Θα ψάξει διπλά όχι τόσο στη Μαδρίτη και στο Τελ Αβίβ, όσο στο Βελιγράδι, στην Κωνσταντινούπολη, στο Κάουνας, στο Βερολίνο. Σε τέσσερα γήπεδα γεμάτα, όπου –ιδίως στη Μπεογκράντσκα και στο Αμπντί Ιπεκτσί- δεν ακούς τον εαυτό σου να σκέφτεται…
Μπορεί βεβαίως να περάσει και χωρίς εκτός έδρας νίκες, με 7-0 στο ΟΑΚΑ, αλλά αυτό το 7-0 είναι ακραίο σενάριο. Δύσκολα θα κερδίσουν οι «πράσινοι» τα δύο θηρία από την Ισπανία, όσο ενθαρρυντική κι αν ήταν η εικόνα τους στα δύο ραντεβού της Βαρκελώνης.
Ο τραυματισμός του Λουκά Μαυροκεφαλίδη υπογραμμίζει ξανά το μεγάλο κενό που έμεινε να χάσκει μετά την περάτωση των μετεγγραφικών κινήσεων: σεντερ ικανός να καλύψει τα νώτα του αβοήθητου καου-μπόι Μπατίστα δεν υπάρχει πια.
Παρόμοιο πρόβλημα εμφανίζεται και στο «3» πίσω από τον Βλάντο Γιάνκοβιτς, αλλά αυτό το πρόβλημα το λύνουν τα δυναμικά κορμιά των Διαμαντίδη, Νέλσον σε σχήματα με 3 κοντούς.
Ο Γκιστ και ο Φώτσης πόσο πια να παίξουν στο «5»; Ούτε στη δική τους θέση υπάρχει τρίτη λύση.
Η ψήφος εμπιστοσύνης στους αμούστακους Χαραλαμπόπουλο και Διαμαντάκο μπορεί να είναι αξιέπαινη ως πρωτοβουλία εξελληνισμού, αλλά άφησε την ομάδα μισόγυμνη σε περισσότερα από ένα τετραγωνάκια.
Ο ανεξήγητος χειρισμός της υπόθεσης Ράιτ ήταν ένα περίεργο αυτογκόλ, για το οποίο ουδείς έδωσε πειστικές εξηγήσεις.
Ο Αμερικανός αποδεσμεύτηκε αμέσως μετά το λήξη της μετεγγραφικής περιόδου, δηλαδή πολύ αργά για να βρεθεί αντικαταστάτης. Μπορεί να απογοήτευσε με την παρουσία του, αλλά θα μπορούσε να δώσει κάποιες λύσεις μέχρι να επιστρέψει ο Μαυροκεφαλίδης.
Ή έστω ανάσες. Και μερικά φάουλ.
Βεβαίως, η ομάδα είναι καλή. Πολύ καλή. Και προικισμένη με φυσική κατάσταση που συχνά γίνεται πυρηνικό όπλο. Το ματς με τη Μακάμπι είναι τρανό παράδειγμα.
Χτίστηκε όμως με τρόπο ανισοβαρή ο φετινός Παναθηναϊκός και συχνά καλείται να τρυπήσει το ταβάνι, την ίδια ώρα που ο άσπονδος Ολυμπιακός κερδίζει κρίσιμους αγώνες στην Ευρωλίγκα χωρίς να κάψει παραπάνω από το 50% της βενζίνης του. Δεν εννοώ φυσικά τον χθεσινό.
Ο Παναθηναϊκός ανταποκρίθηκε άψογα στα δύο «πρέπει» που βρήκε στον δρόμο του μετά το ξεκίνημα του Top-16. Θα πάει ξέγνοιαστος στη Μαδρίτη. Δεν έχει τίποτε να χάσει από τη σύγκρουση με τη Ρεάλ. Μεγαλώνει απτόητος, με λίπασμα τις εντός έδρας νίκες.
Η μοναδική μου ένσταση είναι ότι συχνά ξεχνάει να κυνηγήσει τις διαφορές και κινδυνεύει να το πληρώσει όταν γίνει η σούμα.
Η Ζαλγκίρις θεωρείται, μέχρι νεωτέρας, άμεσος ανταγωνιστής του για μία θέση στα προημιτελικά. Γιατί χαλάρωσε σ Παναθηναϊκός στα τελευταία λεπτά και γιατί έριξε στο παρκέ τους μικρούς; Μπορεί να προκύψουν ακόμα και τριπλές ισοβαθμίες στο τέλος. Κάθε πόντος μετράει.
Με εξίσου ελαφρά καρδία, ο Παναθηναϊκός χάρισε δύο βολές στον Ολυμπιακό στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ντέρμπι του πρωταθλήματος. Άλλο να κυνηγάς +5 σε έναν οποιονδήποτε επαναληπτικό, άλλο +7.
Η είδηση του χθεσινού αγώνα ήταν δίχως άλλο η επιστροφή του Νίκου Παππά, ο οποίος όπως συνήθως έκανε θόρυβο στο παρκέ.
Πολύ σωστά, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς του έδωσε ρόλο έκτου παίκτη, για να υπενθυμίσει προς όλες τις κατευθύνσεις την προϋπάρχουσα ιεραρχία των περιφερειακών του παικτών. Μολονότι σημαντικός για την ομάδα, ο ΝτεΜάρκους Νέλσον θα πρέπει να χύσει ιδρώτα για να προσπεράσει τον Παππά, αλλά και τον Μπλουμς.
Ο Παππάς, τον οποίο έχω αποφασίσει να κριτικάρω πολύ αυστηρά επειδή ακριβώς θεωρώ έγκλημα να μη κάνει καριέρα, ήταν ο καταλύτης για τη χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού.
Παρασύρθηκε βεβαίως από τον ενθουσιασμό του και έδωσε στο παιχνίδι ρυθμό βολικό για τη Ζαλγκίρις. Όταν επέστρεψε στο παρκέ ο Διαμαντίδης, το γκάζι εναλλασσόταν με το φρένο και οι «πράσινοι» της Αθήνας συνδύασαν τα σπριντ με –τρόπος του λέγειν- τρικλοποδιές. Η άμυνα είναι που κερδίζει τα παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου