Οι «πράσινοι» έδειξαν ικανοί. Τους στοίχισαν όμως ακριβά κάποια πράγματα… Τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ (14). Η ανισορροπία στην επίθεση, όπου εκτέλεσαν 31 δίποντα και 33 τρίποντα. Αλλά και η έλλειψη φρεσκάδας, παρότι το rotation ήταν μεγαλύτερο αυτή τη φορά.
Όταν οι παίκτες του Ιβάνοβιτς πλησίαζαν σε απόσταση βολής, έλειπε το καθαρό μυαλό. Ενδεικτικό είναι πως σε έναν αγώνα που ο αντίπαλος έπαιζε με ενάμιση σέντερ (τον Τάιους και τον… λίγο Κοέν, από τη στιγμή που ο Σχορτσανίτης ήταν νοκ άουτ), ο Παναθηναϊκός, που με την προσθήκη του εμφανώς ανέτοιμου Λαουάλ ήταν περισσότερο γεμάτος από ποτέ άλλοτε φέτος στη front line, πήρε μόλις 16 πόντους μέσα από τη ρακέτα με 8/18 προσπάθειες, ενώ οι κοντύτεροι αντίπαλοί του πήραν 28 πόντους με 14/18 σουτ.
Και πάλι, όμως, ο Παναθηναϊκός μπορεί να κρατήσει κάτι από τον αγώνα αυτό. Την επιμονή για τη νίκη μέχρι τέλους. Τη συνεχή άνοδο του-προερχόμενου από ένα σουτ το οποίο «ανδρώνει» παίκτες-Γιάνκοβιτς, έστω κι αν αστόχησε σε ένα εύκολο λέι απ σε καθοριστικό σημείο. Τη δυναμική επιστροφή του Παππά που αυξάνει τα επιθετικά όπλα της ομάδας και προσδίδει την απαιτούμενη τρέλα στην επίθεση. Την… καρτερία για την επιστροφή του Νέλσον και την πλήρη ενσωμάτωση του Λαουάλ, που θα δώσουν πολύτιμες λύσεις και ανάσες. Και κυρίως την αίσθηση πως ίσως τελικά να μην είναι ομάδα αποκλειστικά εσωτερικής «κατανάλωσης», καθώς με εξαίρεση την ήττα του στη Μαδρίτη από τη Ρεάλ, σε παιχνίδι που παρατάχθηκε ελλιπέστατος, δεν παραδόθηκε αμαχητί ακόμη και στις δυσκολότερες έδρες. Κι αυτό αν μη τι άλλο δίνει μια κάποια ελπίδα για το μέλλον, ακόμη κι αν τελικά το πλεονέκτημα έδρας μείνει ανεκπλήρωτος στόχος. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου