Ο Παναθηναϊκός, είτε με τον Φώτση είτε χωρίς αυτόν, πήγε στην Τουρόφ με τον ρόλο του φαβορί, αλλά καθάρισε πολύ ευκολότερα απ' ό,τι θα περίμεναν οι περισσότεροι. Με τη γνωστή επιθετική άμυνα από το πρώτο δευτερόλεπτο, ξεκάθαρη στόχευση στην επίθεση, έκανε για πολλοστή φορά τις απουσίες να μοιάζουν ασήμαντες κι έφτασε στη νίκη που ουσιαστικά του δίνει την πρόκριση που ήταν και ο πρώτος φετινός στόχος στη διοργάνωση.
Πάνω απ' αυτό όμως, πιο σημαντική από τη νίκη, είναι η «επιστροφή» του Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Αυτό το μαντάτο χαροποίησε περισσότερο τον Ιβάνοβιτς που έχει πλέον την απάντηση στο αν χρειάζεται παίκτη στη θέση «5».
Ο Λουκάς θύμισε τον Μαυροκεφαλίδη της εποχής Αλβέρτη, πέτυχε ατομικό ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα έκανε τον εαυτό του να αισθανθεί απαραίτητος στην ομάδα. Πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια με τις θλάσεις, χρειάστηκε χρόνο για να φτάσει στο επίπεδο των συμπαικτών του και είχε ανάγκη ένα ματς απ' αυτά που λέμε «έμπαιναν όλα» για να προστεθεί στο rotation ως παίκτης - κλειδί κι όχι ως παίκτης που απλά πατάει παρκέ για να δίνει ανάσες.
Με τον Μαυροκεφαλίδη σ' αυτό το επίπεδο, τον Μπατίστα σταθερά αξιόπιστο, παρά την κακή - δικαιολογημένα - εμφάνιση του στην Πολωνία και τον Ράιτ να βελτιώνεται με τον χρόνο, ο Παναθηναϊκός καλύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη θέση «5» και μπορεί να κάνει ένα... κλικ παραπάνω, βάζοντας τον πήχη λίγο πιο ψηλά.
Παράλληλα, ο Ιβάνοβιτς έχει στα χέρια του πέντε παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά (συμπεριλαμβανομένων των Φώτση - Γκιστ) που μπορούν να αλλάζουν ρόλους και να δίνουν λύσεις και στις δύο θέσεις. Ο Φώτσης σουτάρει από τα 6,75μ., ο Γκιστ μπορεί να τα κάνει όλα, ο Μαυροκεφαλίδης μπορεί να απειλήσει και από το «4» και από το «5», ο Μπατίστα βάζει το παιχνίδι με πλάτη και ο Ράιτ έρχεται για τη χαμαλοδουλειά που είναι απαραίτητη στην άμυνα. Με λίγα λόγια είναι μια πεντάδα ψηλών που αλληλοσυμπληρώνεται σε μεγάλο βαθμό, καθώς απ' όλους αυτούς μόνο ο Μπατίστα δεν μπορεί να παίξει σε άλλη θέση πλην του σέντερ.
Από 'κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να βγάζει ενέργεια στην άμυνά του κι αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της επιτυχίας του μέχρι τώρα. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι απομόνωσε τον Κόλινς που θύμισε τον παίκτη του πρώτου διμήνου στον Ολυμπιακό, επιχείρησε και κατάφερε να τρέξει και παρότι δεν είχε τους συνήθεις υπόπτους σε καλή μέρα (Διαμαντίδης, Μπατίστα, Γιάνκοβιτς), είχε λύσεις από όλους τους υπόλοιπους. Πλην του Μαυροκεφαλίδη, ο Γκιστ έκανε σπουδαία δουλειά και σούταρε με αυτοπεποίθηση Μπλουμς στο πρώτο ημίχρονο, ενώ ο Παππάς επανήλθε στις καλές εμφανίσεις, αλλά το ζητούμενο γι αυτόν είναι να αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα.
Υ.Γ.: Εύκολα - δύσκολα ο Ολυμπιακός το πήρε κι αυτό το ματσάκι. Χωρίς να έχει φτάσει στο επίπεδο που θέλει, είναι στο 6-0 κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθησή του. Είναι σπουδαία παρακαταθήκη στη διοργάνωση, κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, να προχωράς μόνο με νίκες, όταν δεν έχεις βρεις ακόμη τα πατήματά σου. Σαφέστατα και το 6-0 δεν του δίνει τίποτα περισσότερο, αλλά επιτρέπει στον Σφαιρόπουλο να δουλέψει με μεγαλύτερη άνεση χρόνου, χωρίς να πιέζεται ασφυκτικά για το αποτέλεσμα.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου