Ακόμη
ένα παιχνίδι στο Καυτανζόγλειο, το οποίο εν αντιθέσει με τον πρώτο γύρο
έχει την τιμητική του, αυτή τη φορά με τον Αιγινιακό. Τον Αιγινιακό, ο
οποίος τουλάχιστον στην περασμένη περίοδο ήταν όχι μόνο ο κακός δαίμονας
των κυανόλευκων, αλλά και συνδιεκδικητής της ανόδου, μέχρι τέλους.
Τα περασμένα όμως είναι περασμένα για να
μην αυταπατώμαστε. Ο Ηρακλής έπαψε πλέον να είναι συγκρίσιμος με
οποιαδήποτε ομάδα της κατηγορίας, χωρίς αυτή η διαπίστωση να απαγορεύει
στον κάθε αντίπαλο του να διεκδικεί ότι του ανήκει. Την έκπληξη, δηλαδή,
την τύχη, όπως και ένα ενδεχόμενο black out των κυανόλευκων. Όπως συνέβη με την ΠΑΕ Σέρρες και πιο ενδεικτικά με τον Πιερικό, αν και με τον τελευταίο δεν έφταιγε κάποιο black out, μα ο εφησυχασμός.
Στο σημερινό παιχνίδι αν και εφόσον ο
Ηρακλής μπει αναποφάσιστος με τη λογική «έλα μωρέ θα δούμε», στο τέλος
ίσως να τρέχει και να μη προλαβαίνει. Δια τούτο, προσοχή. Οι νίκες και
μάλιστα της έδρας, δεν είναι απαραίτητες μόνο βαθμολογικά (περισσότερο
για το μπόνους των πλέι οφ), μα και σημειολογικά. Για τον κόσμο και τη
φήμη της ομάδας. Για τον κόσμο ο οποίος δεν γουστάρει μύγα στην
αναδημιουργούμενη περηφάνια του (σ΄αυτό φταίνε οι παίκτες που
τον…καλόμαθαν) και την εικόνα του ακατανίκητου του «ερχόμαστε», που
λένε.
Ηδη η υπερβολική έκθεση της στην
αποτελεσματικότητα, ανάγκασε τους κονδυλοφόρους να την …εκθέσουν και στη
δημοσιότητα. Να ο Ηρακλής, αυτό ο Ηρακλής και τέτοια σάλια. Μαγκιά των
παικτών που αναβίωσαν αυτήν την ξεχασμένη, εδώ και κάτι χρόνια,
υπερθετική ενασχόληση των Μ.Μ.Ε. Και μαγκιά τους αν σήμερα αποδείξουν
πως δεν μασάνε και πάντα προχωράνε.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου