Φορταλέζα, Βραζιλία
Ο Λιονέλ Μέσι δε μένει μόνο στα λόγια. Δείχνει και το πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Έτσι, όταν η Αργεντινή δεν παίζει όσο καλά θέλει εκείνος, μιλάει με τα… πόδια. Σταματάει να τρέχει στους κενούς χώρους, περιμένει την μπάλα και σπάνια πασχίζει να την ξανακερδίσει όταν την χάνει.
Στο παιχνίδι με το Ιράν έτρεξε μόλις 7,7 χιλιόμετρα, λιγότερα από κάθε άλλον – πλην των τερματοφυλάκων – στο γήπεδο. Με λίγα λόγια διαχωρίζει τον εαυτό του από την κατάσταση. Επικεντρώνεται μόνο στο να «χτυπήσει» την κατάλληλη στιγμή. Στα δύο πρώτα παιχνίδια της Αργεντινής, έχουμε να θυμόμαστε από εκείνον μόνο δύο πανέμορφες στιγμές: τα γκολ του.
Παρόλα αυτά, οι κοντινοί του άνθρωποι επιμένουν ότι έχει… ψύχωση με το να κάνει αυτό το Μουντιάλ μία από τις «δικές» του στιγμές. Όσα τρόπαια και να κερδίσει ο Μέσι με την Μπαρτσελόνα ακόμα, αν θέλει να μπει στο πάνθεον δίπλα στους Πελέ και Μαραντόνα, θα πρέπει να το κάνει τώρα. Την Τρίτη θα γίνει 27 ετών. Ακόμα στην ακμή του παίζει σε Μουντιάλ, που διεξάγεται στην ήπειρό του. Όλος ο κόσμος περιμένει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στη Βραζιλία. Θα το κάνει όμως;
Είδα τον Μέσι για πρώτη φορά το 2005 στην Ουτρέχτη. Η Αργεντινή έπαιζε με τη Νιγηρία του Τζον Όμπι Μίκελ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Νέων. Τότε, ο επιθετικός των Αργεντίνων έμοιαζε με ένα παιδάκι, που με το παράξενο κούρεμά του ήταν σαν να είχε κερδίσει διαγωνισμό, για να βρεθεί για μία ημέρα με την υπόλοιπη αποστολή.
Φυσικά, σκόραρε και τα δύο γκολ με πέναλτι στη νίκη 2-1 της Αργεντινής. Ένας από τους παλαιότερους scouts της Τσέλσι, ο Πιτ ντε Βίσερ, καθόταν δίπλα μου στις εξέδρες και μουρμούρισε: «Μαραντόνα…». Ο ντε Βίσερ, όμως, θαύμασε και άλλους δύο Αργεντίνους επίσης. Ειδικά τον νεαρό οργανωτή τους, τον Φερνάντο Γκάγο, ο οποίος τότε έπαιζε στην Μπόκα Τζούνιορς, όμως ήταν ήδη ψηλά στις λίστες της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα.
«Δεν κάνει ποτέ λάθος πάσα», μου είπε. Τότε, σε εκείνη την ομάδα έπαιζαν ακόμη οι Σαμπαλέτα και Γκαράι, που τώρα βρίσκονται στο Μουντιάλ δίπλα στον Μέσι, συν τον Γκαμπριέλ Παλέτα, που τώρα αγωνίζεται με την Ιταλία.
Το 2008 η Αργεντινή κέρδισε ξανά τη Νιγηρία, για να κατακτήσει το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Εννιά από εκείνους τους παίκτες, εμφανίστηκαν στο γήπεδο στην αναμέτρηση με το Ιράν πριν από λίγες ημέρες. Νομίζαμε, τότε, ότι αυτή θα ήταν η χρυσή γενιά των Αργεντίνων. Αποδείχθηκε, όμως, ότι εξαρτώνται αποκλειστικά από τον Μέσι.
Ο Γκάγο έχει επιστρέψει στην Μπόκα μετά από αποτυχημένη καριέρα στα γήπεδα της Ευρώπης. Η άμυνα της Αργεντινής στο Μουντιάλ μοιάζει κατώτερου επιπέδου και η τακτική μοιάζει να είναι μία: να κάνουν τον Μέσι χαρούμενο. Όταν ο 82χρονος Χούλιο Γκροντόνα, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, εμφανίστηκε στην προπόνηση, η πρώτη του κίνηση ήταν να πάρει αγκαλιά τον Μέσι.
Ο Αλεχάντρο Σαμπέγια τον έχρισε αρχηγό και πλέον προσπαθεί να κάνει ό,τι θέλει εκείνος. Καθώς ο Μέσι δεν μιλάει και πολύ, ο τεχνικός της Αργεντινής ρωτάει τους κοντινούς του φίλους, τον Άνχελ Ντι Μαρία και τον Σέρχιο Αγουέρο, για το πώς νιώθει το αστέρι της ομάδας. Όταν έγινε γνωστό ότι ο Μέσι θέλει τον Γκάγο και τον Ιγουαΐν στην ομάδα, προκειμένου να βελτιωθεί το passing game, ο Σαμπέγια το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Δημοκρατικός και άπειρος, ο Σαμπέγια πήρε θέση στον πάγκο ακριβώς για την διάθεσή του να συμβιβαστεί με τα «θέλω» του Μέσι. Κάτι που ίσως να κατάλαβε και ο ίδιος μετά την έναρξη του Μουντιάλ. Σύντομα, με την… ηχώ του «παίκτη-ηγέτη» της δεκαετίας του ’70 όπως στις περιπτώσεις των Μπεκενμπάουερ ή Κρόιφ, ο Μέσι άρχισε να δίνει συνεντεύξεις τύπου σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού της Αργεντινής. Ήταν έκπληξη το πόσο απόλυτος ήταν. Κάποτε στην Μπαρτσελόνα είχε… στείλει τον Ιμπραΐμοβιτς στα άκρα, καθώς ήθελε να παίζει εκείνος στην κορυφή.
Παρόλα αυτά, ακόμη και η Αργεντινή στα δικά του μέτρα δεν είναι τόσο καλή για τον Μέσι. Ο Μαραντόνα, που κατσούφιαζε στις εξέδρες κατά τη διάρκεια του ματς με το Ιράν (αυτοί τη φορά οι διοργανωτές του επέτρεψαν την είσοδο), ποτέ δεν ανησυχούσε για το ποιος θα παίζει δίπλα του. Σχεδόν μόνος του έκανε μία μέτρια Αργεντινή πρωταθλήτρια κόσμου το 1986.
Ο Μέσι, όμως, που βρίσκεται στην Μπαρτσελόνα από τα 13 του, είναι πιο «ευρωπαίος» και «συλλογικός» παίκτης. Δε θέλει να κάνει τα πάντα μόνος του. Βλέποντάς τον από κοντά στη Βραζιλία, μπορείς να καταλάβεις γιατί οι Αργεντίνοι λένε ότι δεν αγαπάει την πατρίδα του, ότι «ιδρώνει τη φανέλα» - έστω και αν πολλές φορές επιμένει για το αντίθετο. Απλά, όταν έχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας σου στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με χειρότερους συμπαίκτες.
Ακόμη και την προηγούμενη σεζόν έκανε σε αρκετές περιπτώσεις το ίδιο με την Μπαρτσελόνα. Έχει συνηθίσει να παίρνει γρήγορα την μπάλα, στα 25 μέτρα μακριά από την αντίπαλη εστία. Οι συμπαίκτες του στην Αργεντινή, όμως, συχνά μπλέκονται στα πόδια του. Τουλάχιστον, κρύβει πολύ καλύτερα τον εκνευρισμό του σε σχέση με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος πάντα κάνει γκριμάτσες ή κινήσεις με τα χέρια στους Πορτογάλους συμπαίκτες του.
Καμία ομάδα δεν είναι ανίκητη. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δε θα είναι «τέλειος». Έτσι, μπορεί να είναι ακόμη και η Αργεντινή. Το γκολ στο τέλος με το Ιράν είναι η επιτομή του πως μπορεί να συμβεί: ο Μέσι μόνος του, όπως ο Μαραντόνα το 1986.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου