Το ματς απέναντι στην Ελλάδα ήταν πιθανότατα το τελευταίο του για την Ακτή Ελεφαντοστού. Από το ζέσταμα ο κόσμος χειροκροτούσε τις ενέργειές του και σιγομουρμουρούσε το όνομά του. Όταν έγινε αλλαγή, χωρίς να έχει καταφέρει να τινάξει τα ελληνικά δίχτυα, η κερκίδα του χάρισε το πιο ζεστό της standing ovation. Η συλλογική καριέρα του πιθανότατα θα συνεχιστεί. Σε επίπεδο εθνικής όμως, όσον αφορά τα Mundial, η ήττα από την Ελλάδα έριξε τον επίλογο.
Η χρυσή γενιά του Ντιντιέ Ντρογκμπά δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών για δεύτερο συνεχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και παρότι η ίδια η «παλιά φρουρά» λέει τα καλύτερα για τους νέους που ακολουθούν, Ντρογκμπά δύσκολα θα ξαναβγεί. Δεν είναι μόνο οι 104 συμμετοχές του και τα 65 γκολ του με την Εθνική. Δεν είναι τα όργια που έκανε με τη Μαρσέιγ, οι τίτλοι του με την Τσέλσι και το Τσάμπιονς Λιγκ του του 2012, που χωρίς τη δική του ώθηση δύσκολα θα βαφόταν «μπλε». Ούτε ο τρόπος που έπαιζε τη θέση του φορ και το τρομερό πάθος του. Για τον κόσμο της Ακτής Ελεφαντοστού ο Ντιντιέ Ντρογμπά είναι κάτι παραπάνω από ένας ποδοσφαιρικός θρύλος. Η τεράστια αγάπη προς το πρόσωπό του ξεπερνάει τα αθλητικά πλαίσια.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας ήταν το πρώτο για την Ακτή Ελεφαντοστού και ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή για την ταλαιπωρημένη χώρα της Δυτικής Αφρικής. Το πραξικόπημα του 2002 χώρισε την Ακτή σε δύο πλευρές. Από τη μία οι κυβερνητικές δυνάμεις του προέδρου Λοράν Γκμπαγκμπό. Από την άλλη οι αντάρτες, που εκπροσωπούσαν το μουσουλμανικό πληθυσμό του βορά και τους φτωχούς εργάτες. Το μίσος ανάμεσα στη βόρεια και τη νότια πλευρά της χώρας ήταν ανεξέλεγκτο και παρά τις συμφωνίες που υπογράφηκαν τον Ιανουάριο του 2003 και τις δυνάμεις που τοποθέτησε ο ΟΗΕ και η Γαλλία, οι αντάρτες στην ουσία δεν άφησαν ποτέ τα όπλα. Ο εμφύλιος μαινόταν, μαζί με την πολιτική αστάθεια σε όλη την πορεία της Ακτής στα προκριματικά.
Το ματς με το Σουδάν ήταν εκείνο που σφράγισε την πρόκριση της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Ήταν το παιχνίδι που ο Ντρογκμπά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του. Πήρε το μικρόφωνο από το ρεπόρτερ στα αποδυτήρια, γονάτισε και ζήτησε από τους συμπαίκτες του να κάνουν το ίδιο. Ο λόγος του έπαιζε για μήνες στο κρατικό κανάλι της χώρας. «Πολίτες της Ακτής Ελεφαντοστού, από το βορά, το νότο, το κέντρο και την δύση, σας ικετεύουμε γονατιστοί να συγχωρήσετε ο ένας τον άλλον. Μία σπουδαία χώρα σαν την Ακτή Ελεφαντοστού δεν μπορεί να βυθιστεί στο χάος για πάντα. Αφήστε κάτω τα όπλα σας και διοργανώστε εκλογές». Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος με τη δική του επιρροή ζητούσε ανοιχτά από τον πρόεδρο Γκμπαγκμπό να σταματήσει τον εμφύλιο.
Η έκκλησή του εισακούσθηκε. Αρκετός κόσμος μαγεύτηκε από τα λόγια του. Η ένταση μειώθηκε και μετά την πράξη του ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την υπογραφή ειρήνης. Τη χρονιά εκείνη πήρε τον τίτλο για τον καλύτερο Αφρικανό ποδοσφαιριστή του 2006. Και έκανε ένα ακόμα βήμα για να διώξει το μίσος από το λαό του. Πήρε το βραβείο και ταξίδεψε στο βόρειο τμήμα, στο άνδρο των ανταρτών στο Μπουακέ. Κυριολεκτικά σε εμπόλεμη ζώνη. «Βρίσκομαι εδώ για να δείξω σε όλο τον κόσμο ότι είμαι ένας από εσάς. Δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο βορά, το νότο, την ανατολή, τη δύση και το κέντρο. Είμαστε η ίδια χώρα», είπε στην ομιλία του προς τους αντάρτες. Και ζήτησε το επόμενο ματς της Εθνικής, με αντίπαλο τη Μαδαγασκάρη, να γίνει στο Μπουακέ!
Βλέποντας τον αντίκτυπο που είχαν τα λόγια του Ντρογμπά, οι αρχές δεν είπαν όχι. Το ματς με τη Μαδαγασκάρη ήταν το πρώτο στο βόρειο κομμάτι της χώρας απ' όταν ξέσπασε ο εμφύλιος. Ο εμβληματικός στράικερ σκόραρε δις στο 5-1. Ο κόσμος στις κερκίδες πανηγύριζε για τον ήρωα της χώρας τους. «Δεν πίστευα ποτέ ότι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά θα καταφέρει κάτι τέτοιο. Εδραίωσε τη σημαντική πρόοδο που έγινε για την επανένωση της χώρας», δήλωνε ο επικεφαλής των ανταρτών. Στις 4 Μαρτίου του 2007, υπογράφτηκε νέα συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις των ανταρτών, από την πλευρά των οποίων προήλθε και ο νέος πρωθυπουργός. Oι προεδρικές εκλογές όμως πήραν αναβολή. Μαζί τους και η επανέναρξη των εχθροπραξιών. Στο μεταξύ, ο τότε στράικερ της Τσέλσι δημιούργησε την ίδια χρονιά το ίδρυμα Ντιντιέ Ντρογκμπά. Βοήθησε στο χτίσιμο ενός νοσοκομείου στο Αμπιτζάν και έκανε το ίδιο στο Μπουακέ, δημιουργώντας κέντρο για νεφροπαθείς μαζί με τους Σάλομον και Μποναβεντούρ Καλού. Μαζί με τον Έμπουε συγκέντρωσε χρήματα για σχολικό εξοπλισμό και δώρισε μια υπογεγραμμένη φανέλα του της Τσέλσι για να μαζέψει περισσότερα έσοδα. Τελικά η καλύτερη προσφορά έγινε από τον ίδιο!
Η εικόνα της Εθνικής είχε πλέον αλλάξει για τον κόσμο. Έβλεπαν στην ομάδα εκπροσώπους από διαφορετικά μέρη και διαφορετικές εθνικές ομάδες. Ξεχνούσαν τις κόντρες. Τους ένωνε η εξέδρα. «Όταν παίζει η εθνική η χώρα είναι ενωμένοι. Άνθρωποι που για τους λόγους τους δεν μιλιούνται, πανηγυρίζουν μαζί». τόνιζε ο Ντρογκμπά.
«Η Εθνική ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού παρέχει ένα πλαίσιο για επαφή μεταξύ των εθνοτήτων. Αυξάνοντας την επαφή, μειώνεται η ανασφάλεια για την άλλη εθνοτική ομάδα, την άλλη ταυτότητα, η οποία ευελπιστούμε ότι θα αρχίσει να γίνεται αποδεκτή», δήλωνε ο
ομοσπονδιακός ψυχολόγος. Σε μία χώρα όπου οι «Peacekeepers» απέτυχαν, η μπάλα πέρασε από το καλοστημένο τείχος του μίσους και βρήκε δίχτυα. «Ο αθλητισμός μπορεί να φτάσει σε μέρη όπου οι πολιτικοί δεν μπορούν. Μπορεί να βοηθήσει στη συμφιλίωση με τρόπο που τίποτα άλλο δεν μπορεί», έλεγε ο Τόνι Μπλερ.
Ο πρώην πρόεδρος Γκμπαμπό φαινομενικά έχασε τις εκλογές του 2010 από τον Κουαταρά, που είχε βάση το βορά. Λεπτομέρεια. Ο Γκμπαμπό, ο οποίος αρνήθηκε τα αποτελέσματα των εκλογών, κατάγεται από την ίδια εθνική ομάδα με τον Ντρογμπά. Τα αποτελέσματα αμφισβητήθηκαν, έγινε λόγος για νοθεία και οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν και πάλι. Πάνω από 3000 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε τέσσερις μήνες, ενώ περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους. Είχε έρθει ξανά η ώρα του Ντρογκμπά, αν και αυτή τη φορά δεν κατάφερε να επαναλάβει το θαύμα.
Πήρε μέρος στην 11μελή επιτροπή Αλήθειας, Συμφιλίωσης και Διαλόγου. «Ελπίζω ότι σε λίγα χρόνια, άνθρωποι από το Βορά και από το Νότο, από όλα τα μέρη της χώρας, θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί και να ζητήσουν συγγνώμη. Θέλω να γυρίσω πίσω και θέλω επίσης τα παιδιά μου να ζήσουν στην Ακτή Ελεφαντοστού», έλεγε. Η Επιτροπή δεν κατάφερε πολλά πράγματα. Ο Ντιντιέ Ντρογμπά παραμένει ωστόσο ένα πραγματικό σύμβολο για τον κόσμο. Ένας σύμβολο δύναμης και ελπίδας, που προς το παρόν δείχνει ότι δεν σκοπεύει να εκμεταλλευτεί πολιτικά την επιρροή του.
Όταν είχε ερωτηθεί για το αν σκοπεύει να ακολουθήσει τα χνάρια του Ροζέ Μιλά και να μπλέξει με την πολιτική «Όχι, δεν πηγαίνω για πρόεδρος. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα είμαι χαρούμενος με το να γυρίσω πίσω στη χώρα και να δω ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα και ότι ο κόσμος μπορεί να ζήσει ενωμένος». Στα 36 του, μετράει αντίστροφα για το τέλος της τεράστιας καριέρας του. Μένει να δούμε αν τα όσα θα κάνει στη συνέχεια για την Ακτή θα επισκιάσουν τα ποδοσφαιρικά του επιτεύγματα.
Δείτε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Ερίκ Καντονά για το Al Jazeera με αντικείμενο τον εξωγηπεδικό ρόλο του Ντρογκμπά
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου