"Πρέπει να ξανακαθίσω στα θρανία, πρέπει να μάθω να διαβάζω το ματς,
είναι δύσκολο σπορ το fucking μπάσκετ". Το άρθρο του Γιώργου Κογκαλίδη
για το Παναθηναϊκός-Ρεάλ.
Υπάρχουν μαγικά στο μπάσκετ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Υπάρχουν απλά
μαθηματικά. Κι ο μαγικός Παναθηναϊκός διέλυσε τη Ρεάλ απλά γιατί είχε
περισσότερους παίκτες στο παιχνίδι. Γιατί μπορεί πάντα να παίζουν 12,
αλλά είναι ζητούμενο πότε και πόσοι συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση
του αποτελέσματος.
Ο Παναθηναϊκός νίκησε όχι μόνο γιατί ο Νίκος Παππάς έκανε “χαζούς” τους Μαδριλένους (πιο αδιάβαστος από τον Λάσο πεθαίνεις), αλλά επειδή είχε έναν εξαιρετικό ΝτεΜάρκους Νέλσον (έκανε ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα του), είχε έναν εξαιρετικά χρήσιμο (στο μικρό χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε) Γκάνι Λαουάλ, ακόμα κι ο Γιάνις Μπλουμς έκανε αισθητή την παρουσία του.
Όσο ο Παναθηναϊκός στηρίζεται σε 2-3 παίκτες, τόσο θα φεύγει ηττημένος. Όταν απλώσει τον… τραχανά (κι εδώ δεν είναι μόνο ευθύνη του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, πρέπει και οι παίκτες να δείξουν κάτι όταν πατάνε στο παρκέ) μπορεί να πετύχει πολλά.
Γνωρίζουν οι φίλοι που με διαβάζουν τακτικά πως δεν είμαι από αυτούς που εντυπωσιάζονται με ένα αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, μια από τις καλύτερες στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή. Δεν είναι απολύτως αντιπροσωπευτική, οι “πράσινοι” δεν είναι τόσο καλοί όσο ήταν απόψε, αλλά έδειξαν ότι στην καλή βραδιά τους, στο υψηλό τους “πικ” δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν.
Η νίκη είναι “χρυσάφι“, καθώς χρειάζεται έναν πόντο κόντρα στην Άλμπα (ενδεχομένως κι όχι, αν νικήσει στην Τουρκία τη Γαλατάσαραϊ). Η πρακτική της αξία είναι τεράστια, η ψυχολογική ακόμα μεγαλύτερη. Ο Παναθηναϊκός
μπορεί να βγει και τρίτος, αν και μεταξύ μας ουδείς γνωρίζει αν και
κατά πόσο αυτό θα είναι χρήσιμο στην πράξη, γιατί απλά κανείς δεν ξέρει
ποιοι θα είναι οι δύο πρώτοι του από εκεί ομίλου.
Δεν έχω την πρόθεση -και δεν νομιμοποιούμαι- να μειώσω κατ’ ελάχιστο την τρομερή εμφάνιση του Παναθηναϊκού- αλλά παίζει να είναι ο χειρότερος προπονητής στο Top16 ο Λάσο. Βλέπεις το βίντεο και λες μόνος σου “πρέπει να ξανακαθίσω στα θρανία, πρέπει να μάθω να διαβάζω το παιχνίδι, είναι δύσκολο σπορ το… fucking μπάσκετ“.
Υ.Γ.: Μετά από τέτοιες βραδιές το χειρότερο που μπορείς να κάνεις
είναι να γκρινιάζεις. Όμως, αλήθεια είναι, πως βλέποντας απόψε τον Παναθηναϊκό, που μετά την έκλειψη του ηλίου, έκρυψε το φως στους Μαδριλένους, νιώθω ότι έχει αδικήσει απίστευτα τον εαυτό του…
Πηγή: ebasket.gr
Σάββατο 21 Μαρτίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου