναντίον ενός αντιπάλου αδύναμου και πολύ μικρού για να αναχαιτίσει τον πρωταθλητή χειμώνα των ρεκόρ, οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν με την άνεση τους το ποδοσφαιρικό ρεβεγιόν των εορτών, δίνοντας αγωνιστικό ραντεβού πια για το 2014.
Το «πάρτι» του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη – για να μη ξεχνιόμαστε πάντως – φρέναρε το αήττητο σερί της «ελαφράς ταξιαρχίας» για 4 σερί παιχνίδια, μεταξύ αυτών κόντρα σε ΠΑΟ και ΠΑΟΚ.
Με το δείκτη του σκορ στο 3-0 από το 41’ αναφερόμαστε σε ακόμα ένα παιχνίδι εσωτερικής διοργάνωσης το οποίο δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική, λόγω της τεράστιας απόστασης που χωρίζει τον Ολυμπιακό από κάθε άλλη ελληνική ομάδα.
Στα αξιοπρόσεκτα της βραδιάς:
Οι γκολάρες Σάμαρη (που είχε συνολικά εξαιρετική παρουσία, ειδικά στο α’ μέρος όταν και κατηύθυνε το παιχνίδι της ομάδας του) και Σαβιόλα (στο 0-4 από τον Αργεντινό η μπάλα άλλαξε νωρίτερα πάμπολλα πόδια και πάσες μέσα σε μια αποθέωση συνδυαστικού passing game, όπως συνέβη άλλωστε και στο 0-5 όταν… χάθηκε το τόπι).
Η τρίτη 5άρα στη φετινή SuperLeague που αθροιστικά στέλνει τον Ολυμπιακό στο… διάστημα της ευρείας παραγωγικότητας όπου βρίσκονται μαζί του, ελάχιστες ευρωπαϊκές ομάδες!
Ένα ακόμα ουσιαστικό και ομαδικό παιχνίδι του Τζόελ Κάμπελ ο οποίος δικαιώνει το τελευταίο δίμηνο – όταν και προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα – τον Αρσέν Βενγκέρ για την πίστη στο ταλέντο του και την προοπτική παρουσίας του, πιθανά κάποια στιγμή στο “Emirates”…
Ένα ακόμα τέρμα από τον Κώστα Μανωλά, του οποίου η φετινή πρόοδος συναγωνίζεται αυτήν του Δημήτρη Σιόβα, καθιστώντας τους ως ένα από τα κορυφαία δίδυμα στόπερ στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα!
Η απόδοση του Νταβίντ Φουστέρ καθώς και η επανεμφάνιση του Μανιάτη μετά τον τραυματισμό και την απουσία του από την 1η του μήνα, η οποία ήταν για τον αρχηγό τόσο αξιόλογη σαν να μην έλειψε ούτε μια μέρα.
Υ.Γ.: Στο πανδαιμόνιο του 17ου λεπτού όπου ο Άλβαρεζ έβαλε και τα δύο χέρια, ό,τι είχε και δεν είχε για να αποτρέψει το γκολ, αν ήταν αμυντικός του Ολυμπιακού στη θέση του, αμφιβάλλει κανείς ότι θα είχε σηκωθεί από τους μόνιμα παραπονιάρηδες-αδικημένους η γνωστή «παντιέρα αγανάκτησης»;
Υ.Γ.1: Κάτσε και να δεις, έτσι όπως το πάει ο αναβαπτισμένος ΟΦΗ, μπας και βρεθεί αργότερα να διεκδικεί μέχρι και πλασάρισμα του στα play off με φόντο μια ευρωπαϊκή θέση! Δεν θέλει και πολύ… Και να σκεφτεί κανείς ότι στα μισά του πρώτου γύρου ήταν μπλοκαρισμένος στην ουρά του πίνακα. Η έλευση του Σα Πίντο και η σταθερή πρόοδος του Παπάζογλου στα τελευταία ματς είναι οι βασικές αιτίες που ο… όφις στάζει πάλι δηλητήριο!
Υ.Γ.2: Τίποτα δεν τον κουνάει τον Ατρόμητο από την εδραιωμένη 3η θέση του. Τώρα που ξαναγύρισε και ο Ναπολεόνι, με τον «καλλιτέχνη»-πασαδόρο Ούμπιντες και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο να έχει τακτική επαφή με τα δίχτυα, ας μάχονται όσο θέλουν οι… από κάτω για να τον αμφισβητήσουν. Αμ δε!
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου