Όλοι
έχετε επισκεφτεί έναν ιατρό και έχετε πάρει στα χέρια σας μία συνταγή
για φάρμακα. Ελάχιστοι όμως καταλαβαίνετε τι γράφει αυτό το χαρτί. Λες
και με έναν μαγικό τρόπο μόνο αν έχεις σπουδάσει φαρμακευτική μπορείς να
καταλάβεις.
Τόσο μπερδεμένος, τόσο ακαταλαβίστικος ήταν ο Ολυμπιακός στο παρκέ μέχρι και το ματς στο Βελιγράδι.
Για πρώτη φορά είδα ένα πλάνο. Μία συγκεκριμένη φιλοσοφία. Άμυνα. Αυτή που σου χαρίζει τίτλους. Επιτέλους. Παίκτες έμπαιναν, παίκτες έβγαιναν, αλλά η αμυντική πίεση στους αντιπάλους παρέμενε ίδια, ου μην και αυξανόταν.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν είναι θαυματοποιός, ούτε μετά από το πρώτο του ματς θα του βγάλω το καπέλο. Οφείλω όμως να του αναγνωρίσω πως κατάφερε και έπεισε τους παίκτες του πως αν δεν παίξουν άμυνα, θα δουν το ματς από τον πάγκο. Ακόμη κι αν κάνουν λάθη στην επίθεση, θα μένουν στο παρκέ αν αμύνονται.
Ο Κατσίβελης «έσβησε» τον Γουίλιαμς. Στην επίθεση δεν έκανε το παραμικρό, αλλά έπαιξε 10:34 μεταξύ των οποίων τα τελευταία κρίσιμα λεπτά της αναμέτρησης. Και βοήθησε πάρα πολύ. Ο Μάντζαρης έμεινε 31΄γιατί επιτέλους έπαιξε άμυνα κι ας πήρε μόλις 4 προσπάθειες στην άλλη πλευρά. Στον Αγραβάνη δε χαρίστηκαν τα 20:48 επειδή λείπει ο Πρίντεζης. Τα κέρδισε με τις μάχες και τα ριμπάουντ του.
Οι παίκτες φυσικά εκτέθηκαν κατά μία άποψη διότι απέδειξαν πως μπορούν να παίξουν άμυνα, κάτι το οποίο δεν έκαναν φέτος στο ματς με τον Μπαρτζώκα και στα παιχνίδια με τον Τόμιτς. Ο Ντάνστον δηλαδή τι έπαθε χθες στο Bελιγράδι και οργίαζε; Έχασε μήπως τα κιλά σε 5 μέρες; Όχι φυσικά. Απλά όταν πηγαίνει κάτι στραβά όλο και κάποια δικαιολογία θα βρεθεί. Έχουμε ανάγει σε θέμα το μεταβολικό σύνδρομο του Αμερικανού (όντως είναι θέμα), αλλά δεν έχει σκεφτεί κανείς πως διάολο πήρε τα 7 κιλά σε ένα καλοκαίρι.
Ο καλύτερος αμυντικά Ολυμπιακός της φετινής σεζόν πέρασε άνετα από την «Kombank Arena» για την οποία ό,τι και να πω θα είναι ελάχιστο, οπότε θα αρκεστώ στο να μην αναφερθώ. Κι ας μην είχε «τριάρι». Κι ας είχαν τα δύο «τεσσάρια» του από 4 φάουλ στο 34’.
Είχε πλάνο, είχε ψυχολογία και είχε (επιτρέψτε μου την ειδική αναφορά) έναν καταπληκτικό και πάλι Σλούκα. Ο διεθνής γκαρντ είχε 2/14 σουτ (!), αλλά ο ρυθμός που δίνει και η δημιουργία του είναι πράγματα μη μετρήσιμα από καμία στατιστική. Μήπως να ανανεώσει πριν φύγει το 2014;
Επιστρέφω στην άμυνα… Ο Ερυθρός Αστέρας είχε 36 πόντους στο τέλος της τρίτης περιόδου. Οι Σέρβοι είχαν 12/37 δίποντα (32%), 2/10 τρίποντα (20%) και 54% στις βολές. Δεν τα «έσπασαν». Οι Πειραιώτες τους ανάγκασαν να είναι άστοχοι.
Ακόμη υπάρχει δρόμος. Μέχρι ο νέος προπονητής να βάλει τη δική του σφραγίδα θα περάσει ένα δίμηνο. Το ευχάριστο είναι πως ο Ολυμπιακός όσο μαθαίνει το νέο τρόπο παιχνιδιού, νικάει κιόλας.
ΥΓ: Δεν παρακολούθησα την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Αρμάνι, αλλά από το εύρος νίκης κατάλαβα κάτι. Οι «πράσινοι» για μένα δεν απέδειξαν πως είναι καλή ομάδα στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε, αλλά στο ματς με τους Ιταλούς. Διότι μπόρεσαν να διαχειριστούν άριστα την απόδοσή τους απέναντι στην «ομάδα» του Ομπράντοβιτς. Αυτό είναι δείγμα καλής ομάδας.
ΥΓ 2: Οι ελληνικές ομάδες έχουν στην Ευρωλίγκα 7/8 νίκες. Έχουν επικρατήσει δύο ισπανικών, μίας τουρκικής, μίας ιταλικής όλων με μεγαλύτερο μπάτζετ. Αντί λοιπόν να χαρείτε τις επιδόσεις των αγαπημένων σας ομάδων κάθεστε και τσακώνεστε στα σχόλια για το ποια είναι καλύτερη. Λες κι αν είναι κάποιος καλύτερος τον Οκτώβριο σημαίνει κάτι.
ΥΓ 3: Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως… Να θυμάστε (κι εγώ επίσης) πως ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο μπάσκετ από τον καλύτερο δημοσιογράφο, αναλυτή, φίλαθλο.
Τόσο μπερδεμένος, τόσο ακαταλαβίστικος ήταν ο Ολυμπιακός στο παρκέ μέχρι και το ματς στο Βελιγράδι.
Για πρώτη φορά είδα ένα πλάνο. Μία συγκεκριμένη φιλοσοφία. Άμυνα. Αυτή που σου χαρίζει τίτλους. Επιτέλους. Παίκτες έμπαιναν, παίκτες έβγαιναν, αλλά η αμυντική πίεση στους αντιπάλους παρέμενε ίδια, ου μην και αυξανόταν.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν είναι θαυματοποιός, ούτε μετά από το πρώτο του ματς θα του βγάλω το καπέλο. Οφείλω όμως να του αναγνωρίσω πως κατάφερε και έπεισε τους παίκτες του πως αν δεν παίξουν άμυνα, θα δουν το ματς από τον πάγκο. Ακόμη κι αν κάνουν λάθη στην επίθεση, θα μένουν στο παρκέ αν αμύνονται.
Ο Κατσίβελης «έσβησε» τον Γουίλιαμς. Στην επίθεση δεν έκανε το παραμικρό, αλλά έπαιξε 10:34 μεταξύ των οποίων τα τελευταία κρίσιμα λεπτά της αναμέτρησης. Και βοήθησε πάρα πολύ. Ο Μάντζαρης έμεινε 31΄γιατί επιτέλους έπαιξε άμυνα κι ας πήρε μόλις 4 προσπάθειες στην άλλη πλευρά. Στον Αγραβάνη δε χαρίστηκαν τα 20:48 επειδή λείπει ο Πρίντεζης. Τα κέρδισε με τις μάχες και τα ριμπάουντ του.
Οι παίκτες φυσικά εκτέθηκαν κατά μία άποψη διότι απέδειξαν πως μπορούν να παίξουν άμυνα, κάτι το οποίο δεν έκαναν φέτος στο ματς με τον Μπαρτζώκα και στα παιχνίδια με τον Τόμιτς. Ο Ντάνστον δηλαδή τι έπαθε χθες στο Bελιγράδι και οργίαζε; Έχασε μήπως τα κιλά σε 5 μέρες; Όχι φυσικά. Απλά όταν πηγαίνει κάτι στραβά όλο και κάποια δικαιολογία θα βρεθεί. Έχουμε ανάγει σε θέμα το μεταβολικό σύνδρομο του Αμερικανού (όντως είναι θέμα), αλλά δεν έχει σκεφτεί κανείς πως διάολο πήρε τα 7 κιλά σε ένα καλοκαίρι.
Ο καλύτερος αμυντικά Ολυμπιακός της φετινής σεζόν πέρασε άνετα από την «Kombank Arena» για την οποία ό,τι και να πω θα είναι ελάχιστο, οπότε θα αρκεστώ στο να μην αναφερθώ. Κι ας μην είχε «τριάρι». Κι ας είχαν τα δύο «τεσσάρια» του από 4 φάουλ στο 34’.
Είχε πλάνο, είχε ψυχολογία και είχε (επιτρέψτε μου την ειδική αναφορά) έναν καταπληκτικό και πάλι Σλούκα. Ο διεθνής γκαρντ είχε 2/14 σουτ (!), αλλά ο ρυθμός που δίνει και η δημιουργία του είναι πράγματα μη μετρήσιμα από καμία στατιστική. Μήπως να ανανεώσει πριν φύγει το 2014;
Επιστρέφω στην άμυνα… Ο Ερυθρός Αστέρας είχε 36 πόντους στο τέλος της τρίτης περιόδου. Οι Σέρβοι είχαν 12/37 δίποντα (32%), 2/10 τρίποντα (20%) και 54% στις βολές. Δεν τα «έσπασαν». Οι Πειραιώτες τους ανάγκασαν να είναι άστοχοι.
Ακόμη υπάρχει δρόμος. Μέχρι ο νέος προπονητής να βάλει τη δική του σφραγίδα θα περάσει ένα δίμηνο. Το ευχάριστο είναι πως ο Ολυμπιακός όσο μαθαίνει το νέο τρόπο παιχνιδιού, νικάει κιόλας.
ΥΓ: Δεν παρακολούθησα την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Αρμάνι, αλλά από το εύρος νίκης κατάλαβα κάτι. Οι «πράσινοι» για μένα δεν απέδειξαν πως είναι καλή ομάδα στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε, αλλά στο ματς με τους Ιταλούς. Διότι μπόρεσαν να διαχειριστούν άριστα την απόδοσή τους απέναντι στην «ομάδα» του Ομπράντοβιτς. Αυτό είναι δείγμα καλής ομάδας.
ΥΓ 2: Οι ελληνικές ομάδες έχουν στην Ευρωλίγκα 7/8 νίκες. Έχουν επικρατήσει δύο ισπανικών, μίας τουρκικής, μίας ιταλικής όλων με μεγαλύτερο μπάτζετ. Αντί λοιπόν να χαρείτε τις επιδόσεις των αγαπημένων σας ομάδων κάθεστε και τσακώνεστε στα σχόλια για το ποια είναι καλύτερη. Λες κι αν είναι κάποιος καλύτερος τον Οκτώβριο σημαίνει κάτι.
ΥΓ 3: Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως… Να θυμάστε (κι εγώ επίσης) πως ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο μπάσκετ από τον καλύτερο δημοσιογράφο, αναλυτή, φίλαθλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου