Εδώ και πολλά χρόνια, οι παίκτες κρατούσαν ψηλά της σημαία της
Εθνικής… Εδωσαν χαρές στους Ελληνες, έβγαλαν τον κόσμο στους δρόμους…
Μας έκαναν υπερήφανους, όχι μία, αλλά πάρα πολλές φορές.
Από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα, τον Φιλίππου, τον Ανδρίτσο, τον Καμπούρη και τους υπόλοιπους, η σκυτάλη πέρασε σε πάρα πολλούς. Από το 1987 μέχρι σήμερα, η Εθνική μπάσκετ πήρε τον άτυπο τίτλο της επίσημης αγαπημένης και έφερε διακρίσεις… Δύο χρυσά σε Ευρωμπάσκετ, ένα ασημένιο, ένα χάλκινο. Δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο, συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τις διακρίσεις, ούτε να τις υπενθυμίσουμε μία, μία. Ε, κάποια στιγμή και οι παίκτες δεν τα κατάφεραν… Η Εθνική δεν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο… Και η wild
card ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει η Ελλάδα για τους Ελληνες μπασκετμπολίστες. Η συμμετοχή στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν στην ουσία ένα χρέος της Ομοσπονδίας και
του Γιώργου Βασιλακόπουλου προς τον Βασίλη Σπανούλη, τον Γιάννη Μπουρούση, τον Αντώνη Φώτση, τον Νίκο Ζήση και όλους τους διεθνείς, υποψήφιους για να ταξιδέψουν με τη
γαλανόλευκη στην Ισπανία.
Ο στόχος επετεύχθη, δεν ήταν εύκολο, έγινε μάχη. Ηταν μια διοικητική νίκη της Ελλάδας και του ελληνικού μπάσκετ, στην ουσία μια επιστροφή του Γιώργου Βασιλακόπουλου της βοήθειας
που έχουν δώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι μπασκετμπολίστες. Τα παιδιά που έχουν κουραστεί τόσο καλοκαίρια για να παίζουν ασταμάτητα, τα παιδιά που αφήνουν πίσω τα συμβόλαια
για να προσφέρουν στην Ελλάδα και την Εθνική. Τα παιδιά που απέτυχαν στη Σλοβενία, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο θα έχουν την ευκαιρία να αγωνιστούν και στο Παγκόσμιο Κύπελλο
της Ισπανίας.
Χρειάστηκαν χρήματα; Ναι, χρειάστηκαν και αυτά… Η Ελλάδα το άξιζε να βρίσκεται στους 24 καλύτερους του κόσμου, πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις. Επρεπε να δοθούν και λεφτά… Θα
ήταν άδικο να χαθεί αυτό το εισιτήριο επειδή δεν υπήρχαν τα χρήματα να υποστηριχθεί η προσπάθεια. Εγινε και αυτό.
Επρεπε να γίνει, δεν χωρά αμφιβολία. Αν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι τα χρήματα της wild card και όχι τα εκατομμύρια που έχουν χαθεί δεξιά και αριστερά, μάλλον πρέπει να γελάσουμε.
Δυστυχώς οι Ελληνες δυσκολεύονται να αποδεχθούν κάτι πραγματικά καλό, μία επιτυχία, είτε μέσα, είτε έξω από το γήπεδο…
Κι όμως αν το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, η Ελλάδα έδειξε σε έναν τομέα τη δύναμή της. Απέδειξε ότι δεν είναι φτωχός συγγενής, ότι παραμένει παγκόσμια δύναμη. Κι αν για κάποιο λόγο
δεν μπορεί να κερδίσει στο παρκέ, θα κερδίσει τη μάχη στα γραφεία της Παγκόσμιας Ομοσπονδία. Με καθ” όλα νόμιμο τρόπο, όχι κάτω από το τραπέζι…
Κι αυτό είναι το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ο ελληνικός αθλητισμός και η ΕΟΚ για τους Ελληνες μπασκετμπολίστες, για τους Ελληνες παίκτες, που μας κρατούν εδώ και χρόνια στο
πιο υψηλό επίπεδο και μας έχουν κάνει υπερήφανους σε όλα τα επίπεδα.
Πηγή:Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου