Θα ξεκινήσω με το θέμα του αγώνα της ΑΕΚ με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ που αποτελεί ως γνωστό την ρεβάνς για την προημιτελική φάση του Κυπέλλου και κανείς ακόμη δεν γνωρίζει πότε (και αν) θα διεξαχθεί τελικά η συγκεκριμένη αναμέτρηση… Μιλάμε για τραγικά γελοίες καταστάσεις.
Ειλικρινά είναι να τρελαίνεται κανείς. Πριν το ματς στο Φάληρο κανένας δεν ασχολούνταν με το αν θα γίνει τελικά η ρεβάνς στο ΟΑΚΑ στις 3, 4, ή 5 Μαρτίου, μα κανείς. Προφανώς περίμεναν ΟΛΟΙ (πλην των ΑΕΚτσήδων) ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει σκορ πρόκρισης οπότε τους ήταν αδιάφορο εκεί στην ΕΠΟ…
Το αποτέλεσμα που (προφανώς) ήθελαν δεν τους… βγήκε και με την ολοκλήρωση του αγώνα στο «Γ. Καραϊσκάκης» ξεκίνησε μία κουβέντα και ακολούθησαν κείμενα σε ΜΜΕ σχετικά με το πότε τελικά θα γίνει η ρεβάνς του αγώνα Κυπέλλου. Τα τυπάκια που διοικούν το ποδόσφαιρό μας εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, είναι και ανίκανα με αποτέλεσμα να εκτίθενται εκείνοι και οι κανονικοί τους «αφεντάδες»!
Γνώριζαν καιρό, πολύ καιρό πριν το πρώτο ματς μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΕΚ τα πάντα γύρω από το πρόγραμμα των Ερυθρόλευκων και ευρωλίγκας και αν δεν τα ήξεραν καλό είναι να παραιτηθούν. Κι όμως δεν άλλαξαν τις πιθανές ημερομηνίες διεξαγωγής του αγώνα (κοινώς επέμειναν στις 3, 4, ή 5 Μαρτίου).
Στράβωσε το ματς, ήρθε το 1-1, και πλέον είμαστε στον αέρα για το πότε θα γίνει τελικά η ρεβάνς. Φτου σας ρε, να μη σας ματιάσω… Κι ακόμη περιμένουμε. Αδιαφορία και απαξίωση.
Μηδέν σεβασμός στον φίλαθλο – οπαδό της ΑΕΚ που έχει κλείσει εισιτήρια για να έρθει Αθήνα από επαρχία και εξωτερικό (ή που ψάχνει να ενημερωθεί πότε θα γίνει η ρεβάνς να κλείσει το συντομότερο δυνατό εισιτήρια αεροπορικά προκειμένου να τα βρει πιο φθηνά), τους το φωνάζουν ότι τους έχουν χεσμένους.
Όμως και η φάρα μου το ίδιο κάνει… Αν εξαιρέσουμε τα κιτρινόμαυρης απόχρωσης ΜΜΕ όλα τα άλλα πετάνε χαρταετό. Αδιαφορούν για ένα τεράστιο μέρος της πελατείας τους (και γι’ αυτό αξίζει από τους ΑΕΚτσήδες να τους γυρίσουν την πλάτη, χρόνια τώρα) και δεν πιέζουν γράφοντας καθημερινά για το θέμα…
Όπως και να ‘χει τέλος πάντων ας αποφασίσουν πότε μπορούν να παίξουμε, ας δώσουν και ρεπό, αλλά να τελειώνουμε με την ημερομηνία τουλάχιστον… Πάντως οι οπαδοί της ΑΕΚ το διασκεδάζουν φωνάζοντας «δώστε ρεπό στον Ολυμπιακό» (σ.σ.: το υπόλοιπο του συνθήματος είναι ακατάλληλο) ενώ στον αντίποδα, οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν το γουστάρουν (και δεν το έχουν επιδιώξει) όλο αυτό που γίνεται με αρκετούς γνωστούς μου και φίλου καλούς να μου τονίζουν ότι όλα αυτά που κάνουν είναι το λιγότερο γελοία.
Φτάνει με τα αστεία του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ΕΠΟ και πάμε στο ματς με τον Αχαρναϊκό το οποίο προσφερόταν για χρήσιμα συμπεράσματα μετά το καλό (όχι όμως και νικηφόρο δυστυχώς) αποτέλεσμα που πήρε η ΑΕΚ στο Φάληρο.
Αυτό το ματς περίμενα κυρίως για να διαπιστώσω τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας, τη νοοτροπία της που για μένα είναι απόλυτα απαραίτητα στοιχεία για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει ουσιαστικά η Ένωση (και) στο πρωτάθλημα με την επιστροφή της και να μη θυμίζει ΠΑΟΚ που έφτασε στο +5 και το διαχειρίστηκε τόσο… ιδανικά φτάνοντας σε χρόνο ρεκόρ στο -11 φανερώνοντας τραγική νοοτροπία.
Η ΑΕΚ παίρνει τα στοιχεία του Τραϊανού Δέλλα. Την ωριμότητά του, την ψυχραιμία που της μεταδίδει και κυρίως τη νοοτροπία και τον χαρακτήρα του. Ο «Τράι» σαν ποδοσφαιριστής γνώριζε καλά να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εκάστοτε αναμέτρησης. Δεν επηρεαζόταν από μία νίκη με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (με 4-0 για παράδειγμα), ή της Ρόμα με αντίπαλο την Μίλαν και την Λάτσιο, ούτε όταν βίωνε ήττα από μία υποδεέστερη (φαινομενικά) ομάδα…
Ήξερε να κρατάει την απόλυτη ισορροπία… Να μην επηρεάζεται! Να διαχειρίζεται άριστα το κάθε αποτέλεσμα. Και αυτό κάνει η ομάδα που έχει δημιουργήσει και η οποία πλέον όπως ΟΛΗ η ποδοσφαιρική Ελλάδα αναγνωρίζει με τρεις, τέσσερις προσθήκες ουσίας θα κάνει (για πλάκα) πρωταθλητισμό.
Εξαιρετική νοοτροπία, σούπερ πιο σωστά και χαρακτήρας σοβαρής ομάδας που σέβεται κάθε αντίπαλο και έχει στόχο απλά και ταπεινά την επιβολή ανεξαρτήτου αντιπάλου πραγματοποιώντας το δικό της παιχνίδι κατοχής και ποτέ προσαρμοσμένη στο παιχνίδι οποιουδήποτε έχει απέναντί της. Αυτή είναι η ΑΕΚ του Δέλλα, η winner ΑΕΚ που θέλαμε όλοι…
Αναφορικά με τα πρόσωπα που ξεχώρισαν θαρρώ πως όλοι συμφωνούμε ότι οι τρεις σούπερ της αναμέτρησης ήταν οι Τζανετόπουλος, Γιόχανσον και Ανάκογλου με τους Πεταυράκη, Μάνταλο, Μπαρμπόσα και φυσικά τον (μονίμως το 2015) on fire Αραβίδη που δικαίως άκουσε τον κόσμο να φωνάζει το όνομά του.
Ο Δημήτρης Κολοβέτσιος επέστρεψε και φάνηκε η αποχή του στον τρόπο που αγωνίστηκε αφού είχε λαθάκια, πολλά απ’ αυτά που δεν μας έχει συνηθίσει, αλλά είναι λογικό αφού απείχε αρκετό καιρό και πρέπει να βρει μέσα απ’ τα ματς τον καλό του εαυτό (και θα το κάνει).
Την ίδια ώρα δεν ξέρω μήπως ο Μιχάλης Μπακάκης χρειάζεται ανάσες. Ευτυχώς έχει τη δυνατότητα να τις πάρει αφού τώρα η ομάδα έχει ρεπό. Είναι και ο μόνος που δεν έχει παίκτη να του δώσει τη δυνατότητα ξεκούρασης. Στο ματς με τον Αχαρναϊκό ήταν μάλλον μέτριος…
Για τον Κρισάντους αρχίζω να απορώ. Αυτά τα επιφωνήματα που ακούω στο γήπεδο κάθε φορά που ακουμπάει την μπάλα και τα γέλια που βλέπω να έχουν όλα τα πρόσωπα των οπαδών της ΑΕΚ όταν κινείται προς την μπάλα, ή την έχει στην κατοχή του δεν μου μοιάζουν θαυμασμού, αντιθέτως μου κάνουν για πιο ειρωνικά… Όπως και να ‘χει άποψη από τα λίγα λεπτά συμμετοχής του δεν μπορούμε να ‘χουμε.
Υγ: Απόψε έχει ΟΑΚΑ, όλα τα άλλα είναι να ‘χουμε να λέμε… Η ΑΕΚ παίζει μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό και ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος θα πρέπει να πάει ο κόσμος μαζικά να πει ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους που έβαλαν την Βασίλισσα στον ελληνικό μπασκετικό χάρτη ξανά και ταυτόχρονα να χειροκροτήσουν την προσπάθεια των παιδιών που έχουν έρθει και οδηγούν την Ένωση στην πεντάδα (ίσως και τετράδα) κόντρα στα προγνωστικά που την ήθελαν στις θέσεις 6-8… ΑΕΚ γερά, με τσαμπουκά, θα γίνεις πάλι πρώτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου