Η
αλήθεια είναι ότι περίμενα εντελώς διαφορετικό χρώμα στο τελευταίο
αγωνιστικό blog, αλλά τα πράγματα στη δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα
θες...
Στον πέμπτο και τελευταίο τελικό ο Παναθηναϊκός ήταν πιο αποφασισμένος, έπαιξε σαφέστατα πολύ πολύ πολύ καλύτερα και νίκησε δικαιότατα. Ο τρόπος που νίκησε ήταν τέτοιος που για πρώτη φορά ο χαμένος δεν ασχολείται με την διαιτησία (άψογοι και με ελάχιστα -λογικά- λάθη).
Ο Ολυμπιακός σε ένα ματς που έκρινε τίτλο δεν εμφανίστηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ στα πρώτα 30 λεπτά. Όπως είπαν παίκτες και προπονητές είχαμε μείνει στον τρόπο που χάθηκε ο τέταρτος τελικός». Λυπάμαι για αυτό διότι σε αυτό το επίπεδο οι παίκτες ειδικά, οφείλουν να προετοιμάζουν το ψυχολογικό κομμάτι του παιχνιδιού μόνοι τους. Δε χρειάζονταν κανέναν Μπαρτζώκα για να μπουν μέσα στο ματς που κρίνει τίτλο και να γυαλίζει το μάτι τους.
Η άμυνα ήταν «μπάτε σκύλοι, αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Τα ποσοστά των «πράσινων» στο πρώτο ημίχρονο ήταν εντυπωσιακά (70% δίποντα, 38% τρίποντα και 89% βολές).
Ο Ολυμπιακός στην επίθεση ήταν στατικός και έχω την εντύπωση πως πήγε να γυρίσει το παιχνίδι (όταν το έφτασε στους 6 πόντους στο 37') περισσότερο λόγω... Παναθηναϊκής αφέλειας. Φυσικά και δε τον ενοχλούσε καθόλου ποιος θα ευθυνόταν για την ανατροπή αν την ολοκλήρωνε. Με το σκορ 74-68 ο Φώτσης πέτυχε καλάθι και φάουλ, ακολούθησε δίποντο από επιθετικό ριμπάουντ του Ματσιούλις και... γεια σας.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Το τριήμερο μεταξύ τέταρτου και πέμπτου τελικού και τι δε διάβασα. Οτι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη (αυτό θα συμβεί όταν και ο ήλιος βγει από τη Δύση). Οτι ο Βασίλης Σπανούλης έχει κλείσει στην Εφές και παίζει το τελευταίο του ματς. Λοιπόν, ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει δύο χρόνια ακόμη κλειστό συμβόλαιο χωρίς buy out να θυμίσω εγώ. Αφήστε που αισθάνεται τόσο πληγωμένος αυτή τη στιγμή που θεωρώ απίθανο να αλλάξει γειτονιά και να παίξει για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ξέρετε, αυτόν που έφυγε από τον Ολυμπιακό γιατί δε θα ξανά προπονούσε ποτέ σύλλογο παρά μόνο για ένα καλοκαίρι την εθνική του ομάδα και θα ασχολιόταν με τα περιστέρια του.
Την επόμενη μέρα θα την ορίσουν ΜΟΝΟ οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. Ούτε εγώ, ούτε κάποιος άλλος συνάδελφός μου, ούτε εσείς.
Κάποιοι θα έρθουν, κάποιοι θα φύγουν. Λογικό. Το «ποιοι» θα αρχίσουμε να το ερευνούμε από αύριο.
Στην αποτυχία όπως και την επιτυχία ευθύνες έχουν όλοι.
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΡΑΖΟΥΝ
Ο Ολυμπιακός δεν είναι υποχρεωμένος να κερδίζει σε όποιο ματς γουστάρουμε μόνο και μόνο για να έχουμε να την λέμε στον φίλο μας τον βάζελο στη δουλειά. Δε διαθέτει καμία δεξαμενή ψυχικού αποθέματος. Θα μπορούσε να την διαθέτει, αν ήσουνα πάντα δίπλα του. Αλλά δεν είσαι.
Σε μια νύχτα, κι άλλη μια 365 περίπου μέρες μετά, σε έκανε μάγκα κι από τότε θεωρείς ότι έπιασες τον ταύρο από τα κέρατα κι όλα τα κύπελλα από δω και στο εξής σου ανήκουν. Δεν είναι έτσι.
Για να σου δώσω να καταλάβεις, αν έχεις εσύ κάποιον πάνω από το κεφάλι σου που σε γιουχάρει κάθε φορά που κάνεις κάποιο λάθος στη δουλειά, μετά θα το διορθώσεις αυτόματα και θα είσαι μες την τρελή χαρά? Όχι ε? Ο Βασίλης Σπανούλης δηλαδή γιατί να μπορεί? Ο Βασίλης Σπανούλης είναι αυτός που άλλαξε την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Είναι αυτός που σε πήρε από το χέρι και σε οδήγησε σε ένα Final 4. Είναι αυτός που παραμέρισε τον εγωισμό που του καταλογίζεις σε κάθε αψυχολόγητη προσπάθεια για καλάθι τριών πόντων όταν κάνει αυτό το ένα βήμα πίσω και έδωσε ΤΗΝ ασίστ στον Πρίντεζη στην Πόλη, ο οποίος έβαλε ΤΟ καλάθι. Είναι αυτός που και σε κάκιστη μέρα να βρίσκεται, αναγκάζει τους προπονητές της αντίπαλης ομάδας να διαμορφώσουν όλο το παιχνίδι τους γύρω από αυτόν. Είναι ο κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης. Με ποιο δικαίωμα αποθεώνεις έναν άνθρωπο τη μια μέρα και τη στιγμή που σε χρειάζεται περισσότερο, όταν παίζει απέναντι από την ομάδα που έχει πρόβλημα στην τελική να αντιμετωπίζει, τον γιουχάρεις και τον κάνεις να παλεύει με τα φαντάσματά του 2 φορές περισσότερο?
Οι πρόεδροι κι ο προπονητής μας -που αν το όνομά του ήταν Μπαρτζώκοβιτς κανένα πρόβλημα δε θα υπήρχε- έχουν καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό μέχρι στιγμής. Και δεν εννοώ τα 2 σερί ευρωπαϊκά. Αγγελόπουλοι κάντε κάτι, λες. Ε ΚΑΝΟΥΝ. Σκύλιασαν τα καλά παιδιά του μπάσκετ και δε σταματάνε πουθενά. Πήγαν να τα παρατήσουν, να αποδεχτούν ότι δεν αλλάζει τίποτα, αλλά έμειναν γιατί αγαπάνε αυτό που κάνουν και μέχρι στιγμής δε σε χαλάει αυτό αφού σου χάρισαν τα πάντα. Δύο φορές μάλιστα. Εσύ? Θες να είσαι μέρος της αλλαγής ή θες κάθε Κυριακή του Μαΐου κι από μια φιέστα για να είσαι ικανοποιημένος? Τι στο διάολο θέλεις? Θα κοιτάς για πολλή ώρα το δέντρο? Γιατί από πίσω χάνεις ένα πραγματικά υπέροχο δάσος. Ο φίλαθλος που σέβεται τον εαυτό του, θα συνεχίσει να λατρεύει αρρωστημένα αυτή την ομάδα, αυτόν τον προπονητή και αυτούς τους προέδρους με τα λάθη τους, τα στραβά τους, τα κακά τους και τα κόμπλεξ τους. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός μας. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι όλες τις ήττες όπως ακριβώς χαίρεσαι για όλες τις νίκες.
ΥΓ: Μπρεντ, Έϊσι, Γκιόργκι, Μπράιαντ, Βασίλη, Στράτο, Ιωάννη, Κώστα, Μάρντι, Σέντρικ, Ματ, Γιώργο, Δημήτρη, Βαγγέλη, Βασίλη, Δημήτρη και Αντρέα σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσπάθεια που κάνατε και τον ιδρώτα που ρίξατε. Γιώργο, Χρήστο, Μίλαν, Χρήστο, Αντρέα μαζί με τους υπόλοιπους από τον πάγκο επίσης σας ευχαριστώ. Παναγιώτη και Γιώργο ένα διάλειμμα κάνατε.
ΥΓ 2: Στο περασμένο blog μάζεψα όλη τη... ΘΥΡΑ 13 η οποία με έκραζε. Δικαίωμα της και σεβαστό ακόμη κι αν πίσω από ένα αστείο ψευδώνυμο με πρόσβαλαν αρκετοί. Ας είναι. Μέρος της δουλειάς είναι κι αυτό. Δικαίωμα μου όμως είναι και για μένα να είμαι Ολυμπιακός. Και αυτό το ξέρετε όταν κάνετε το κλικ. Αν προτιμάτε το «δεν είμαι τίποτα ή το είμαι μόνο Εθνική Ελλάδας» με γεια σας με χαρά σας, αλλά δεν υπάρχει. Όλοι κάτι είμαστε. Εγώ είμαι Ολυμπιακός. Έχετε και το βιντέακι που στέλνατε σωρηδόν να σας το θυμίζει. Στα μάτια μου είμαι ένας αντικειμενικός Ολυμπιακός. Στα μάτια σας μπορεί να είμαι ο πιο κάφρος Ολυμπιακός της οικουμένης. Απλά μην κάνετε κλικ. Όχι τίποτα άλλο, αλλά και ο moderator ψυχή έχει. Είναι τόσο εύκολο.
ΥΓ 3: Συγχαρητήρια στον Φραγκίσκο Αλβέρτη γιατί πήρε μία ομάδα σε μία εξαιρετικά δύσκολη στιγμή και την έκανε πρωταθλήτρια. Συγχαρητήρια και στον Δημήτρη Διαμαντίδη που στη χειρότερη σεζόν της καριέρας του βρήκε τη δύναμη σε πέντε τελικούς να ηγηθεί της ομάδας του. Από έναν Ολυμπιακό για να μην ξεχνιόμαστε.
ΥΓ 4: Χρονιά χωρίς τίτλους φυσικά και είναι αποτυχημένη για τον Ολυμπιακό. Το «γιατί» από αύριο θα το συζητάμε.
ΥΓ 5: Ευχαριστώ Μπ. Χ για την άδεια... Σου χρωστάω δώρο έτσι κι αλλιως.
Στον πέμπτο και τελευταίο τελικό ο Παναθηναϊκός ήταν πιο αποφασισμένος, έπαιξε σαφέστατα πολύ πολύ πολύ καλύτερα και νίκησε δικαιότατα. Ο τρόπος που νίκησε ήταν τέτοιος που για πρώτη φορά ο χαμένος δεν ασχολείται με την διαιτησία (άψογοι και με ελάχιστα -λογικά- λάθη).
Ο Ολυμπιακός σε ένα ματς που έκρινε τίτλο δεν εμφανίστηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ στα πρώτα 30 λεπτά. Όπως είπαν παίκτες και προπονητές είχαμε μείνει στον τρόπο που χάθηκε ο τέταρτος τελικός». Λυπάμαι για αυτό διότι σε αυτό το επίπεδο οι παίκτες ειδικά, οφείλουν να προετοιμάζουν το ψυχολογικό κομμάτι του παιχνιδιού μόνοι τους. Δε χρειάζονταν κανέναν Μπαρτζώκα για να μπουν μέσα στο ματς που κρίνει τίτλο και να γυαλίζει το μάτι τους.
Η άμυνα ήταν «μπάτε σκύλοι, αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Τα ποσοστά των «πράσινων» στο πρώτο ημίχρονο ήταν εντυπωσιακά (70% δίποντα, 38% τρίποντα και 89% βολές).
Ο Ολυμπιακός στην επίθεση ήταν στατικός και έχω την εντύπωση πως πήγε να γυρίσει το παιχνίδι (όταν το έφτασε στους 6 πόντους στο 37') περισσότερο λόγω... Παναθηναϊκής αφέλειας. Φυσικά και δε τον ενοχλούσε καθόλου ποιος θα ευθυνόταν για την ανατροπή αν την ολοκλήρωνε. Με το σκορ 74-68 ο Φώτσης πέτυχε καλάθι και φάουλ, ακολούθησε δίποντο από επιθετικό ριμπάουντ του Ματσιούλις και... γεια σας.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Το τριήμερο μεταξύ τέταρτου και πέμπτου τελικού και τι δε διάβασα. Οτι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη (αυτό θα συμβεί όταν και ο ήλιος βγει από τη Δύση). Οτι ο Βασίλης Σπανούλης έχει κλείσει στην Εφές και παίζει το τελευταίο του ματς. Λοιπόν, ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει δύο χρόνια ακόμη κλειστό συμβόλαιο χωρίς buy out να θυμίσω εγώ. Αφήστε που αισθάνεται τόσο πληγωμένος αυτή τη στιγμή που θεωρώ απίθανο να αλλάξει γειτονιά και να παίξει για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ξέρετε, αυτόν που έφυγε από τον Ολυμπιακό γιατί δε θα ξανά προπονούσε ποτέ σύλλογο παρά μόνο για ένα καλοκαίρι την εθνική του ομάδα και θα ασχολιόταν με τα περιστέρια του.
Την επόμενη μέρα θα την ορίσουν ΜΟΝΟ οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. Ούτε εγώ, ούτε κάποιος άλλος συνάδελφός μου, ούτε εσείς.
Κάποιοι θα έρθουν, κάποιοι θα φύγουν. Λογικό. Το «ποιοι» θα αρχίσουμε να το ερευνούμε από αύριο.
Στην αποτυχία όπως και την επιτυχία ευθύνες έχουν όλοι.
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΡΑΖΟΥΝ
Ο Ολυμπιακός δεν είναι υποχρεωμένος να κερδίζει σε όποιο ματς γουστάρουμε μόνο και μόνο για να έχουμε να την λέμε στον φίλο μας τον βάζελο στη δουλειά. Δε διαθέτει καμία δεξαμενή ψυχικού αποθέματος. Θα μπορούσε να την διαθέτει, αν ήσουνα πάντα δίπλα του. Αλλά δεν είσαι.
Σε μια νύχτα, κι άλλη μια 365 περίπου μέρες μετά, σε έκανε μάγκα κι από τότε θεωρείς ότι έπιασες τον ταύρο από τα κέρατα κι όλα τα κύπελλα από δω και στο εξής σου ανήκουν. Δεν είναι έτσι.
Για να σου δώσω να καταλάβεις, αν έχεις εσύ κάποιον πάνω από το κεφάλι σου που σε γιουχάρει κάθε φορά που κάνεις κάποιο λάθος στη δουλειά, μετά θα το διορθώσεις αυτόματα και θα είσαι μες την τρελή χαρά? Όχι ε? Ο Βασίλης Σπανούλης δηλαδή γιατί να μπορεί? Ο Βασίλης Σπανούλης είναι αυτός που άλλαξε την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Είναι αυτός που σε πήρε από το χέρι και σε οδήγησε σε ένα Final 4. Είναι αυτός που παραμέρισε τον εγωισμό που του καταλογίζεις σε κάθε αψυχολόγητη προσπάθεια για καλάθι τριών πόντων όταν κάνει αυτό το ένα βήμα πίσω και έδωσε ΤΗΝ ασίστ στον Πρίντεζη στην Πόλη, ο οποίος έβαλε ΤΟ καλάθι. Είναι αυτός που και σε κάκιστη μέρα να βρίσκεται, αναγκάζει τους προπονητές της αντίπαλης ομάδας να διαμορφώσουν όλο το παιχνίδι τους γύρω από αυτόν. Είναι ο κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης. Με ποιο δικαίωμα αποθεώνεις έναν άνθρωπο τη μια μέρα και τη στιγμή που σε χρειάζεται περισσότερο, όταν παίζει απέναντι από την ομάδα που έχει πρόβλημα στην τελική να αντιμετωπίζει, τον γιουχάρεις και τον κάνεις να παλεύει με τα φαντάσματά του 2 φορές περισσότερο?
Οι πρόεδροι κι ο προπονητής μας -που αν το όνομά του ήταν Μπαρτζώκοβιτς κανένα πρόβλημα δε θα υπήρχε- έχουν καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό μέχρι στιγμής. Και δεν εννοώ τα 2 σερί ευρωπαϊκά. Αγγελόπουλοι κάντε κάτι, λες. Ε ΚΑΝΟΥΝ. Σκύλιασαν τα καλά παιδιά του μπάσκετ και δε σταματάνε πουθενά. Πήγαν να τα παρατήσουν, να αποδεχτούν ότι δεν αλλάζει τίποτα, αλλά έμειναν γιατί αγαπάνε αυτό που κάνουν και μέχρι στιγμής δε σε χαλάει αυτό αφού σου χάρισαν τα πάντα. Δύο φορές μάλιστα. Εσύ? Θες να είσαι μέρος της αλλαγής ή θες κάθε Κυριακή του Μαΐου κι από μια φιέστα για να είσαι ικανοποιημένος? Τι στο διάολο θέλεις? Θα κοιτάς για πολλή ώρα το δέντρο? Γιατί από πίσω χάνεις ένα πραγματικά υπέροχο δάσος. Ο φίλαθλος που σέβεται τον εαυτό του, θα συνεχίσει να λατρεύει αρρωστημένα αυτή την ομάδα, αυτόν τον προπονητή και αυτούς τους προέδρους με τα λάθη τους, τα στραβά τους, τα κακά τους και τα κόμπλεξ τους. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός μας. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι όλες τις ήττες όπως ακριβώς χαίρεσαι για όλες τις νίκες.
ΥΓ: Μπρεντ, Έϊσι, Γκιόργκι, Μπράιαντ, Βασίλη, Στράτο, Ιωάννη, Κώστα, Μάρντι, Σέντρικ, Ματ, Γιώργο, Δημήτρη, Βαγγέλη, Βασίλη, Δημήτρη και Αντρέα σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσπάθεια που κάνατε και τον ιδρώτα που ρίξατε. Γιώργο, Χρήστο, Μίλαν, Χρήστο, Αντρέα μαζί με τους υπόλοιπους από τον πάγκο επίσης σας ευχαριστώ. Παναγιώτη και Γιώργο ένα διάλειμμα κάνατε.
ΥΓ 2: Στο περασμένο blog μάζεψα όλη τη... ΘΥΡΑ 13 η οποία με έκραζε. Δικαίωμα της και σεβαστό ακόμη κι αν πίσω από ένα αστείο ψευδώνυμο με πρόσβαλαν αρκετοί. Ας είναι. Μέρος της δουλειάς είναι κι αυτό. Δικαίωμα μου όμως είναι και για μένα να είμαι Ολυμπιακός. Και αυτό το ξέρετε όταν κάνετε το κλικ. Αν προτιμάτε το «δεν είμαι τίποτα ή το είμαι μόνο Εθνική Ελλάδας» με γεια σας με χαρά σας, αλλά δεν υπάρχει. Όλοι κάτι είμαστε. Εγώ είμαι Ολυμπιακός. Έχετε και το βιντέακι που στέλνατε σωρηδόν να σας το θυμίζει. Στα μάτια μου είμαι ένας αντικειμενικός Ολυμπιακός. Στα μάτια σας μπορεί να είμαι ο πιο κάφρος Ολυμπιακός της οικουμένης. Απλά μην κάνετε κλικ. Όχι τίποτα άλλο, αλλά και ο moderator ψυχή έχει. Είναι τόσο εύκολο.
ΥΓ 3: Συγχαρητήρια στον Φραγκίσκο Αλβέρτη γιατί πήρε μία ομάδα σε μία εξαιρετικά δύσκολη στιγμή και την έκανε πρωταθλήτρια. Συγχαρητήρια και στον Δημήτρη Διαμαντίδη που στη χειρότερη σεζόν της καριέρας του βρήκε τη δύναμη σε πέντε τελικούς να ηγηθεί της ομάδας του. Από έναν Ολυμπιακό για να μην ξεχνιόμαστε.
ΥΓ 4: Χρονιά χωρίς τίτλους φυσικά και είναι αποτυχημένη για τον Ολυμπιακό. Το «γιατί» από αύριο θα το συζητάμε.
ΥΓ 5: Ευχαριστώ Μπ. Χ για την άδεια... Σου χρωστάω δώρο έτσι κι αλλιως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου