Ξύπνησα πολύ νωρίς σήμερα,
άλλο ένα δείγμα πρόωρης κλιμακτηρίου και ασυναίσθητα ανοίγοντας τον
υπολογιστή το χέρι μου πήγε σε ένα βίντεο που παρουσιάζει το… στήσιμο
της διοίκησης της Εφές Πίλσεν προς τους παίκτες της. Τους πήγαν να
παρακολουθήσουν όπερα, ανυποψίαστους εντελώς και εκεί που ήταν έτοιμοι
να κοιμηθούν, σε ένα πολύ καλά στημένο σκηνικό, όλο το θέατρο σηκώθηκε
στον αέρα τραγουδώντας τον ύμνο της ομάδας.
Είναι ένα βίντεο που βλέπω συχνά και κυρίως εποχές που αντιλαμβάνομαι πως το συναισθηματικό δέσιμο της δικής μου ομάδας με το κοινό της πάσχει. Και πολλές φορές ταλαιπωρώ το μυαλό μου για να βρω τρόπους να αλλάξει αυτό. Ο ΠΑΟΚ δε θυμίζει σε καμία περίπτωση τον ΠΑΟΚ που μεγάλωσα. Το γιατί είναι αρκετά σύνθετο. Ας πάρουμε όμως μια σειρά για να καταλήξουμε εκεί που πρέπει. Αρχικά στο διοικητικό κομμάτι. Αυτό εκπέμπει υγεία; Μάλλον όχι.
Όταν ανέλαβε ο Ιβάν Σαββίδης υπήρξαν εντάσεις και επικοινωνιακές τριβές μεταξύ της διοίκησης Βρύζα, δηλαδή του ίδιου του Βρύζα, του ανθρώπου που είχε ξεμείνει από την εποχή Ζαγοράκη, του Άλκη Μαυροφρύδη, μερίδας του Τύπου που πρόσκεινται στη πλευρά Ζαγοράκη και βέβαια μερίδας του Τύπου που ήταν εναντίον αυτής της πρακτικής και «χρεώθηκε» στον Βρύζα.
Εγώ να δεχτώ πως πλέον δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Βγήκε κανένας απ όλους αυτούς να στείλει ένα ενωτικό μήνυμα, να ζητήσει μία έμμεση συγνώμη που ξέφυγε από τη γραμμή προστασίας της ομάδας; Βγήκε κανείς να μιλήσει για τα όσα έγιναν; Αντιλαμβάνεται κανείς πως σε αυτό το τρυπάκι μπήκε και ο κόσμος που «αρρώστησε» μέσα από αυτή τη κατάσταση;
Ο ΠΑΟΚ πέρυσι μέσα από αυτή την ένταση αντιμετώπισε πολλά προβλήματα ως οργανισμός. Δε μπορεί να μπει κάτω από το χαλάκι το γεγονός αυτό. Ουδείς αλάνθαστος, αλλά μία κοινή παρουσία των δύο πρωταγωνιστών σε μία δημόσια τοποθέτηση – εξήγηση προς το κοινό, θα ήταν αν μη τι άλλο αρσενική. Μέχρι στιγμής δεν κινείται φύλλο προς αυτή τη κατεύθυνση. Ο κόσμος συνεχίζει να έχει την αίσθηση πως υπάρχουν δύο στρατόπεδα μέσα στην ομάδα, πως δεν δουλεύουν για το κοινό καλό. Πως τρυπάει ο ένας τον άλλο. Εγώ αυτό το κλίμα εισπράττω περπατώντας στους δρόμους.
Ο Σαββίδης, εφόσον καλύψει – που θα καλύψει – και αυτή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, το κοντέρ της επένδυσής του στον ΠΑΟΚ θα φτάσει στα 44εκατ. ευρώ. Η αίσθηση και ο φόβος που έχω είναι πως τη δεδομένη χρονική στιγμή και έτσι όπως δουλεύει ο ΠΑΟΚ, τα λεφτά δεν πιάνουν τόπο. Για να είμαι ακριβής δεν πιάνουν όσο τόπο θα μπορούσαν.
Οι ζημίες της χρήσης προήλθαν από τα μειωμένα έσοδα, απόρροια της κρίσης θα πει κάποιος, εγώ θα πω του κλίματος που υπάρχει γύρω από την ομάδα. Στη ΠΑΕ, δε γίνεται καμία ουσιαστικά προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα. Το κύμα αναβλητικότητας συνεχίζει να υφίσταται και ο λόγος είναι άγνωστος. Προφανώς και δεν υπάρχει μία φόρμουλα επικοινωνίας με το κοινό, υπάρχει μία φοβία, μία έλλειψη εμπιστοσύνης. Πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Άλλο ένα σύνθετο θέμα.
Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης είναι φρικαρισμένος για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα για τους λόγους που είναι φρικαρισμένη όλη η χώρα. Κατά δεύτερο λόγο, οπαδικά, έχει να αντιμετωπίσει έναν κυκεώνα μαλακίας στα ερτζιανά. Ο καθένας τον πριζώνει και σε μία φάση προβληματική δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αν η πρίζα είναι στημένη για λόγους ακροαματικότητας ή είναι πραγματική. Σε αυτό το τρυπάκι βέβαια έχει μπει και ο καθένας ξεχωριστά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το σκηνικό με τον Κλάους πέρυσι, ο οποίος δεν επέστρεψε από την Τρίπολη και ένας που δε θέλω να χαρακτηρίσω ανέβασε φωτογραφία από τα μπουζούκια που και καλά είχε πάει μετά τον αποκλεισμό. Την άλλη μέρα, στη προπόνηση, πήγαν οργανωμένοι να λιντσάρουν τον Κλάους. Για μία φωτογραφία που ήταν τραβηγμένη τρεις μήνες πριν στις γιορτές των Χριστουγέννων. Με λίγα λόγια, ένας παντελώς άγνωστος για τις προθέσεις του, άνοιξε την πύλη της άρνησης απέναντι στο σημαντικότερο περιουσιακό μου στοιχείο. Ακολούθησε το ξύλο στον Κλάους έξω από την Τούμπα μπροστά στον πατέρα του και γενικά μία κριτική χυδαία σε ένα παιδί που φοράει τον δικέφαλο στο στήθος από 9χρονών.
Δεν υπάρχει και εκεί κανένας για να συμμαζέψει την κατάσταση. Δεν υπάρχει ένας ηγέτης να πει «τώρα κάνουμε αυτό, μετά κάνουμε εκείνο». Με φόντο βέβαια το καλό της ομάδας το οποίο για να το αντιληφθείς πρέπει και να νιώθεις.
Σε αυτό βγάζω το καπέλο στον Ολυμπιακό. Ξέρει πώς να τους κάνει όλους δικούς του. Κράζουμε εμείς για διάφορους.. γενίτσαρους, αλλά δε βλέπουμε πως αυτοί έχουν τρόπο. Πωρώνουν τους πάντες, ξέρουν πώς να τους κάνουν να αισθανθούν βασιλιάδες. Και σε πρώτη φάση, η βασική διαφορά που έχουμε με αυτούς, είναι η συγκεκριμένη. Ουσιαστικά δηλαδή, το κλίμα που έχει ο Ολυμπιακός δημιουργεί στελέχη Μουτζαχεντίν και το δικό μας στελέχη δημοσίους υπαλλήλους.
Θεωρώ πχ, πως το θέμα Κάτσε στον Ολυμπιακό θα είχε σβήσει στο καπάκι. Μπορεί να έτρωγε ένα πριβέ τραμπούκο ο μικρός για να βάλει μυαλό, αλλά μέχρι εκεί. Και θα είχε πάρει το μήνυμα πως δεν υπάρχει UCK δεν υπάρχει 17 Νοέμβρη, ούτε Ερυθρές Ταξιαρχίες. Μόνο Ολυμπιακός. Και θα έμπαινε μέσα μετά και θα έπαιζε σα να μην υπάρχει αύριο. Τόσο απλά.
Καταλήγοντας λοιπόν, αυτή τη περίοδο που είναι πάρα πολύ κρίσιμη για τον ΠΑΟΚ, άπαντες είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Διοίκηση, ΜΜΕ και οπαδοί. Και επειδή το βάρος πέφτει πάντα στη διοίκηση γιατί αυτή ορίζει στρατηγικές, καλό θα είναι να σταματήσει να κρύβεται.
ΥΓ. Ο Σαββίδης έχει βάλει πάρα πολλά εκατ. ευρώ. Αυτό το παραμύθι με την επένδυση ας σταματήσει από Πειραιά πλευρά που έχουν καβαντζωμένα τα 25 και πουλάνε και πνεύμα.
ΥΓ1. Κλείνοντας, βάζω και το βίντεο που μου δημιούργησε τον παραπάνω προβληματισμό. Εμείς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι τέτοιο μόνο για να βαρέσουμε παίκτες
Είναι ένα βίντεο που βλέπω συχνά και κυρίως εποχές που αντιλαμβάνομαι πως το συναισθηματικό δέσιμο της δικής μου ομάδας με το κοινό της πάσχει. Και πολλές φορές ταλαιπωρώ το μυαλό μου για να βρω τρόπους να αλλάξει αυτό. Ο ΠΑΟΚ δε θυμίζει σε καμία περίπτωση τον ΠΑΟΚ που μεγάλωσα. Το γιατί είναι αρκετά σύνθετο. Ας πάρουμε όμως μια σειρά για να καταλήξουμε εκεί που πρέπει. Αρχικά στο διοικητικό κομμάτι. Αυτό εκπέμπει υγεία; Μάλλον όχι.
Όταν ανέλαβε ο Ιβάν Σαββίδης υπήρξαν εντάσεις και επικοινωνιακές τριβές μεταξύ της διοίκησης Βρύζα, δηλαδή του ίδιου του Βρύζα, του ανθρώπου που είχε ξεμείνει από την εποχή Ζαγοράκη, του Άλκη Μαυροφρύδη, μερίδας του Τύπου που πρόσκεινται στη πλευρά Ζαγοράκη και βέβαια μερίδας του Τύπου που ήταν εναντίον αυτής της πρακτικής και «χρεώθηκε» στον Βρύζα.
Εγώ να δεχτώ πως πλέον δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Βγήκε κανένας απ όλους αυτούς να στείλει ένα ενωτικό μήνυμα, να ζητήσει μία έμμεση συγνώμη που ξέφυγε από τη γραμμή προστασίας της ομάδας; Βγήκε κανείς να μιλήσει για τα όσα έγιναν; Αντιλαμβάνεται κανείς πως σε αυτό το τρυπάκι μπήκε και ο κόσμος που «αρρώστησε» μέσα από αυτή τη κατάσταση;
Ο ΠΑΟΚ πέρυσι μέσα από αυτή την ένταση αντιμετώπισε πολλά προβλήματα ως οργανισμός. Δε μπορεί να μπει κάτω από το χαλάκι το γεγονός αυτό. Ουδείς αλάνθαστος, αλλά μία κοινή παρουσία των δύο πρωταγωνιστών σε μία δημόσια τοποθέτηση – εξήγηση προς το κοινό, θα ήταν αν μη τι άλλο αρσενική. Μέχρι στιγμής δεν κινείται φύλλο προς αυτή τη κατεύθυνση. Ο κόσμος συνεχίζει να έχει την αίσθηση πως υπάρχουν δύο στρατόπεδα μέσα στην ομάδα, πως δεν δουλεύουν για το κοινό καλό. Πως τρυπάει ο ένας τον άλλο. Εγώ αυτό το κλίμα εισπράττω περπατώντας στους δρόμους.
Ο Σαββίδης, εφόσον καλύψει – που θα καλύψει – και αυτή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, το κοντέρ της επένδυσής του στον ΠΑΟΚ θα φτάσει στα 44εκατ. ευρώ. Η αίσθηση και ο φόβος που έχω είναι πως τη δεδομένη χρονική στιγμή και έτσι όπως δουλεύει ο ΠΑΟΚ, τα λεφτά δεν πιάνουν τόπο. Για να είμαι ακριβής δεν πιάνουν όσο τόπο θα μπορούσαν.
Οι ζημίες της χρήσης προήλθαν από τα μειωμένα έσοδα, απόρροια της κρίσης θα πει κάποιος, εγώ θα πω του κλίματος που υπάρχει γύρω από την ομάδα. Στη ΠΑΕ, δε γίνεται καμία ουσιαστικά προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα. Το κύμα αναβλητικότητας συνεχίζει να υφίσταται και ο λόγος είναι άγνωστος. Προφανώς και δεν υπάρχει μία φόρμουλα επικοινωνίας με το κοινό, υπάρχει μία φοβία, μία έλλειψη εμπιστοσύνης. Πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Άλλο ένα σύνθετο θέμα.
Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης είναι φρικαρισμένος για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα για τους λόγους που είναι φρικαρισμένη όλη η χώρα. Κατά δεύτερο λόγο, οπαδικά, έχει να αντιμετωπίσει έναν κυκεώνα μαλακίας στα ερτζιανά. Ο καθένας τον πριζώνει και σε μία φάση προβληματική δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αν η πρίζα είναι στημένη για λόγους ακροαματικότητας ή είναι πραγματική. Σε αυτό το τρυπάκι βέβαια έχει μπει και ο καθένας ξεχωριστά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το σκηνικό με τον Κλάους πέρυσι, ο οποίος δεν επέστρεψε από την Τρίπολη και ένας που δε θέλω να χαρακτηρίσω ανέβασε φωτογραφία από τα μπουζούκια που και καλά είχε πάει μετά τον αποκλεισμό. Την άλλη μέρα, στη προπόνηση, πήγαν οργανωμένοι να λιντσάρουν τον Κλάους. Για μία φωτογραφία που ήταν τραβηγμένη τρεις μήνες πριν στις γιορτές των Χριστουγέννων. Με λίγα λόγια, ένας παντελώς άγνωστος για τις προθέσεις του, άνοιξε την πύλη της άρνησης απέναντι στο σημαντικότερο περιουσιακό μου στοιχείο. Ακολούθησε το ξύλο στον Κλάους έξω από την Τούμπα μπροστά στον πατέρα του και γενικά μία κριτική χυδαία σε ένα παιδί που φοράει τον δικέφαλο στο στήθος από 9χρονών.
Δεν υπάρχει και εκεί κανένας για να συμμαζέψει την κατάσταση. Δεν υπάρχει ένας ηγέτης να πει «τώρα κάνουμε αυτό, μετά κάνουμε εκείνο». Με φόντο βέβαια το καλό της ομάδας το οποίο για να το αντιληφθείς πρέπει και να νιώθεις.
Σε αυτό βγάζω το καπέλο στον Ολυμπιακό. Ξέρει πώς να τους κάνει όλους δικούς του. Κράζουμε εμείς για διάφορους.. γενίτσαρους, αλλά δε βλέπουμε πως αυτοί έχουν τρόπο. Πωρώνουν τους πάντες, ξέρουν πώς να τους κάνουν να αισθανθούν βασιλιάδες. Και σε πρώτη φάση, η βασική διαφορά που έχουμε με αυτούς, είναι η συγκεκριμένη. Ουσιαστικά δηλαδή, το κλίμα που έχει ο Ολυμπιακός δημιουργεί στελέχη Μουτζαχεντίν και το δικό μας στελέχη δημοσίους υπαλλήλους.
Θεωρώ πχ, πως το θέμα Κάτσε στον Ολυμπιακό θα είχε σβήσει στο καπάκι. Μπορεί να έτρωγε ένα πριβέ τραμπούκο ο μικρός για να βάλει μυαλό, αλλά μέχρι εκεί. Και θα είχε πάρει το μήνυμα πως δεν υπάρχει UCK δεν υπάρχει 17 Νοέμβρη, ούτε Ερυθρές Ταξιαρχίες. Μόνο Ολυμπιακός. Και θα έμπαινε μέσα μετά και θα έπαιζε σα να μην υπάρχει αύριο. Τόσο απλά.
Καταλήγοντας λοιπόν, αυτή τη περίοδο που είναι πάρα πολύ κρίσιμη για τον ΠΑΟΚ, άπαντες είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Διοίκηση, ΜΜΕ και οπαδοί. Και επειδή το βάρος πέφτει πάντα στη διοίκηση γιατί αυτή ορίζει στρατηγικές, καλό θα είναι να σταματήσει να κρύβεται.
ΥΓ. Ο Σαββίδης έχει βάλει πάρα πολλά εκατ. ευρώ. Αυτό το παραμύθι με την επένδυση ας σταματήσει από Πειραιά πλευρά που έχουν καβαντζωμένα τα 25 και πουλάνε και πνεύμα.
ΥΓ1. Κλείνοντας, βάζω και το βίντεο που μου δημιούργησε τον παραπάνω προβληματισμό. Εμείς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι τέτοιο μόνο για να βαρέσουμε παίκτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου