Το clasico της Θεσσαλονίκης από πλευράς ποδοσφαιρικού θεάματος ήταν για ...ροχαλητά! Γράφει ο Ευάγγελος Μίχος.
Μαζί με το ΑΕΚ - Ολυμπιακός βρίσκεται στην 3άδα των μακράν πιο...
αντιαισθητικών αναμετρήσεων μέχρι τώρα του πρωταθλήματος. Κατά σύμπτωση
μάλιστα όπως εκείνο στο ΟΑΚΑ έτσι και το χθεσινό στο «Βικελίδης» όχι
μόνο διέψευσαν τις προσδοκίες που υπήρχαν -ότι θα βλέπαμε πραγματικά
μεγάλα ντέρμπι- αλλά είχαν το ίδιο αποτέλεσμα, σκορ (1-1) και παρόμοια
γκολ (με κεφαλιές, στο 3' κάθε ημιχρόνου, από δύο παίκτες που η
συμμετοχή τους θεωρήθηκε έκπληξη, τους Λαζαρίδη και Παπάζογλου
αντίστοιχα).
Βέβαια, με την τεράστια πίεση που υπήρχε ειδικότερα στους Τσιώλη - Μπόλονι και γενικότερα στις δύο ομάδες μόνο έκπληξη δεν αποτέλεσε η απουσία ρυθμού, φάσεων και κατ' επέκταση μιας πειστικής εμφάνισης. Ηταν ένα ντέρμπι με πολλή τακτική και αλληλοεξουδετέρωση των υπερφορτωμένων μεσαίων γραμμών. Ο Τσιώλης μετά την... έμπνευση που είχε στην Κρήτη με τον Φατί σέντερ φορ χθες έβαλε τον Παπαστεργιανό δεξί μπακ αφήνοντας τον («μπαρουτοκαπνισμένο» από ντέρμπι) Νέτο στον πάγκο. Και εμπιστεύτηκε για τη μεσοεπιθετική του 3άδα τα παιδιά του από τον Βόλο (Καπετάνος, Ακόστα, Ούμπιντες) αντί του Καστίγιο με τη σούπερ παράδοση σκοραρίσματος κόντρα στον ΠΑΟΚ. Οταν βέβαια... θυμήθηκε τον Νέρι, αυτός σε ένα ακόμη ματς -που ξεκινάει από τον πάγκο και περνάει αλλαγή- ήταν σκέτη απογοήτευση.
Στο διά ταύτα: οι «κίτρινοι» έμειναν πάλι χωρίς νίκη, κολλημένοι στο σύνδρομο της ισοπαλίας. Το χειρότερο; Ο Τσιώλης, παρότι βρίσκεται στον πάγκο του Αρη από την περασμένη σεζόν, δεν έχει καταφέρει να περάσει την επιθετικογενή φιλοσοφία του (μετράει μόλις 2 γκολ από ισάριθμους στόπερ), να δώσει ταυτότητα και στυλ στην ομάδα του. Ισως να θέλει το χρόνο του, αφού το ρόστερ μπορεί να μη διαθέτει στράικερ goal-machine, αλλά από μεσοεπιθετική ποιότητα σκίζει. Είναι θέμα χημείας, πλάνου κι αυτοματισμών, που στην παρούσα φάση ακόμη αναζητούνται. Μπορεί, λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη να κυκλοφορεί ευρέως πως τρίζει η καρέκλα του Τσιώλη, οι Αθανασιάδης - Κόντης όμως είναι... καταδικασμένοι να τον στηρίξουν τη δεδομένη στιγμή. Διαφορετικά -κι αν ενδώσουν στις πιέσεις- δεν υπήρχε.
Πηγή: Goal
Βέβαια, με την τεράστια πίεση που υπήρχε ειδικότερα στους Τσιώλη - Μπόλονι και γενικότερα στις δύο ομάδες μόνο έκπληξη δεν αποτέλεσε η απουσία ρυθμού, φάσεων και κατ' επέκταση μιας πειστικής εμφάνισης. Ηταν ένα ντέρμπι με πολλή τακτική και αλληλοεξουδετέρωση των υπερφορτωμένων μεσαίων γραμμών. Ο Τσιώλης μετά την... έμπνευση που είχε στην Κρήτη με τον Φατί σέντερ φορ χθες έβαλε τον Παπαστεργιανό δεξί μπακ αφήνοντας τον («μπαρουτοκαπνισμένο» από ντέρμπι) Νέτο στον πάγκο. Και εμπιστεύτηκε για τη μεσοεπιθετική του 3άδα τα παιδιά του από τον Βόλο (Καπετάνος, Ακόστα, Ούμπιντες) αντί του Καστίγιο με τη σούπερ παράδοση σκοραρίσματος κόντρα στον ΠΑΟΚ. Οταν βέβαια... θυμήθηκε τον Νέρι, αυτός σε ένα ακόμη ματς -που ξεκινάει από τον πάγκο και περνάει αλλαγή- ήταν σκέτη απογοήτευση.
Στο διά ταύτα: οι «κίτρινοι» έμειναν πάλι χωρίς νίκη, κολλημένοι στο σύνδρομο της ισοπαλίας. Το χειρότερο; Ο Τσιώλης, παρότι βρίσκεται στον πάγκο του Αρη από την περασμένη σεζόν, δεν έχει καταφέρει να περάσει την επιθετικογενή φιλοσοφία του (μετράει μόλις 2 γκολ από ισάριθμους στόπερ), να δώσει ταυτότητα και στυλ στην ομάδα του. Ισως να θέλει το χρόνο του, αφού το ρόστερ μπορεί να μη διαθέτει στράικερ goal-machine, αλλά από μεσοεπιθετική ποιότητα σκίζει. Είναι θέμα χημείας, πλάνου κι αυτοματισμών, που στην παρούσα φάση ακόμη αναζητούνται. Μπορεί, λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη να κυκλοφορεί ευρέως πως τρίζει η καρέκλα του Τσιώλη, οι Αθανασιάδης - Κόντης όμως είναι... καταδικασμένοι να τον στηρίξουν τη δεδομένη στιγμή. Διαφορετικά -κι αν ενδώσουν στις πιέσεις- δεν υπήρχε.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου