Η μαστοριά να στήνεις ένα μύθο!!

Οι Αγγλοι έκαναν διαχρονικά ολο το παιχνίδι της επικοινωνίας στο ποδόσφαιρο. Στο soccer. Ακόμα κι αυτή τη λέξη είναι δικής τους έμπνευσης που όταν τη χρησιμοποιούν οι Αμερικάνοι, τους επιπλήττουν ή, τους σνομπάρουν οι Αγγλοι. Γράφει ο αποδυτηριάκιας SOCCER, λέξη σύνθετη, προέρχεται από τα τρία πρώτα γράμματα δυο λέξεων. SOCial CERemony, δηάδή κοινωνική εκδήλωση, όπως χαρακτηρίστηκε αρχικά το football πριν καταλήξουν σ’ αυτό το όνομα.
Υπάρχουν δεκάδες τέτοιου τύπου θέματα που γυρνάνε στο μυαλό μου, με αφορμή την επέτειο σήμερα των 44 χρόνων από την «απόκρουση του αιώνα», όπως πέρασε στην Ιστορία εκείνη του Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του Πελέ στο μουντιάλ του 1970. Πολύ καλή αποκρουση, δεν λέω, αλλά για το επίπεδο του τερματοφύλακα της Στόουκ Σίτυ ήταν μάλλον μια απόκρουση ρουτίνας.
Ο ίδιος ο Μπάνκς έχει κάνει καλύτερες επεμβάσεις, όπως άλλωστε υπάρχουν άλλοι που έσωσαν δυσκολότερες καταστάσεις με πιο ακροβατικό τρόπο. Μόνο που μπορεί να μην ήταν Αγγλοι. Είπαμε. Δεν είπαμε; Οι Άγγλοι ξέρουν το παιχνίδι. Την έστησαν, λοιπόν, τη θεματάρα και ξετύλιξαν ένα μύθο που κρατάει μέχρι τις ημέρες μας. Μπανκς η τερματοφυλακάρα. Πελέ ο μεγαλύτερος παίκτης του κόσμου. Η σχεδόν τέλεια κεφαλιά και η τέλεια απόκρουση. Σε παγκόσμιο κύπελλο, σε νοκ άουτ φάση.
Εχει γαρνιριστεί η ιστορία και με έναν διάλογο:
Πελέ: «Νόμιζα, ότι μπήκε γκολ»
Μπανκς: «Μαζύ με μένα είμαστε δυο που πιστεύαμε ότι μπήκε γκολ».
Παρέμβαση Μπόμπυ Μουρ: «Μπάγκσυ, έχεις γεράσει, παληότερα θα είχες πιάσει την μπάλλα».
Ετσι που λες. Ανοίγεις να διαβάσεις το Σα Σήμερα και σου σκάει φάτσα κάρτα η «Απόκρουση του αιώνα». Τρίχες κατσαρές. Πρόκειται για έναν ακόμα μύθο.
Μια τελευταία κουβέντα που την προσφέρει στους αναγνώστες του αποδυτηριάκια ένας τερματοφύλακας. Η τελευταία λύση του τερματατζή είναι να μπλονζάρει. Όπως στο λέω. Πρωτίστως σημασία έχει η θέση που παίρνει, μετά η συνεννόηση που έχει με τους αμυντικούς του για να μη μείνει εκτεθειμένος. Και τελευταία η ξάπλα! Σκέφτηκες όταν ακούς τον σπήκερ για τριπλή επέμβαση, ότι πιθανόν να χρειάστηκαν τρεις, επειδή ο γάντιας έκανε τα λάθος πράγματα από την αρχή και μετά έτρεχε να τα διορθώσει;

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ είδωλα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου γράφει, ο apodytiriakias.gr

Παικταράς δεν θα γίνει το πλουσιόπαιδο. Ποτέ. Βρε, δεν θα φορέσει καν κοντό παντελονάκι για να κλωτσάει τη μπάλλα ο γιος του μπαμπά του, ο γόνος της πλούσιας οικογένειας. Με το ποδόσφαιρο θα τη βρει ο φτωχός. Ο πάμφτωχος. Το παιδί της πείνας. Της καλύβας. Της παράγκας.
Στην Βραζιλία δεν αποφασίζει ο πιτσιρικάς για το μέλλον του στα γήπεδα. Η μπάλλα είναι αυτή που θα τον κάνει παικταρά. Που θα δείξει το δρόμο της ζωής του.
Ούτε σχολείο πάει το αγόρι, και για ποιο λόγο να καθίσει στο θρανίο, ούτε έχει μέλλον. Τίποτα δεν έχει εκτός απ’ το άδειο του στομάχι. Αρχίζει να παίζει μπάλλα επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει. Κι αν έχει ταλέντο που λένε, να γιατί η μπάλλα κι όχι ο ίδιος θα γράψει τη μοίρα του.
Από τις φαβέλες βγήκαν οι Βραζιλιάνοι αρχιπαικταράδες Ζαϊρζίνιο, Ρομάριο, Ριβάλντο, Ρονάλντο, ένα σωρό, να αναφέρουμε και τους εν ενεργεία Νεϊμάρ, Ντάντε, Ντάνυ Άλβες. Από τις φαβέλες, της φτωχογειτονιάς, της παραγκούπολης.
Το ένα τελάρο κολλητά με το άλλο για να φτιάξουν το «σπίτι» τους, την παράγκα τους, και στα κενά, για να μη μπαίνει κρύο, καρφώνουν τενεκέδες. Κι όταν σηκωθούν οι δυνατοί άνεμοι, εκείνοι των 200 και 250 χιλιομέτρων, τότε διαλύεται η παράγκα. Θα ξαναστηθεί, με τις ίδιες πρόκες, όταν κοπάσουν οι άνεμοι. Άλλο να στα λένε, άλλο να τα βλέπεις με τα μάτια σου.
Φτώχεια. Η Βραζιλία του μουντιάλ και του λούστρου, η Βραζιλία και της εξαθλίωσης, της πείνας. Ή, θα τον πάρει η μπάλλα τον πιτσιρικά ή, η συμμορία. Ένα από τα δυο. Ή, θα του δώσει μεροκάματο το ποδόσφαιρο στην πατρίδα, στο εξωτερικό ή, θα τον περιμένει ο θάνατος στα 20, στα 25, το πολύ στα 30 χρόνια του, όταν θα μπλέξει με την οργανωμένη εγκληματικότητα.


Πηγή: sportdog.gr