Έχουν και οι άλλοι… Σπανούλη!!

Ο Χρήστος Ρομπόλης γράφει στο www.sport-fm.gr για την ήττα του Ολυμπιακού από την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, τον αχώνευτο Ναβάρο και τη… μοναξιά Σπανούλη και Πρίντεζη.

Ο Ολυμπιακός την πάτησε από την Μπαρτσελόνα όπως… πατά συνήθως ο ίδιος τους αντιπάλους του. Γιατί ναι μεν ο Βασίλης Σπανούλης είναι το σημείο αναφοράς των «ερυθρόλευκων» και συχνά-πυκνά ο παράγων που κρίνει τους αγώνες υπέρ του, αλλά τέτοιον διαθέτει και η Μπαρτσελόνα. Μπορεί να είναι πλέον 33, οι αντοχές του να είναι μειωμένες και τα πόδια του βαριά, μπορεί να παραμένει… αχώνευτος και να μην ξεχνά την τέχνη του θεάτρου, αλλά ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο παραμένει παίκτης που μπορεί να πάρει ένα ματς μόνος του. Ο «Λα Μπόμπα» πήρε… φωτιά στο τρίτο δεκάλεπτο, πέτυχε απίθανα καλάθια πάνω στον ίσως κορυφαίο περιφερειακό αμυντικό της Ευρώπης (Μάντζαρη) και αποτελεί τον κυριότερο λόγο που η «Μπάρτσα» πέρασε νικηφόρα από το ΣΕΦ.

Όχι όμως τον μοναδικό… Την ώρα που ο Ναβάρο στο γνωστό «παίζω-δεν παίζω» παιχνίδι των Καταλανών μέχρι και λίγο πριν το τζάμπολ λειτούργησε ως άσο στο μανίκι του Πασκουάλ για να πάρει την παρτίδα έχοντας όμως και συμπαράσταση από αρκετούς συμπαίκτες του, ο Ολυμπιακός είδε τα καλά του χαρτιά να νιώθουν απελπιστική μοναξιά. Ο μεν Σπανούλης είχε να αντιμετωπίσει μία άμυνα απόλυτα προσαρμοσμένη πάνω του και τον εξαιρετικά αθλητικό Σάδα να του βγάζει την πίστη για να σκοράρει ή να δημιουργήσει. Ο δε Πρίντεζης ήταν ο κορυφαίος της ομάδας του, με προσφορά στην επίθεση και την άμυνα, αλλά ξέμεινε μοιραία από δυνάμεις αφού δεν υπήρχε «ρεζέρβα» στη θέση του πάουερ φόργουορντ, ελλείψει Πέτγουεϊ, Μουν ή Αγραβάνη. Συν τοις άλλοις, το τρικ με τον Περπέρογλου στο «4» δεν μπορεί να είναι πάντα αποτελεσματικό, ειδικά απέναντι σε μια ομάδα με πανύψηλα τεσσάρια όπως οι Λόρμπεκ και Νάχμπαρ.

Προσθέστε στα παραπάνω το ντεφορμάρισμα παικτών που προσφέρουν επιθετικά, όπως Σλούκας και Λοτζέσκι, αλλά και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ακουμπήσει την μπάλα στο ζωγραφιστό των αντιπάλων, με τον εμφανώς κουρασμένο Ντάνστον, τον δυναμικό μεν αλλά χωρίς ποικιλία κινήσεων Σίμονς και τον βελτιωμένο αλλά όχι ακόμη στον επιθυμητό βαθμό Μπέγκιτς.

Και η γαρνιτούρα στη συνταγή της ήττας ήταν κάποια φαλτσοσφυρίγματα των κατώτερων της περίστασης διαιτητών που επελέγησαν από την Ευρωλίγκα. Όμως αν εμμείνει εκεί ο Ολυμπιακός δεν θα κερδίσει τίποτα. Απεναντίας έχει να πάρει πολλά αν σκύψει πάνω από τα δικά του προβλήματα.

Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά δεν χάθηκε. Η αντίδρασή του μετά το περσινό 1-3 στην αφετηρία του Top 16 αποτελεί οδηγό για το μέλλον. Θα χρειαστούν πολλά, βέβαια, γιατί ο φετινός όμιλος ουδεμία σχέση έχει με τον περσινό. Στηρίγματα στον Σπανούλη, ανάκτηση της χαμένης αυτοπεποίθησης, επιστροφή του Πέτγουεϊ, ενσωμάτωση του Κόλινς τώρα και του Μουν αργότερα, ενεργοποίηση των ψηλών, επιστροφή των ντεφορμέ στις καλές εμφανίσεις. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι με την πλάτη στον τοίχο, αλλά έχουν δύο ατού. Το χρόνο, μιας και στις έντεκα αγωνιστικές που απομένουν μπορεί να αλλάξει πλήρως τα δεδομένα, και την εμπιστοσύνη, της διοίκησης και του κόσμου του που δηλώνουν «παρών» όχι πλέον μόνο στις φιέστες, αλλά και στα… ζόρια. Πηγή: sport-fm.gr