Ελλάδα – Ακτή Ελεφαντοστού: Η ανάλυση!

Ο Μιχάλης Τσόχος “διαβάζει” τα δύο πρώτα ματς των Ιβοριανών στο Μουντιάλ, αλλά και τα φιλικά που έδωσαν και προσπαθεί να “παίξει” το παιχνίδι κόντρα στην Εθνική Ελλάδας...

Είναι φυσιολογικό να είναι σημείο αναφοράς ο Γιάγια Τουρέ στην ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού. Πρόκειται για τον παίκτη σημείο αναφοράς της πρωταθλήτριας Αγγλίας, Μάντσεστερ Σίτι είναι δυνατόν να μην είναι της Ακτής;

Οι Κολομβιανοί (κυρίως) και οι Ιάπωνες κατά δεύτερο λόγο, προσπάθησαν να τον αντιμετωπίσουν με τον παλιομοδίτικο τρόπο του man to man, αλλά και με βοήθειες. Ο Πέκερμαν έβαλε τον Σάντσες να είναι σκιά του και από κοντά έκλεινε και ο Ιμπάρμπο για να μην τρυπήσει από τον άξονα την άμυνα τους ο Γιάγια. Αποδείχτηκε μία λύση. Οχι η τέλεια, αλλά αρκετά αποτελεσματική.

Εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο είναι η ερώτηση; Μάλλον όχι. Πρώτον γιατί ο Σάντος δεν είναι αυτής της λογικής. Ο Ρεχάγκελ θα έβαζε έναν Παπασταθόπουλο, όπως είχε κάνει ας πούμε με τον Μέσι στο προηγούμενο Μουντιάλ, να τον κυνηγά ακόμη και στα ντους, ο Σάντος ποτέ.

Η Εθνική θα μαρκάρει χώρο, άρα ναι μεν ο Μανιάτης θα πέσει πάνω στον Τουρέ, αλλά όχι στη λογική man to man αλλά με μαρκάρισμα στο χώρο. Συνεπώς και ο Κονέ και κυρίως ο Καραγκούνης θα πρέπει να δώσουν βοήθειες στον Μανιάτη. Ακόμη όμως και να υποθέσουμε ότι οι διεθνείς μας θα καταφέρουν να περιορίσουν ή να σταματήσουν τον Γιάγια Τουρέ, το πρόβλημα δεν λύνεται, δείγμα του πόσο ποιοτική ομάδα είναι αυτή η Ακτή Ελεφαντοστού. Αλλωστε την ζημιά η Ιαπωνία δεν την έπαθε από τον Γιάγια και την όποια ζημιά η Κολομβία επίσης δεν την έπαθε από τον Γιάγια.

Αυτό συμβαίνει γιατί ο Τουρέ είναι τόσο έξυπνος παίκτης, που ξέρει τον τρόπο να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του, αν δεν μπορεί να φανεί ο ίδιος καθοριστικός στο ματς, δίνοντάς τους χώρο και παίρνοντας λιγότερες προσπάθειες ο ίδιος.

Από που επιτίθεται η Ακτή.

Ρίχνοντας μία ματιά στα επίσημα στατιστικά της ΦΙΦΑ μένεις άναυδος, (εγώ τουλάχιστον έμεινα) από τον τρόπο με τον οποίο επιτίθεται η ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού. Στα δύο πρώτα ματς οι Ιβοριανοί έχουν εκδηλώσει συνολικά 94 επιθέσεις. Εχοντας στον άξονα τον Τουρέ και πίσω του, τους Ντιέ και Τιοτέ θα μπορούσες και να βάλεις στοίχημα ότι οι περισσότερες έχουν εκδηλωθεί από τον άξονα. Κι' αν ήσουν λίγο πιο υποψιασμένος και έβλεπες ότι ο Ζερβίνιο έχει βάλει τα δύο από τα τρία γκολ θα μπορούσες να υποθέσεις ότι παίζουν αρκετά και από τα αριστερά... Λάθος!

Η Ακτή Ελεφαντοστού είναι η ομάδα που... γέρνει περισσότερο από κάθε άλλη από τις 32 σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και... γέρνει προς τα δεξιά.

Από τις 94 επιθέσεις που έχει εκδηλώσει συνολικά οι 55 έχουν εκδηλωθεί από τα δεξιά. Ποσοστό 58,5%!

Μόλις το 23,5% από τα αριστερά και το υπόλοιπο 18% από τον άξονα. Πραγματικά εντυπωσιακό.

Υπάρχει εξήγηση

Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Υπάρχει εξήγηση η οποία έχει και ονοματεπώνυμο: Σερζέ Οριέ. Ο δεξιός ακραίος οπισθοφύλακας της Τουλούζ, έχει φτιάξει τα δύο από τα τρία γκολ της Ακτής στο Μουντιάλ και επιπλέον από τα δικά του πόδια έχουν εκδηλωθεί οι περισσότερες επικίνδυνες επιθέσεις των Ιβοριανών στη διοργάνωση. Και δεν είναι συμπτωματικό. Είναι ο πρώτος σε ασίστ ακραίος οπισθοφύλακας στα πέντε μεγαλύτερα πρωταθλήματα της φετινής σεζόν στην Ευρώπη. Επιπλέον σκοράρει και συχνά με τον σύλλογο του κι' ας μην το έχει κάνει ακόμη στο Μουντιάλ.

Εδώ ίσως να οφείλεται και η δοκιμή του Σάντος με τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο στα δεξιά και τον Σαμαρά στην κορυφή της επίθεσης. Ο Λάζαρος από την εποχή που πήγε στην Ιταλία έχει γίνει τακτικά πιο συνεπής και είναι σαφώς και πιο γρήγορος από τον Σαμαρά ώστε να μπορέσει να καλύψει τον ταχύτατο Οριέ.

Ο Ντρογμπά στον πάγκο...

Τα χρόνια έχουν περάσει και επί της ουσίας τόσο η ομάδα όσο και ο ίδιος ο Ντρογμπά έχουν αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να παίξει 90 λεπτά. Ετσι έχουν αποφασίσει να θυσιάζουν μία αλλαγή σε κάθε ματς προκειμένου να μπαίνει γύρω στο 60' στον αγώνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο σε σχέση με τον σέντερ φορ της Ακτής. Ο Μπόνι, ο οποίος παίζει βασικός, είναι ένας εξαιρετικός επιθετικός που σκοράρει με όλους τους τρόπους. Με το κεφάλι όπως έκανε στο ματς με την Ιαπωνία, με πλασέ, μέσα από την μεγάλη περιοχή, έξω από αυτήν με τα πολύ δυνατά σουτ που διαθέτει. Ενας πληρέστατος φορ που δεν έκανε την διαφορά μόνο στο επίπεδο του ολλανδικού πρωταθλήματος, αλλά και στην Πρέμιερ Λιγκ με την φανέλα της Σουόνσι με την οποία αγωνίστηκε φέτος.

Το πρόβλημα μας δεν είναι το γκολ...

Τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα γίνεται πολύ κουβέντα για το αν μπορούμε να σκοράρουμε. Για το αν η Ελλάδα θα είναι η μοναδική ομάδα που θα φύγει από την διοργάνωση χωρίς να έχει πανηγυρίσει. Στο συγκεκριμένο ματς και με τον συγκεκριμένο αντίπαλο μπορεί να αποδειχτεί ότι αυτό δεν είναι το πρόβλημά μας. Η Ακτή έχει δεχτεί τέρμα στα 13 από τα 14 τελευταία επίσημα ματς που έδωσε. Μόνο η Γουινέα δεν σκόραρε εναντίον της! Γιατί συμβαίνει αυτό;

Πρώτον γιατί έχει τερματοφύλακα της σειράς. Ο Μπαρί είναι η αχίλλειος πτέρνα των Ιβοριανών χρόνια τώρα και σε καμία περίπτωση δεν είναι Οσπίνα ή Καβασίμα που έκαναν εξαιρετικές επεμβάσεις στα δύο πρώτα παιχνίδια της Εθνικής μας.

Δεύτερον γιατί το κεντρικό αμυντικό δίδυμό τους είναι πολύ μέτριο. Ο Μπαμπά (κυρίως) και ο Ζοκορά που έπαιζαν ως τώρα (απόψε λογικά θα παίξει ο Μπαμπά με τον Κόλο Τουρέ, αφού ο Ζοκορά είναι τιμωρημένος) κάνουν εύκολα το λάθος, ειδικά αν πιεστούν. Και αυτό συμβαίνει πρώτον γιατί ο Μπαμπά δεν είναι καθόλου καλός με την μπάλα στα πόδια (αυτό που λέμε ατσούμπαλος), αλλά και γιατί είναι αρκετά αργός και στα πόδια και στη σκέψη.

Ο Ζοκορά που τον έχει συμπαίκτη και στην Τουρκία, παίζει δίπλα του γιατί τον ξέρει καλά και μπορεί να τον... καλύπτει, αλλά σήμερα θα απουσιάζει. Ο Κόλο Τουρέ όπως είδαμε επίσης πάρα πολλές φορές τη φετινή σεζόν με την Λίβερπουλ είναι εύκολος στη γκέλα και στη λάθος μεταβίβαση και γι' αυτό το λόγο χρειάζεται να τους πιέσουμε ψηλά. Δεν χρειάζεται να ανεβάσουμε κατ' ανάγκη όλη την ομάδα, αλλά συντονισμένα δύο τρεις παίκτες μας να πιέζουν ψηλά για να κλέψουν μπάλα. Ετσι δέχτηκαν το δεύτερο γκολ από την Κολομβία. Ετσι δέχτηκαν τα δύο γκολ από την Βοσνία στο μεταξύ τους φιλικό πριν την έναρξη του Μουντιάλ.

Για αυτό ακριβώς καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το δύσκολο με τους Ιβοριανούς δεν είναι να τους βάλουμε ΕΝΑ γκολ, αλλά το δύσκολο είναι να μην δεχτούμε κανένα...

Πηγή: gazzetta.gr