Ο Χρύσανθος Τσαλτίδης γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τον ΑΡΗ που θέλει, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί…
O ΑΡΗΣ κόντρα στην Ξάνθη είδε για μία ακόμα φορά την ιστορία να
επαναλαμβάνεται. Μπήκε με διάθεση και πάθος, είχε τα γνωστά προβλήματα
ανάπτυξης, είχε εγκλωβισμένο τον Τάτο. Δεν είχε τον Αγκάνθο στο γήπεδο,
δεν είχε σχέδιο για να απειλήσει τα αντίπαλα καρέ. Δέχθηκε ένα γκολ από
ένα παιδικό λάθος (και πάλι του Πουλίδο), ισοφάρισε χάρη στο πάθος των
παικτών του και έμεινε εκεί.
Να θυμηθούμε παρόμοια παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ είτε πήρε ένα βαθμό, είτε
έχασε και είναι καρμπόν; Παιχνίδια που ήταν καλύτερος, αλλά βρέθηκε
πίσω στο σκορ και στην συνέχεια κυνηγούσε και είτε έφτασε στην μέση,
είτε δεν πήρε καν την ισοπαλία; Λεβαδειακός, Πλατανιάς, Πανθρακικός,
Αστέρας Τρίπολης, Απόλλων Αθηνών. Παρόμοιες καταστάσεις και σε εκτός
έδρας ματς.
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι ο ΑΡΗΣ για 11ο παιχνίδι στην
έδρα του δεν κέρδισε. Η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ προσπαθεί, θέλει, αλλά
δεν μπορεί. Η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε το καλοκαίρι με πολύ
καλύτερες συνθήκες από ότι αντίστοιχα ξεκινούσε πέρσι, αλλά οι επιλογές
της διοίκησης αρχικά για τεχνικό διευθυντή και προπονητή και στην
συνέχεια στον μεταγραφικό σχεδιασμό έφεραν τον ΑΡΗ στην τελευταία θέση
του βαθμολογικού πίνακα.
Η αλήθεια είναι ότι η διοίκηση Σκόρδα ανέλαβε τον ΑΡΗ στην
προτελευταία θέση με 10 βαθμούς, ένα βαθμό πάνω από τον Απόλλωνα, ένα
πίσω από την Βέροια και 2 πίσω από τον Πλατανιά. Μετά από το ματς με τον
Αστέρα, που πήρε άλλο ένα βαθμό η ομάδα, στα επόμενα 6 ματς που… όλα
θα άλλαζαν ο ΑΡΗΣ έχει πάρει 2 βαθμούς από δυο ισοπαλίες και πλέον
ελπίζει μόνο σε ένα θαύμα για να σωθεί. Έφυγαν οι Ουντότζι, Ιμπέ, Έλσνερ
λόγω της διαχείρισης Ηλιάδη και ήρθαν με μεγάλη καθυστέρηση οι
μεταγραφές του Ιανουαρίου λόγω της διαχείρισης της νέας διοίκησης στο
θέμα των δελτίων. Η αλήθεια είναι ότι παιδιά όπως ο Μπακασέτας,
Μπουγαίδης (δεν βάζω τον Βανγκέλι γιατί δεν τον έχουμε δει ακόμα) που
ήρθαν τώρα ή ο Μανιάς από το καλοκαίρι συντηρούν τις όποιες ελπίδες.
Το τετριμμένο των 12 αγώνων που απομένουν ευτυχώς αυτή την εβδομάδα
θα τραβήξει ως την Πέμπτη και το ματς με τον εξαιρετικό φέτος
Παναιτωλικό. Η αλήθεια είναι ότι ως την άλλη Δευτέρα και το ματς με τον
Πανιώνιο θα ξέρουμε (σχεδόν) οριστικά.
Ερωτηματικά υπάρχουν και για σήμερα πολλά. Από τον Ηρακλή και τον
Κύργια ως τον Πουλίδο και τον Αγκάνθο. Τα δεδομένα είναι πλέον
συγκεκριμένα. Ελπίζεις σε ένα θαύμα. Το κυνηγάς. Αν βγει καλώς, αν όχι
που είναι και το πιθανότερο το πιο εύκολο είναι η διάλυση. Το δύσκολο θα
είναι να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου.
Για την ώρα πρέπει ακόμα να τηρηθεί η εντός συλλόγου ανακωχή. Χρόνος
για… φαγωμάρα σίγουρα θα υπάρξει για όσους εδώ και 4-5 χρόνια το έχουν
αναγάγει σε επιστήμη. Προσωπικά θα ελπίζω για λίγο ακόμα στο θαύμα πέρα
της ποδοσφαιρικής λογικής και του φετινού ΑΡΗ, προσπαθώντας όπως και ο
κόσμος να κρατηθώ από τοποθετήσεις όπως του πιτσιρικά Μπακασέτα που
έβαλε και σήμερα σε πολλούς τα γυαλιά. Πλέον η ελπίδα αναζητείται στο
Αγρίνιο.
ΥΓ1 Αν ο Κάκος σφύριζε στην Λιβαδειά ο ΑΡΗΣ θα είχε κέρδιζε άνετα.
Εκτός του ΑΡΗ τον παίζουν οι… καμικάζι, εντός ο… 50-50 σε εκνευριστικό
σημείο. Ο Κάκος δεν έδωσε από ένα πέναλτι σε κάθε ομάδα. Πρώτα στο
τράβηγμα του Μανιά και στην συνέχεια στην ανατροπή του Σολτάνι. Πέρα από
τα παραπάνω και η διαιτησία φέτος έχει βάλει το χεράκι της για να είναι
ο ΑΡΗΣ σε τόσο δύσκολη θέση…
Πηγή: gazzetta.gr
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου