Όλα ξεκινούν από το μοντέλο του προπονητή!

O Αρης Λαούδης γράφει για το πρωτάθλημα που προέχει για τον Παναθηναϊκό, την ονοματολογία που έχει ξεσπάσει και τις τρεις επιλογές του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για τον προπονητή που θα υλοποιήσει το project του «ελληνικού Παναθηναϊκού».

Ο Γιαννακόπουλος άνοιξε την πόρτα της επόμενης ημέρας με τη δήλωση περί ελληνοποίησης και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, με τους μισούς Ελληνες παίκτες -όλων των ηλικιών- να παρελαύνουν τα τελευταία 24ωρα από τα sites και τον Τύπο.
Από Καϊμακόγλου - Βουγιούκα μέχρι Μποχωρίδη - Βεζένκοφ και μια... 10αριά πιτσιρικάδες τους «πάμε και τους φέρνουμε» το τελευταίο 10ήμερο στον Παναθηναϊκό, λες και η χρονιά έχει ολοκληρωθεί και οι «πράσινοι» ξεκινούν εδώ και τώρα τον σχεδιασμό για την επόμενη χρονιά.
Είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιτάξει το αύριο και να κάνει τα κουμάντα του για να είναι έτοιμος με τη λήξη της σεζόν, αλλά προέχει το πρωτάθλημα κι ό,τι γίνεται θα πρέπει να αφήσει ανεπηρέαστη την ομάδα για να πετύχει τον κρίσιμο στόχο που έχει απομείνει.
Οταν αυτό ολοκληρωθεί, τότε οι «πράσινοι» θα μπορούν να μιλήσουν ανοικτά για την επόμενη μέρα, ξεκινώντας πρώτα και πάνω απ' όλα από τον προπονητή, τον άνθρωπο που θα αναλάβει να οδηγήσει την ομάδα και να κάνει πράξη το project της ελληνοποίησης που δεσμεύτηκε ο Δ. Γιαννακόπουλος.
Γιατί καλά είναι τα ονόματα, οι παίκτες και οι σκέψεις για τους μεταγραφικούς στόχους, αλλά οι τελικές αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν από τον προπονητή σε συνεργασία με την διοίκηση. Το καλοκαίρι λοιπόν ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ θα πρέπει να αποφασίσει σε τι είδους προπονητή θα πάει και ποιος θα είναι ο άνθρωπος που θα βρει τον τρόπο να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στα φάιναλ φορ και παράλληλα να υπηρετήσει το πλάνο του σχεδιασμού για τον «ελληνικό Παναθηναϊκό που θα κυριαρχήσει την επόμενη δεκαετία».
Οι επιλογές είναι τρεις
Πρώτον, η παραμονή του Φραγκίσκου Αλβέρτη, με τη λογική πως θα πρέπει να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Ο «Φράγκι» ανέλαβε σε μια δύσκολη περίοδο, δεν είχε τρόπο να αλλάξει πράγματα στην ομάδα, πήρε στα χέρια του παίκτες που δεν είχε επιλέξει κι αν μάλιστα κατακτήσει το πρωτάθλημα θα 'χει πετύχει, δεδομένων των συνθηκών που ανέλαβε.
Δεύτερον, να επιστρέψει ο Γιαννακόπουλος στο μοντέλο Ομπράντοβιτς, δηλαδή να κινηθεί για την απόκτηση ενός πολύ μεγάλου προπονητή (σ.σ. δεν είναι και πολλοί αυτοί), να του παραδώσει τα κλειδιά και με τις γενικότερες κατεθύνσεις που θα του δοθούν να υπηρετήσει ένα πλάνο που θα συνδυάζει το σήμερα και το αύριο. Αυτό το μοντέλο έχει αποδειχτεί ως το πλέον επιτυχημένο, αν αναλογιστούμε τα κατορθώματα του «Ζοτς», αν και Ομπράντοβιτς δεν υπάρχουν πολλοί.
Τρίτον, να επιλέξει έναν προπονητή τύπου Πεδουλάκη, ενός ανθρώπου δηλαδή που έχει δίψα για επιτυχία, εμπειρίες από Ευρωλίγκα, αλλά δεν θα είναι το άλφα και το ωμέγα στην ομάδα. Δεν θα είναι δηλαδή ο προπονητής - σταρ που θα τον κοιτάζει ο κόσμος από τη εξέδρα και θα περιμένει απ' αυτόν κι όχι από τους παίκτες να κάνει το... κάτι μαγικό για να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα.
Το μοντέλο που θα επιλεγεί, θα καθορίσει και τον προπονητή που θα πάρει ο Παναθηναϊκός. Είναι παράλογο να ξεκινήσει η ονοματολογία, αν δεν καθοριστούν τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που θα υπηρετήσει ένα τέτοιο πλάνο. Αν λοιπόν είναι μια φορά παράλογο να συζητάμε για ονόματα, χωρίς να υπάρχει προς το παρόν «μοντέλο προπονητή», είναι δύο φορές παράλογο να συζητάμε για ονόματα παικτών, πάνω στους οποίους θα «χτιστεί» το σήμερα του Παναθηναϊκού.
Η διοίκηση μεν καθορίζει το πλάνο της ελληνοποίησης, αλλά ο προπονητής είναι αυτός που θα επιλέξει τα «υλικά» και μέχρι να φτάσουμε σ' αυτά θα πρέπει πρώτα να βρούμε τον «μάγειρα».

Πηγή: gazzetta.gr