“...άμεσα να τοποθετηθούν κάμερες όχι μόνο στις κερκίδες αλλά και στην φυσούνα, στα αποδυτήρια και όπου αλλού χρειάζεται, για να μπορεί να ελέγχει η αστυνομία. Όχι αφαίρεση βαθμών αλλά τιμωρίες της έδρας, κάτι που πονάει πιο πολύ κάθε σωματείο. Και το πιο βασικό: όλες οι γηπεδούχες ομάδες να είναι 100% υπεύθυνες για την ασφάλεια τις έδρας τους, με σεκιούριτι και όχι αστυνομία στο γήπεδο. Και έτσι κάθε ομάδα να διαφυλάττει τα του οίκου της και να προστατεύει αυτή την έδρα της χωρίς να μπορεί να ρίξει τις ευθύνες αλλού». Ολη η ουσία της υπόθεσης “βία στα γήπεδα της Superleague” μέσα σε μια παράγραφο από τον Πανόπουλο.
Διαβάστε και τον επίλογό του, σε μια δημόσια τοποθέτηση μέσα από το Πρώτο Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας: “Θα διαφωνήσω με αυτό που ανέφερε ο πρόεδρος της Superleague, o κ. Μποροβήλος για μερική ευθύνη των παραγόντων. Είμαι της άποψης πως την αποκλειστική ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο την έχουμε εμείς οι ΠΑΕ. Εμείς είμαστε αυτοί που το έχουμε σχεδιάσει. Καμία αστυνομία, καμία πολιτεία... Εμείς είμαστε οι μόνο υπαίτιοι για το επίπεδο και την ποιότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου και κανένας άλλος”.
Ενας επιχειρηματίας που υπάρχει εδώ και 25 χρόνια στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής κατηγορίας είπε μέσα σε μερικά λεπτά της ώρας όσα δεν λένε εδώ και δεκαετίες οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Μίλησε για την βία των αγωνιστικών χώρων και την αντικειμενικά μεγάλη, αν όχι αποκλειστική, ευθύνη των ιδιοκτητών των ΠΑΕ, που γεμίζουν τον περιβάλλοντα χώρο του τερέν με ανθρώπους της επιλογής τους, οι οποίοι συνήθως είναι υπάλληλοι ή συνεργάτες της εταιρείας τους. Και έφερε την κουβέντα στο σημείο που καίει: βάλτε τις ΠΑΕ να έχουν την πλήρη ευθύνη της έδρας τους και τιμωρήστε τις πολύ αυστηρά για κάθε επεισόδιο βίας.
Εχουμε σπαταλήσει πολύ χρόνο σε μια προσπάθεια να αποδείξουμε τα αυτονόητα παρ' ότι έχουμε μπροστά μας το ζωντανό παράδειγμα της συμπεριφοράς των ίδιων οπαδών και των ίδιων εταιρειών στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Εκεί, που τους πονάει και αγωνιστικά και οικονομικά, συμπεριφέρονται όλοι πολιτισμένα, οι πόρτες στις κερκίδες παραμένουν κλειδωμένες, οι φωτοβολίδες είτε εξαφανίζονται είτε δεν πέφτουν στον αγωνιστικό χώρο, οι φυσούνες παραμένουν καθαρές, οι μπράβοι μένουν κρυμμένοι και δεν ανοίγει μύτη και οι αστυνομικοί απασχολούνται συνήθως μόνο με όσα συμβαίνουν έξω από τις κερκίδες. Είναι τόσο απλό. Αρκεί να υπάρξει η πρώτη κυβέρνηση που θα αναγκάσει το ποδόσφαιρο να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως το ανάγκασε η UEFA.
Το σημείωνα και χθες, τα είπαν όλα σε μια παράγραφο και οι αστυνομικοί, στον επίλογο της πρότασής τους προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και τον υφυπουργό Αθλητισμού: ““...η Πολιτεία πρέπει να καταστήσει σαφή τη σθεναρή και κάθετη βούλησή της για την ισχύ και την επιβολή των νόμων. Γιατί αυτό που μέχρι σήμερα βιώνουμε είναι να ψηφίζονται νόμοι και να αναγγέλλονται μέτρα που ποτέ όμως δεν εφαρμόζονται, αφενός μεν λόγω της οικονομικής και όχι μόνο δύναμης όλων αυτών των μεγαλοπαραγόντων που ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό και αφετέρου, λόγω του πολιτικού κόστους, καθώς όλα αυτά τα πλήθη που ασπάζονται την ειδωλολατρία των γηπέδων είναι ταυτόχρονα και ψηφοφόροι-οπαδοί προς εκμετάλλευση”.
Γιατί ασχολείται ο Τσίπρας;
Σε μια συζήτηση που είχα το μεσημέρι με έναν εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων – πολιτικών αναλυτών, τον Παύλο Τσίμα τον άκουγα να με ρωτά περίπου ρητορικά: “πιστεύεις ότι τούτη τη στιγμή ο Τσίπρας, που ψάχνει λεφτά για να βγάλει τη χρονιά, που έχει κάθε μέρα την Μέρκελ και τον Σόιμπλε να τον προκαλούν με τις δηλώσεις τους, και ψάχνει τρόπο να διαχειριστεί την εσωτερική αντιπολίτευση, έχει χρόνο και μυαλό για να ασχοληθεί ουσιαστικά με το ποδόσφαιρο;”. Δεν ξέρω αν έχει μυαλό για αυτό που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Είδα όμως ότι σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών βρήκε τρόπο να διαθέσει χρόνο σε δύο διαφορετικά ραντεβού συνεργασίας με τον υφυπουργό Αθλητισμού. Συνεπώς αν δεν έχει μυαλό, έχει τουλάχιστον την έγνοια να μας δείξει ότι ασχολείται. Στην πραγματικότητα λοιπόν η σχετική με τον Τσίπρα ερώτηση δεν είναι το αν έχει χρόνο και ενέργεια για τη μπάλα, αλλά η “γιατί ασχολείται;” ερώτηση. Αν ασχολείται επειδή θέλει να λύσει το πρόβλημα, πρόκειται πράγματι για την αρχή του τέλους. Διαφορετικά, αν ασχολείται μόνο για να φροντίσει να βεβαιωθεί ότι η κυβέρνησή του δεν θα κάνει το ... λάθος να κοντραριστεί με επιχειρηματικά συμφέροντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου