ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΡΑΝΑ
Δύσκολο να εκτιμηθεί στην παρούσα. Απ’ τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε το κυβερνητικό σχέδιο, αλλά και το βαθμό αποφασιστικότητας - βούλησης, τα όποια συμπεράσματα είναι μάλλον επιδερμικά.
Όσο επιδερμικές είναι και οι συγκρίσεις Θάτσερ – Κοντονή & αγγλικού – ελληνικού ποδοσφαίρου. Η περίπτωση μας είναι σαφώς πιο σύνθετη, αφού πέρα από το χουλιγκανισμό, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τις παθογένειες που οδηγούν στα ακραία φαινόμενα.
Εάν λοιπόν επικεντρωθούμε στην καταπολέμηση της βίας και όχι στην καταπολέμηση των αιτιών που τη δημιουργούν, εάν δηλαδή επικεντρωθούμε στην καταστολή και όχι στην πρόληψη, τότε μάλλον θα έχουμε χάσει ένα μεγάλο μέρος του δάσους.
Όσο το προϊόν δείχνει αναξιόπιστο και σάπιο από τα θεμέλια κι όσο ο θυμός που προκαλεί είναι μεγαλύτερος από τον σεβασμό που εμπνέει, τόσο θα γυρνάμε γύρω από το ίδιο πρόβλημα.
Εάν το ποδόσφαιρο μας δεν βγάλει υγεία και εάν αντί για τους ηθικούς, συνεχίσουμε να θεωρούμε ως πηγή του κακού τους φυσικούς αυτουργούς, γιατρειά δεν πρόκειται να υπάρξει. Το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι οι κακοί οπαδοί, αλλά ότι το προϊόν είναι φτιαγμένο για να τους προσελκύει. Αν κάποτε το αντιληφθούν οι υπεύθυνοι, τότε ίσως υπάρξει ελπίδα.
Μέχρι να συμβεί αυτό, η ποδοσφαιρική ζωή κύκλους θα κάνει. Με προκλήσεις – επεισόδια – κροκοδείλια δάκρυα, βαρύγδουπα λόγια, ημίμετρα και φτου κι απ’ την αρχή. Εις τους αιώνας…
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου