Με αφορμή διάφορες συζητήσεις (δημόσιες και όχι μόνο) μπορούμε να επεκταθούμε στο θέμα…
Ο μέσος ΠΑΟΚτσής εκφράζεται και εκδηλώνεται στο γήπεδο. Βασικά στην Τούμπα και κατά δεύτερο λόγο στα άλλα γήπεδα όπου αγωνίζεται ο ΠΑΟΚ, εκεί βέβαια που περισσότερο ταξιδεύουν ΠΑΟΚτσήδες μικρότερης ηλικίας.
Παρά το ότι οι τρόποι έκφρασης του κοινού έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι συμφωνούμε πως μεγαλύτερη αξία και βάση πρέπει να δίνουμε στο πως εκφράζεται η Τούμπα. Έχει σημασία η προσέλευση και από εκεί και πέρα η συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα.
Ζώντας την Τούμπα κάτι παραπάνω από 30 χρόνια, το κλίμα που επικρατούσε σε αυτή, πάντα βοηθούσε να αντιληφθούμε την σκέψη, το συναίσθημα και την στάση του κόσμου απέναντι στον ΠΑΟΚ.
Τα πρώτα χρόνια του ‘80 επικρατούσε αφοσίωση στην ομάδα. Στον ΠΑΟΚ, στα τέσσερα γράμματα, αλλά και μία ωραία στάση απέναντι στο άθλημα.
Ακολούθησε η πλήρης απαξίωση. Έφθανες στο γήπεδο 14:45 και έμπαινες μέσα σε ενάμισι λεπτό. Παγωμένα τσιμέντα και… αδιαφορία για κάθε τι που αφορούσε τον Δικέφαλο. (Τότε ήταν που για να βρεις εισιτήριο στο μπάσκετ έπρεπε να βάλεις μέσο…).
Μετά το 1996 επικρατούσαν αλλοπρόσαλλα συναισθήματα. Κυκλοθυμικές καταστάσεις… Φανατισμός, πανηγύρι και αμέσως μετά βία και επεισόδια. Όλα μαζί σε μια διαδρομή παράδεισος-κόλαση που γίνονταν μέσα σε μία-δύο μέρες. Ο «τρελογιατρός» είχε δουλειά… Όχι αστεία.
Από το 2007 και μετά η Τούμπα «έστρωσε». Όραμα, αισιοδοξία, σύμπνοια, θετική αύρα για την ομάδα και φυσικά μεγάλη παρουσία. Αυτό κράτησε αρκετά, μέχρι που πριν λίγα χρόνια ο ένας έφθασε να μισεί τον διπλανό του… (Γιατί άραγε;)
Φέτος τι γίνεται στην Τούμπα; Τι συμπέρασμα βγαίνει μέσα από αυτή;
Το γήπεδο είναι μισογεμάτο. Λίγους δεν τους λες, πολλοί δεν είναι σίγουρα… Και ο Σαββίδης είναι προβληματισμένος από την προσέλευση και μάλλον το τελικό συμπέρασμα είναι αρνητικό.
Η θύρα 4 της Τούμπας είναι πιο άδεια από ποτέ! Ακόμη και προχθές αυτό συνέβη. Πληρότητα κατά 70% σε όλες τις άλλες θύρες και η τέσσερα δεν ήταν ούτε μισογεμάτη… Πρωτοφανές αυτό για Τούμπα! Κάτι σημαίνει…
Φέτος η Τούμπα δεν βοηθάει ιδιαίτερα την ομάδα, παρά μόνο όταν δει κάτι από αυτή… Το γήπεδο ξεσηκώθηκε μετά το 1-2 επί της Μακάμπι, μετά το 1-1 με τον Άρη.
Λίγα συνθήματα, μικρή ένταση και πάθος, ένα κοινό το οποίο στην μεγάλη πλειοψηφία παρακολουθεί με απάθεια, λίγες ομαδικές προσπάθειες να ακουστεί κάτι κοινό, μερικές μεμονωμένες αποδοκιμασίες κατά προσώπων του ΠΑΟΚ, κάπου εκεί και ο Γκαρσία , να λίγο η αστυνομία, κάτι… ψιλά για τους αντιπάλους, ελάχιστα για τον διαιτητή, μουρμούρα στα δύσκολα, ησυχία στα εύκολα, ελάχιστο συναίσθημα και ένα μπέρδεμα γενικώς...
Μπερδεμένος είναι ο ΠΑΟΚτσής του 2014 και αυτό αποδεικνύεται...
Από την μία θέλει να αισιοδοξεί για την πρόοδο του ΠΑΟΚ ειδικά σε σχέση με άλλους συλλόγους, βλέπει πράγματα και κινήσεις που μεγαλώνουν τον Δικέφαλο, από την άλλη όμως δεν ξέρει τι ακριβώς να περιμένει, δεν ξέρει που στοχεύει αφού και η κορυφή παραμένει μακριά, τι θέλει να πετύχει και πως θα φθάσει σε αυτό.
Η κατάσταση με το κοινό δεν είναι τραγική (σε καμία περίπτωση) αλλά ούτε και ευχάριστη… Δεν χρειάζεται απογοήτευση, αλλά σε καμία περίπτωση και εφησυχασμός. Βάσεις καλές μπαίνουν στον ΠΑΟΚ, αλλά χρειάζεται και μία ξεκάθαρη προσπάθεια συνεννόησης και επικοινωνίας. Είναι 100% βέβαιο ότι ενώ ο ΠΑΟΚ διανύει ως ομάδα και εταιρία καλά χρόνια, ο κόσμος του δεν ακολουθεί, δεν συμβαδίζει. Δεν υπάρχει κοινός παλμός. Και γι’ αυτό δεν έχει μεγαλύτερη ευθύνη το κοινό.
Καθαρά βλέμματα και σταράτες κουβέντες απαιτούνται, καθημερινά μηνύματα ,έτσι ώστε η Τούμπα και ο ΠΑΟΚτσής να έρθει ψυχή και σώμα κοντά στον ΠΑΟΚ!
Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι και κάποια μεγάλα αποτελέσματα θα βοηθήσουν σε όλα αυτά…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου