“Αρνητισμός”, “θετικισμός” και… πανικός για τον Άρη!

Γράφει ο Γιώργος Συρίδης

Η χρονιά του Άρη ολοκληρώθηκε με τρόπο που δεν περίμενε κανείς. Η έβδομη θέση είναι πισωγύρισμα και βάσει της βαθμολογίας και βάσει όλων όσων έγιναν στο αγωνιστικό τμήμα αυτή τη χρονιά, παρότι η ομάδα έφτασε σε έναν τελικό Κυπέλλου.

Έμεινε, όμως, εκεί και αυτό είναι το άσχημο για τον Άρη. Η χρονιά θεωρείται αποτυχημένη. Αυτό για τον Λευτέρη Αρβανίτη και τη διοίκησή του ονομάστηκε “αρνητισμός”. Είναι όμως η πραγματικότητα. Ο Άρης ξεκίνησε να εφαρμόζει ένα πλάνο τριετίας όπως είχαν πει το καλοκαίρι η διοίκηση του Άρη και ο Βαγγέλης Αγγέλου. Πώς μπορεί να συνεχιστεί ένα τέτοιο πλάνο τριετίας, όταν στο πεντάμηνο φεύγει ο προπονητής που εκπόνησε το πλάνο και τρεις μήνες μετά ο καλύτερος παίκτης της ομάδας (Αθηναίου) για 15.000 ευρώ (όπως ισχυρίζεται η διοίκηση της ΚΑΕ) είναι ερώτημα που μόνο τα στελέχη της διοίκησης μπορούν να απαντήσουν.
Η χρονιά του Άρη είναι αποτυχημένη γιατί συγκεκριμένες αδράνειες της διοίκησης την οδήγησαν σε λανθασμένες αποφάσεις. Η ομάδα έμεινε χωρίς προπονητή για 20 μέρες. Το πλήρωσε με δύο ήττες σε “δικά” της παιχνίδια (Τρίκαλα εκτός στην παράταση, Κολοσσός εντός) με τον Παρασκευά Μουρατίδη να μετατρέπεται από operation manager σε υπηρεσιακό προπονητή. Αν δεν έχανε η ομάδα από τον Κολοσσό, ίσως ακόμα να ήταν προπονητής ο Μουρατίδης… Σε μια ομάδα που μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου ασχολήθηκε μόνο με το κύπελλο – βάσει αποτελέσματος βγήκε αυτή η επιλογή – και είχε στο πρωτάθλημα ρεκόρ 4-6 (με Αγγέλου), προστέθηκαν οι δύο ήττες με Μουρατίδη και όταν ήρθε ο Μίνιτς ήταν πιο κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού από την 6η θέση.
Οι κίτρινοι πλήρωσαν αυτό το “κενό” διάστημα και βγήκαν έβδομοι και όχι το σουτ του Παπαντωνίου στη Ρόδο το περασμένο Σάββατο. Ποτέ μια σεζόν δεν κρίνεται σε ένα σουτ, εκτός κι αν μιλάμε για τον πέμπτο τελικό…
Η διοίκηση χειρίστηκε λανθασμένα και το θέμα Αθηναίου, αφήνοντας να φύγει ο καλύτερος παίκτης της, γιατί απλά το ήθελε ο ίδιος! Η λογική “δεν κρατάω κανέναν με το ζόρι” έχει βάση αλλά όχι μεσούσης της περιόδου όταν ο παίκτης είναι και πληρωμένος στην ώρα του. Δεν αναρωτήθηκε ποτέ η διοίκηση γιατί ο Αθηναίου ήθελε να φύγει από τις αρχές του 2014; Προτάσεις είχε και από άλλες ομάδες. Δεν ήταν μόνο η φιλοδοξία του παίκτη να παίξει στο εξωτερικό, ήταν κι άλλα πράγματα προφανώς.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι αρνητισμός. Είναι γεγονότα και καταγράφονται, όπως καταγράφηκε η εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Γκάλη πέρσι τέτοιο καιρό, η υπογραφή συμβολαίου με τον Βεζένκοφ, η υπαγωγή της ΚΑΕ στο άρθρο 99. Όταν γράφονταν αυτά υπέρ της ΚΑΕ υπήρχε… θετικισμός;
Ο Άρης, δηλαδή οι μέτοχοί του, πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να κάνει από εδώ και πέρα. Αν δεν αρθεί το απαγορευτικό μεταγραφών που υπάρχει από την εποχή διοίκησης Δαμιανίδη (25/1/12) και αφορά οφειλές σε παίκτες από την εποχή Δαμιανίδη (Ντάνστον, Μάιλς, Σκορδίλης), η χρονιά του Άρη θα είναι όχι απλά δύσκολη, αλλά… επικίνδυνη. Επιλογές παικτών δεν υπάρχουν πολλές από την περιορισμένη ελληνική αγορά. Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς και τα 600-650 χιλιάδες ευρώ που θα απαιτούνται από 1η Ιουλίου 2014 έως 30 Ιουνίου 2015, μπορεί να αντιληφθεί την κατάσταση.


Πηγή:  Superbasket.gr