Τον παρατηρούσα το προηγούμενο
Σάββατο στη Λεωφόρο. Ξεκίνησε στο (λανθασμένο αρχικά πλάνο του
Παναγόπουλου) δεξιός εξτρέμ. Στη «γραμμή». Ξέρετε, απ΄ αυτούς τους
εξτρέμ που «χάνονται» σταδιακά, όπως και τα κλασικά «δεκάρια». Πάνω στον
Νάνο. Προσπάθησε μια, δύο, τρεις. Μια τον πέρασε, δυο δεν τα κατάφερε.
Μπάλα δεν έπαιρνε. Από το 25’ και έπειτα το κατάλαβε:
περιορισμένος ο ίδιος και ο Πανιώνιος στον άξονα δεν έκοβε ούτε με βαλέ.
Πήγε πιο «μέσα». Για να πάρει περισσότερο τη μπάλα στα πόδια και να
κλείσει τον χώρο. Μοιραία, άρχισε να ανεβαίνει περισσότερο ο Ισπανός από
την αριστερή πτέρυγα. Γκολ δεν του έβαλε, όπως στον πρώτο γύρο. Η αξία
του νικητή αντιπάλου «δίνει» και στον ηττημένο. Γι’ αυτό και ακόμη…
μνημονεύεται το «αντρικό» τάκλιν του Μέντες που πήγε και του έδωσε το
χέρι μετά τη λήξη της (σφοδρής, αλλά καθαρής) μονομαχίας.
Δυνατός πολύ: στο «ώμος με ώμο» (φάνηκε και με τον Νάνο) δεν πέφτει εύκολα, αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικότερο για τον Δημήτρη Κολοβό. Το σημαντικότερο είναι ότι έχει μάθει να καλύπτει σωστά τη μπάλα όταν πρέπει. Εκρηκτικός: μην σου φύγει, άντε πιάσ’ τον. Με κλειστή και ανοιχτή ντρίμπλα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι προτιμούν να του «δίνουν» 1,5-2 μέτρα (με κίνδυνο να του δώσουν χώρο στο σουτ, όπως στο δεύτερο από το 3-0 του α’ γύρου με τον ΠΑΟ). Team player: μάρκαρε, έκλεινε χώρους, πάσαρε, γύριζε πίσω. Στο β΄ ημίχρονο, πίσω από τον Καμπάνταη πια καθαρά, ήταν ο κεντρικός πυλώνας. Και ένας από τους βασικούς λόγους της μεταμόρφωσης του Πανιώνιου. Και με ρυθμό ο μπαγάσας! Τον έβλεπες: κάτω από «τρίτη» δεν έβαλε ποτέ!
Δεν διαθέτει ακόμη την αντίληψη παιχνιδιού του 26χρονου Χρήστου Αραβίδη. Χρειάζεται δουλειά στην τελική προσπάθεια και στη σέντρα. Αλλά στην ηλικία του (γεννημένος στις 27 Απριλίου 1993), ο δικός του συνδυασμός σωματοδομή– ταχύτητα – τεχνικά στοιχεία δεν υπάρχει σε άλλον Ελληνα ποδοσφαιριστή. Ισως να είμαι υπερβολικός, αλλά ίσως να μην υπάρχουν σε κανέναν Ελληνα ποδοσφαιριστή σε τέτοιο βαθμό ανεξαρτήτως ηλικίας!
Μου λένε ότι ακόμη είναι «θολή» η θέση του. Για μένα είναι (ίσως μαζί με τον Βίκτωρα Κλωναρίδη και τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο), αυθεντικός winger. Ισως περισσότερο από τα άλλα δυο παλικαράκια. Και αριστερά και δεξιά. Καθαρά πράγματα. Ούτε ο Λάζαρος έχει την ταχύτητά του (ειδικά μετά την πρώτη κοφτή ντρίμπλα), ούτε ο Φορτούνης την ταχυδύναμή του. Δεν ξέρω αν τον σκέφτεται για το Μουντιάλ (και όχι για μετά, αν ασφαλώς μείνει…) ο Σάντος. Ξέρω, όμως, ότι δεν θα του κάνει καλό αν του χρόνου ή ένα έτος μετά, δοθεί δανεικός από τον Ολυμπιακό, όπως ο Βλαχοδήμος.
Να πάρει ψηλά τον αμανέ, αυτό αποκλείεται. Παιδί όχι από την πλουσιότερη οικογένεια. Παιδί όχι με ζωή γεμάτη χαρές μέχρι τα 21 του. Με τέσσερα μικρότερα αδέλφια, «κηδεμόνας» τους ο Δημήτρης. Δεν χρειάζεται πλέον να εργάζεται η μητέρα του. Σοβαρός, χαμηλών τόνων. Όχι με τουπέ. Ισα – ίσα, που τακτικά χρειάζεται «ενέσεις» αυτοπεποίθησης. «Αδελφός» του ο Τάσος Αυλωνίτης. Ισως μαζί του χρόνου στον Πειραιά. Χαλκίδα ο «ψηλός», Ωρωπό ο Κολοβός. Πήγαινε, τον έπαιρνε, μαζί στη Νέα Σμύρνη.
Στη γειτονιά που τροφοδοτεί περισσότερο από κάθε άλλη το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια. Νέα Σμύρνη και Παιανία: εκεί έγιναν οι περισσότερες «γέννες». Ειδικά στον Πανιώνιο, τρεις παράγοντες έκαναν τη διαφορά: το καλό scouting στην Ακαδημία, οι γρήγορες συμμετοχές των «μπέμπηδων» στην πρώτη ομάδα και η κουβέντα για την ιστορία, τη φανέλα, την «κυψέλη». Πλέον, όσο παράξενο κι αν ακούγεται δεδομένων των οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων, έχει την πολυτέλεια να «διαλέγει»! Πηγαίνουν μόνοι τους οι μπαμπάδες. Όχι πια λόγω της «Αγίας Τριάδας» των Μαύρου – Αναστόπουλου – Σαραβάκου…
ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 2005
2014 Κολοβός ΟΣΦΠ
2014 Αυλωνίτης ΟΣΦΠ
2013 Σάμαρης ΟΣΦΠ
2013 Τ. Σπυρόπουλος ΠΑΟ
2012 Σιόβας ΟΣΦΠ
2102 Τσότσαλιτς Μακάμπι Χάιφα
2012 Κουμόρτζι Ντιζόν
2011 Μανιάτης ΟΣΦΠ
2010 Τζαβέλλας Αϊντραχτ Φρ.
2009 Μάκος ΑΕΚ
2008 Τζιμπούρ ΑΕΚ
2008 Ντ. Φερνάντες Μπεϊτάρ
2007 Ενσαλίβα ΑΕΚ
2007 Σπυρόπουλος Ν. ΠΑΟ
2005 Τζιόλης ΠΑΟ
2005 Mάντζιος ΠΑΟ
* Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν πωληθεί στο ίδιο διάστημα, αλλά δεν είχαν «γεννηθεί» ποδοσφαιρικά στον Πανιώνιο, έστω και σε δεύτερο στάδιο. Όπως ο Μπρέσκα (στην Ζίλινα), ο Πλετς (στην Ομόνοια) και άλλοι…
Δυνατός πολύ: στο «ώμος με ώμο» (φάνηκε και με τον Νάνο) δεν πέφτει εύκολα, αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικότερο για τον Δημήτρη Κολοβό. Το σημαντικότερο είναι ότι έχει μάθει να καλύπτει σωστά τη μπάλα όταν πρέπει. Εκρηκτικός: μην σου φύγει, άντε πιάσ’ τον. Με κλειστή και ανοιχτή ντρίμπλα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι προτιμούν να του «δίνουν» 1,5-2 μέτρα (με κίνδυνο να του δώσουν χώρο στο σουτ, όπως στο δεύτερο από το 3-0 του α’ γύρου με τον ΠΑΟ). Team player: μάρκαρε, έκλεινε χώρους, πάσαρε, γύριζε πίσω. Στο β΄ ημίχρονο, πίσω από τον Καμπάνταη πια καθαρά, ήταν ο κεντρικός πυλώνας. Και ένας από τους βασικούς λόγους της μεταμόρφωσης του Πανιώνιου. Και με ρυθμό ο μπαγάσας! Τον έβλεπες: κάτω από «τρίτη» δεν έβαλε ποτέ!
Δεν διαθέτει ακόμη την αντίληψη παιχνιδιού του 26χρονου Χρήστου Αραβίδη. Χρειάζεται δουλειά στην τελική προσπάθεια και στη σέντρα. Αλλά στην ηλικία του (γεννημένος στις 27 Απριλίου 1993), ο δικός του συνδυασμός σωματοδομή– ταχύτητα – τεχνικά στοιχεία δεν υπάρχει σε άλλον Ελληνα ποδοσφαιριστή. Ισως να είμαι υπερβολικός, αλλά ίσως να μην υπάρχουν σε κανέναν Ελληνα ποδοσφαιριστή σε τέτοιο βαθμό ανεξαρτήτως ηλικίας!
Μου λένε ότι ακόμη είναι «θολή» η θέση του. Για μένα είναι (ίσως μαζί με τον Βίκτωρα Κλωναρίδη και τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο), αυθεντικός winger. Ισως περισσότερο από τα άλλα δυο παλικαράκια. Και αριστερά και δεξιά. Καθαρά πράγματα. Ούτε ο Λάζαρος έχει την ταχύτητά του (ειδικά μετά την πρώτη κοφτή ντρίμπλα), ούτε ο Φορτούνης την ταχυδύναμή του. Δεν ξέρω αν τον σκέφτεται για το Μουντιάλ (και όχι για μετά, αν ασφαλώς μείνει…) ο Σάντος. Ξέρω, όμως, ότι δεν θα του κάνει καλό αν του χρόνου ή ένα έτος μετά, δοθεί δανεικός από τον Ολυμπιακό, όπως ο Βλαχοδήμος.
Να πάρει ψηλά τον αμανέ, αυτό αποκλείεται. Παιδί όχι από την πλουσιότερη οικογένεια. Παιδί όχι με ζωή γεμάτη χαρές μέχρι τα 21 του. Με τέσσερα μικρότερα αδέλφια, «κηδεμόνας» τους ο Δημήτρης. Δεν χρειάζεται πλέον να εργάζεται η μητέρα του. Σοβαρός, χαμηλών τόνων. Όχι με τουπέ. Ισα – ίσα, που τακτικά χρειάζεται «ενέσεις» αυτοπεποίθησης. «Αδελφός» του ο Τάσος Αυλωνίτης. Ισως μαζί του χρόνου στον Πειραιά. Χαλκίδα ο «ψηλός», Ωρωπό ο Κολοβός. Πήγαινε, τον έπαιρνε, μαζί στη Νέα Σμύρνη.
Στη γειτονιά που τροφοδοτεί περισσότερο από κάθε άλλη το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια. Νέα Σμύρνη και Παιανία: εκεί έγιναν οι περισσότερες «γέννες». Ειδικά στον Πανιώνιο, τρεις παράγοντες έκαναν τη διαφορά: το καλό scouting στην Ακαδημία, οι γρήγορες συμμετοχές των «μπέμπηδων» στην πρώτη ομάδα και η κουβέντα για την ιστορία, τη φανέλα, την «κυψέλη». Πλέον, όσο παράξενο κι αν ακούγεται δεδομένων των οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων, έχει την πολυτέλεια να «διαλέγει»! Πηγαίνουν μόνοι τους οι μπαμπάδες. Όχι πια λόγω της «Αγίας Τριάδας» των Μαύρου – Αναστόπουλου – Σαραβάκου…
ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 2005
2014 Κολοβός ΟΣΦΠ
2014 Αυλωνίτης ΟΣΦΠ
2013 Σάμαρης ΟΣΦΠ
2013 Τ. Σπυρόπουλος ΠΑΟ
2012 Σιόβας ΟΣΦΠ
2102 Τσότσαλιτς Μακάμπι Χάιφα
2012 Κουμόρτζι Ντιζόν
2011 Μανιάτης ΟΣΦΠ
2010 Τζαβέλλας Αϊντραχτ Φρ.
2009 Μάκος ΑΕΚ
2008 Τζιμπούρ ΑΕΚ
2008 Ντ. Φερνάντες Μπεϊτάρ
2007 Ενσαλίβα ΑΕΚ
2007 Σπυρόπουλος Ν. ΠΑΟ
2005 Τζιόλης ΠΑΟ
2005 Mάντζιος ΠΑΟ
* Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν πωληθεί στο ίδιο διάστημα, αλλά δεν είχαν «γεννηθεί» ποδοσφαιρικά στον Πανιώνιο, έστω και σε δεύτερο στάδιο. Όπως ο Μπρέσκα (στην Ζίλινα), ο Πλετς (στην Ομόνοια) και άλλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου