Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για το πώς ήρθε το 1-1 με τον ΟΦΗ, για το ποιοι
άρχισαν τα... μεγάλα λόγια , αλλά κυρίως το τι πρέπει να κάνει από `δω
και πέρα ο Παναθηναϊκός για να είναι πιο ανταγωνιστικός και
αποτελεσματικός
Μου έλεγε ένας φίλος μετά το προηγούμενο άρθρο μου, ότι... στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Τελικά δεν είχε άδικο. Ο Παναθηναίκός δεν κατάφερε να πάρει τα μαθήματα
που έπρεπε μετά τις νίκες που έκανε και τώρα θα πρέπει να βάλει το
μυαλό του κάτω μπας και καταφέρει να τα πάρει από την στραβή.
Γιατί περί στραβής πρόκειται η ισπαλία με τον ΟΦΗ.
Και για ξεκαθαρίσουμε κάτι αρχικά για να μην την πιάσουμε αργότερα την
κουβέντα και μπλέξουμε. Και τα δύο γκολ δεν έπρεπε να μετρήσουν. Το γκολ
του Παναθηναϊκού ξεκινάει από φάουλ υπέρ του ΟΦΗ που δεν δόθηκε και το
πέναλτι του ΟΦΗ που ήταν πέναλτι ξεκινάει από εμφανέστατο οφ-σάϊντ και
έπρεπε να τελειώσει εκεί η φάση.
Η ουσία όμως δεν είναι αυτή.
Γιατί ακόμα και έτσι, η μορφή του αγώνα παρέμεινε ακριβώς ίδια και απαράλλαχτη πως θα εξελισσόταν και χωρίς αυτά τα δύο γκολ.
Τώρα για να επιστρέψουμε στην καθαρά ποδοσφαιρική κουβέντα της
ιστορίας, δεν ξέρω ειλικρινά αν έχει νόημα πια να ξαναλέμε τα ίδια
πράγματα.
Και συγκεκριμένα ότι χωρίς ξεκάθαρους ρόλους και τους αντίστοιχους παίκτες να παίξουν αυτούς τους ρόλους στο κέντρο,
Όπως δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνει κι αυτός ο έρμος ο Ατζαγκούν για
να βρει θέση στην ενδεκάδα με απόντες μάλιστα τους Ζέκα και Πράνιτς.
Τέλος πάντων θα ξαναπώ ότι μάλλον δεν έχει νόημα πια να τα λέμε και να
τα ξαναλέμε αυτά. Για να μην πω ότι όσο τα λέμε λες και το κάνουν
από.... γινάτι, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ακόμα και αν φωνάζει το
πράγμα από μόνο του ότι έτσι πρέπει να γίνει.
Από κει και πέρα και γι' αυτό καθ΄αυτό το αποτέλεσμα, θα πρέπει να σημειώσουμε και κάτι ακόμα.
Ο Παναθηναϊκός διαχρονικά ήταν μια ομάδα που δεν τα... άντεχε τα μεγάλα
λόγια και τους διθύραμβους. Φρόντιζε σχεδόν πάντα να τα... κόβει
μαχαίρι δια του αποτελέσματος μέσα στο γήπεδο.
Πόσο μάλλον τώρα, που σε γενικές γραμμές βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη κατάσταση διοικητικά, οικονομικά και αγωνιστικά.
Πολύ γλώσσα βγάλαμε λοιπόν ως σωματείο με αφορμή το ότι καταρρίψαμε το ρεκόρ των... τριών σερί νικών στο πρωτάθλημα.
Και όπως πάντα συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, ήρθε το... χορτάρι να επαναφέρει τα πράγματα στα ίσα του.
Θεωρητικά λοιπόν και για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού, δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου η ισοπαλία με τον ΟΦΗ.
Μέσα στο πρόγραμμα είναι και δεν υπάρχει και λόγος για ιδιαίτερες αναταράξεις και αναλύσεις ή αναζήτηση ενόχων.
Απλά καθαρά ποδοσφαιρικά, ήταν ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός και δεν το ξεκίνησε σωστά αλλά και δεν το διαχειρίστηκε σωστά.
Πολύ περισσότερο που στο πρώτο ημίχρονο παρά την μετριότατη εμφάνισή του, ευτύχησε να προηγηθεί.
Ε λες και αυτό το γκολ τον... αποτελείωσε από πλευράς λογικής και στόχων μέσα στο γήπεδο.
Με το ξεκίνημα σχεδόν του δευτέρου ημιχρόνου, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο
γήπεδο με ένα τρόπο που μόνο.... ελάτε να με ισοφαρίσετε δεν έλεγε με
ντουντούκα.
Δεύτεροι πάντα στην μπάλα, πληθώρα ανόητων φάουλ που έφερναν τον ΟΦΗ
στην περιοχή του, κανένα κράτημα της μπάλας ή έλεγχος του ρυθμού στη
μεσαία γραμμή και ένας έρμος Μπεργκ κάπου μακριά να μετράει το ποσό
ρεκόρ των... δύο φορών που πήρε μπάλα σε όλο το ημίχρονο.
Ειδικά η ευκολία αλλά και η ανοησία με την οποία κατέφευγαν σε φάουλ οι
παίκτες του Παναθηναϊκού σ' αυτό το διάστημα, έδειχνε ολοφάνερα ότι δεν
είχαν, ούτε τις τοποθετήσεις, ούτε το καθαρό μυαλό, αλλά ούτε και τις
δυνάμεις για να λειτουργήσουν διαφορετικά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Οι αλλαγές, πολύ περισσότερο που αφορούσαν μόνο στην εναλλαγή προσώπων
στο ίδιο ακριβώς σύστημα επί της ουσίας, δεν άλλαξαν και κάτι, αντίθετα
αδυνάτισαν ακόμα περισσότερο τουλάχιστον τα τρεξίματα που είχαν οι
πράσινοι σ' αυτό το δεύτερο ημίχρονο.
Μετά απ' όλα αυτά και πάλι καλά που το γκολ της ισοφάρισης ήρθε από
ξεκάθαρα άκυρη φάση, καθώς οι εντυπώσεις αλλά και η ουσία θα ήταν πολύ
χειρότερες για τον Παναθηναϊκό, πέρα από αυτό καθ' αυτό το αποτέλεσμα.
Πάει λοιπόν κι αυτό το παιχνίδι. Δεν πήρε την νίκη ο Παναθηναϊκός,
διέκοψε το σερί του και τα λοιπά. Αυτά όμως ειλικρινά μικρή σημασία
έχουν. Σημασία και τώρα, όπως και μετά τις νίκες στα προηγούμενα
παιχνίδια, είναι να μπορέσει κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός να εντοπίσει
καθαρά ποδοσφαιρικά κάποια πράγματα και να βρει μια χημεία και τα
πρόσωπα που θα του επιτρέψουν να είναι ακόμα πιο ανταγωνιστικός και
αποτελεσματικός.
Πηγή: sportdog.gr
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου