Η Εθνική ομάδα που είδαμε στο “Παβεγιόν Σαν Πάμπλο” της Σεβίλλης στην 1η φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τα ‘χει όλα! Ταλέντο, εμπειρία, νεανικό ενθουσιασμό, αθλητικά προσόντα, πάθος, περηφάνια, γνώση, μπασκετική εξυπνάδα, προσωπικότητες, χαρακτήρα, αγάπη και αυτοσεβασμό, οικογενειακό κλίμα, αλλά πάνω απ’ όλα διάθεση να ακούσει, να μάθει και να διορθώσει, για να γίνει καλύτερη. Τόσα πλεονεκτήματα μαζεμένα και τόσες συνεχόμενες νίκες σε ένα μεγάλο τουρνουά, έχουμε να δούμε από το Μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία! Εκεί, είχαμε ίσως την καλύτερη φουρνιά “κοντών” (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης και Ζήσης) στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, ανεβήκαμε στον δεύτερο σκαλί του κόσμου, αλλά τόσο σταθερά ελκυστικό μπάσκετ δεν παίξαμε...
Οι εμφανίσεις της Ελλάδας στην 1η φάση του τουρνουά, μας δίδαξαν ότι παίκτες και τεχνική ηγεσία αντιμετώπισαν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά ως μία διαφορετική “πρεμιέρα”, δεν κοίταξαν ποτέ πίσω, αλλά ούτε και μπροστά, διαχειρίστηκαν σωστά τα συναισθήματά τους και μέσα στις τέσσερις γραμμές, αξιοποιούσαν τα πλεονεκτήματά τους και “χτυπούσαν” στις αδυναμίες των αντιπάλων. Απλά πράγματα δηλαδή, για να έρθει το τέλος και ο φωτεινός πίνακας να γράψει, 5-0 και πρόκριση στους “16”. Όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα, η φίλαθλη κοινή γνώμη – και με το δίκιο της άλλωστε – θα έχει φουσκώσει ήδη από περηφάνια και απόλαυση από το όμορφο μπάσκετ που παίξαμε στην Ανδαλουσία και δίχως άλλο, θα ονειρεύεται διάκριση, μετάλλια, εθνική εξύψωση...
Η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη, όμως, δεν θα κοιτάξει τόσο μακριά, γιατί δεν βιάζεται να μεγαλώσει απότομα... Της φτάνει που από το +23 επί της Σενεγάλης και τις λιγότερο εύκολες νίκες επί των Φιλιππίνων και του Πουέρτο-Ρίκο, που πήραν τον δρόμο της επιστροφής, “ψήλωσε” με την “καθαρή” νίκη επί της Κροατίας κι “έβαλε όγκο” μέσα από τις δυσκολίες της επικράτησης επί του πάλαι ποτέ κακού δαίμονα της, Αργεντινής! Σε ένα ματς, που έτσι όπως εξελίχθηκε, υπό άλλες συνθήκες, ίσως να το ‘χε χάσει! Την τύχη σου, λένε ότι την ορίζεις εσύ... Η νέα Εθνική ομάδα, φαίνεται ότι ξέρει καλά που βαδίζει, γνωρίζει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και έχει τη φιλοδοξία αλλά και τη σύνεση να κάνει όλα τα σωστά βήματα για να ξαναβρεθεί και πάλι σε περίοπτη θέση του χάρτη του παγκοσμίου μπάσκετ.
Στο νοκ-άουτ παιχνίδι της Κυριακής (07/09, 19.00) με τη Σερβία, θα έχει την ευκαιρία να ανέβει ένα ακόμη σκαλί, για να αγναντέψει λίγο καλύτερα τον ορίζοντα, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει τηλεσκόπιο για να διακρίνει κάτι που δεν το “πιάνει” με γυμνό μάτι. Έχοντας φτάσει στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου, το έως τώρα απολαυστικό αυτό ταξίδι της, θα συμβαδίσει πλήρως και με το αποτέλεσμα, που συνήθως καθορίζει το τελικό πρόσημο. Ήδη, όμως, έχει ξανακερδίσει τους Έλληνες και έχει θέσει τις πρώτες βάσεις για τις καλύτερες μέρες που έρχονται. Ο κατάλληλος προπονητής ήρθε στο σωστό timing και με τα σωστά “εργαλεία”! Έχετε ξανακούσει ποτέ παίκτες να ζητούν τη μονιμοποίηση ενός coach (για πολλά χρόνια) πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί μία διοργάνωση; Η επιτυχία του εγχειρήματος, μοιάζει να έχει ήδη κατακτηθεί! Κάτι καλό γίνεται, διάβολε, δεν μας γελούν τα μάτια μας... Όταν η Εθνική, σιγά-σιγά ξανακερδίζει τους πάλαι ποτέ πιστούς της φίλους, το μέλλον προδιαγράφεται με έντονα φωτεινές αποχρώσεις. Ανεξαρτήτως του τι θα γράψει την Κυριακή το βράδυ, το ταμπλό του Παλάθιος ντε Ντεπόρτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου