Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε σε όλα
τα επίπεδα από την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ και πλέον πρέπει να βρει τον
τρόπο να φορμαριστεί, διότι κινδυνεύει να χάσει το τρένο, όχι μόνο των
δύο πρώτων θέσεων, αλλά και της ίδιας της πρόκρισης.
Η εύκολη λύση είναι να συγκριθεί η εκκίνηση των ερυθρολεύκων την περασμένη σεζόν, με την αντίστοιχη φετινή. Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ο Ολυμπιακός βρέθηκε με ρεκόρ 1-3 να κυνηγάει την πρόκριση και τελικά να παίρνει και πλεονέκτημα έδρας. Τούτη τη φορά βρίσκεται στο 1-2 κι αυτό αντί να ανησυχεί... φέρνει εφησυχασμό.
Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, τα πράγματα φέτος δεν έχουν καμία
σχέση με πέρυσι. Ο όμιλος στο Top 16 τη σεζόν 2012-13 ήταν πολύ πιο
εύκολος και ήταν ξεκάθαρα στο χέρι των ερυθρολεύκων να βρουν την άκρη
τους... Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο τούτη την αγωνιστική περίοδο. Γιατί
φέτος δεν υπάρχει μόνο Μπαρτσελόνα στο γκρουπ, υπάρχει και η Φενέρ του
Ομπράντοβιτς και ο Παναθηναϊκός που βρίσκει τον δρόμο του στη δεύτερη
φάση. Συνεπώς ο δρόμος για το αβαντάζ έδρας είναι πάρα πολύ δύσκολος και
μάλλον το ζητούμενο από εδώ και στο εξής είναι η πρόκριση...
Φυσικά και είναι νωρίς ακόμα και υπάρχει δρόμος μέχρι τον Απρίλη, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, όχι όμως επειδή αυτό έγινε πέρυσι, ούτε γιατί ένα χρόνο πριν το ρεκόρ ήταν 1-3... Διότι το φετινό 1-2 κρύβει πολλούς περισσότερους κινδύνους και συνάμα ο Ολυμπιακός δεν πατάει καλά στα πόδια του εδώ και 20 μέρες.
Τα προβλήματα τραυματισμών και οι αλλαγές έχουν επηρεάσει τους ερυθρόλευκους, το ντεφορμάρισμα των παικτών που παραμένουν ενεργοί είναι ακόμα χειρότερο νέο. Ο Μπαρτζώκας δεν έχει Λο και Πέτγουεϊ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Σλούκας δεν είναι καλά, ο Μάντζαρης το ίδιο, ο Κατσίβελης είναι σαν να μην υπάρχει. Ακόμα και ο Πρίντεζης που συγκριτικά ήταν καλύτερος, είχε πολλές άσχημες στιγμές. Οι ξένοι είναι εκτός τόπου και χρόνου, ο Περπέρογλου βοήθησε μόνο ως 4αρι και μένει ο Σπανούλης για να τα κάνει όλα. Ε, με τρεις και τέσσερις παίκτες πάνω του, είναι αδύνατο να κάνει... θαύματα. Ειδικά όταν οι συμπαίκτες του είναι διστακτικοί, κάνουν λάθος επιλογές και δεν τον βοηθούν όταν δημιουργεί.
Ακόμα χειρότερη κάνει την κατάσταση η αδυναμία στην άμυνα. Ο Μάντζαρης και ο Σλούκας ήταν ένα βήμα πίσω από τον Ναβάρο και τον Ολεσον (ειδικά ο Σλούκας) και την ίδια στιγμή δεν μπήκαν καν στον... κόπο να κάνουν ένα φάουλ για να σπάσουν το ρυθμό. Ο Ολυμπιακός δεχόταν το ένα σουτ μετά το άλλο στο τρίτο δεκάλεπτο και ο Μάντζαρης σεβάστηκε περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε τον σούπερ σταρ της Μπάρτσα... Ναι, μεγάλος παίκτης ο 34χρονος γκαρντ, έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, αλλά και ο Ολυμπιακός τον αντιμετώπισε σαν να είναι... τυχαίος. Και όταν πήρε μπρος, δεν γινόταν να τον σταματήσει κανείς... Να αστοχήσει ένας παίκτης επιτρέπεται, να μην κάνει φάουλ είναι ανεπίτρεπτο... Το πιο καλό μάθημα στον Σλούκα έγινε όταν σε μια φάση στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Ναβάρο τον έσπρωξε με όλη του τη δύναμη για να τον σταματήσει, του έκανε δυνατό φάουλ... Κάτι που δεν έκαναν ποτέ ο Σλούκας και ο Μάντζαρης...
Ακόμα και η όποια ανατροπή στο τέταρτο δεκάλεπτο, ήταν προϊόν της μετάθεσης του Περπέρογλου στη θέση "4", εκεί όπου κόντρα στον Λόρμπεκ δημιούργησε δυο-τρεις φάσεις για να μπουν καλάθια. Και βέβαια η ζώνη 3-2, μπέρδεψε την Μπαρτσελόνα αρχικά και βοήθησε να πλησιάσει ο Ολυμπιακός. Στις λεπτομέρειες, όμως, ο Σλούκας ήταν αρνητικός (αστόχησε σε τρίποντο και έχασε το ριμπάουντ μέσα από τα χέρια του) και κάπως έτσι το έργο έλαβε τέλος.
Εν συντομία: Ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά, προσπαθεί χωρίς να έχει ως προτεραιότητα την άμυνα να κερδίσει τα παιχνίδια. Όσο το κάνει αυτό, θα πρέπει να έχει εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας για να νικάει. Το έκανε με την Φενέρ, δεν το έκανε με Μιλάνο και Μπαρτσελόνα. Το επιθετικό ντεφορμάρισμα είναι δικαιολογημένο, η έλλειψη διάθεσης στην άμυνα όμως είναι πέρα για πέρα αδικαιολόγητη...
Το ότι υπάρχει στήριξη απ' όλους σε μια ομάδα που έχει πάρει δύο συνεχόμενες φορές την Ευρωλίγκα είναι σαφές... Το ότι υπάρχουν ακόμα 11 αγωνιστικές είναι δεδομένο... Αλλά με δύο ήττες εκτός προγράμματος από Μιλάνο και Μπαρτσελόνα, ήρθε η ώρα της αφύπνισης... Το 1-3 φέτος, δεν είναι ίδιο με το 1-3 πέρυσι... Το ματς με την Λαμποράλ Κούτσα, ίσως καθορίσει και την πορεία του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα...
Η εύκολη λύση είναι να συγκριθεί η εκκίνηση των ερυθρολεύκων την περασμένη σεζόν, με την αντίστοιχη φετινή. Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ο Ολυμπιακός βρέθηκε με ρεκόρ 1-3 να κυνηγάει την πρόκριση και τελικά να παίρνει και πλεονέκτημα έδρας. Τούτη τη φορά βρίσκεται στο 1-2 κι αυτό αντί να ανησυχεί... φέρνει εφησυχασμό.
Φυσικά και είναι νωρίς ακόμα και υπάρχει δρόμος μέχρι τον Απρίλη, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, όχι όμως επειδή αυτό έγινε πέρυσι, ούτε γιατί ένα χρόνο πριν το ρεκόρ ήταν 1-3... Διότι το φετινό 1-2 κρύβει πολλούς περισσότερους κινδύνους και συνάμα ο Ολυμπιακός δεν πατάει καλά στα πόδια του εδώ και 20 μέρες.
Τα προβλήματα τραυματισμών και οι αλλαγές έχουν επηρεάσει τους ερυθρόλευκους, το ντεφορμάρισμα των παικτών που παραμένουν ενεργοί είναι ακόμα χειρότερο νέο. Ο Μπαρτζώκας δεν έχει Λο και Πέτγουεϊ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Σλούκας δεν είναι καλά, ο Μάντζαρης το ίδιο, ο Κατσίβελης είναι σαν να μην υπάρχει. Ακόμα και ο Πρίντεζης που συγκριτικά ήταν καλύτερος, είχε πολλές άσχημες στιγμές. Οι ξένοι είναι εκτός τόπου και χρόνου, ο Περπέρογλου βοήθησε μόνο ως 4αρι και μένει ο Σπανούλης για να τα κάνει όλα. Ε, με τρεις και τέσσερις παίκτες πάνω του, είναι αδύνατο να κάνει... θαύματα. Ειδικά όταν οι συμπαίκτες του είναι διστακτικοί, κάνουν λάθος επιλογές και δεν τον βοηθούν όταν δημιουργεί.
Ακόμα χειρότερη κάνει την κατάσταση η αδυναμία στην άμυνα. Ο Μάντζαρης και ο Σλούκας ήταν ένα βήμα πίσω από τον Ναβάρο και τον Ολεσον (ειδικά ο Σλούκας) και την ίδια στιγμή δεν μπήκαν καν στον... κόπο να κάνουν ένα φάουλ για να σπάσουν το ρυθμό. Ο Ολυμπιακός δεχόταν το ένα σουτ μετά το άλλο στο τρίτο δεκάλεπτο και ο Μάντζαρης σεβάστηκε περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε τον σούπερ σταρ της Μπάρτσα... Ναι, μεγάλος παίκτης ο 34χρονος γκαρντ, έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, αλλά και ο Ολυμπιακός τον αντιμετώπισε σαν να είναι... τυχαίος. Και όταν πήρε μπρος, δεν γινόταν να τον σταματήσει κανείς... Να αστοχήσει ένας παίκτης επιτρέπεται, να μην κάνει φάουλ είναι ανεπίτρεπτο... Το πιο καλό μάθημα στον Σλούκα έγινε όταν σε μια φάση στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Ναβάρο τον έσπρωξε με όλη του τη δύναμη για να τον σταματήσει, του έκανε δυνατό φάουλ... Κάτι που δεν έκαναν ποτέ ο Σλούκας και ο Μάντζαρης...
Ακόμα και η όποια ανατροπή στο τέταρτο δεκάλεπτο, ήταν προϊόν της μετάθεσης του Περπέρογλου στη θέση "4", εκεί όπου κόντρα στον Λόρμπεκ δημιούργησε δυο-τρεις φάσεις για να μπουν καλάθια. Και βέβαια η ζώνη 3-2, μπέρδεψε την Μπαρτσελόνα αρχικά και βοήθησε να πλησιάσει ο Ολυμπιακός. Στις λεπτομέρειες, όμως, ο Σλούκας ήταν αρνητικός (αστόχησε σε τρίποντο και έχασε το ριμπάουντ μέσα από τα χέρια του) και κάπως έτσι το έργο έλαβε τέλος.
Εν συντομία: Ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά, προσπαθεί χωρίς να έχει ως προτεραιότητα την άμυνα να κερδίσει τα παιχνίδια. Όσο το κάνει αυτό, θα πρέπει να έχει εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας για να νικάει. Το έκανε με την Φενέρ, δεν το έκανε με Μιλάνο και Μπαρτσελόνα. Το επιθετικό ντεφορμάρισμα είναι δικαιολογημένο, η έλλειψη διάθεσης στην άμυνα όμως είναι πέρα για πέρα αδικαιολόγητη...
Το ότι υπάρχει στήριξη απ' όλους σε μια ομάδα που έχει πάρει δύο συνεχόμενες φορές την Ευρωλίγκα είναι σαφές... Το ότι υπάρχουν ακόμα 11 αγωνιστικές είναι δεδομένο... Αλλά με δύο ήττες εκτός προγράμματος από Μιλάνο και Μπαρτσελόνα, ήρθε η ώρα της αφύπνισης... Το 1-3 φέτος, δεν είναι ίδιο με το 1-3 πέρυσι... Το ματς με την Λαμποράλ Κούτσα, ίσως καθορίσει και την πορεία του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου