Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Αντρίκειο διπλό, μπάλα-γοητεία, προπονητής για 10ετία!!

Ολυμπιακός του Βαλβέρδε (δεν χρειάζεται να επαναλάβω πόσα μπορεί να κερδίσει ο σύλλογος αν αυτός ο άνθρωπος μείνει στον πάγκο του για δέκα χρόνια) έτρεξε πολύ, έπνιξε με τα πνευμόνια του τη Μαρσέιγ, ΝΙΚΗΣΕ τις απώλειές του (Ιμπαγάσα, Μακούν, Ορμπάιθ, Φέισα), ΕΜΑΘΕ να παίζει δίχως τον «Κάνιο». Γράφει ο Βασίλης Βεργής.
Αντρίκειο διπλό, μπάλα-γοητεία, προπονητής για 10ετία!
Μα πάνω απ' όλα πέτυχε ένα από τα ΠΙΟ ΜΑΓΚΙΟΡΙΚΑ διπλά ελληνικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε μπήκε στο «Βελοντρόμ» για να κάνει ποδοσφαιρικά πράξη τη φιλοσοφία του προπονητή του, ο οποίος την παραμονή του ματς είχε δηλώσει: «Ποιο Γιουρόπα Λιγκ; Ηρθαμε να παίξουμε για να κερδίσουμε». Το 'καναν... λιανά οι «ερυθρόλευκοι» με αφοπλιστικό τρόπο από το ξεκίνημα ως το φινάλε του αγώνα. Κραύγαζαν από την αρχή στους Γάλλους πως ΘΕΛΟΥΝ τούτο το τρίποντο και είναι έτοιμοι ψυχολογικά και παιχτικά να το πάρουν.
Ωραία μπάλα έπαιξε ο Ολυμπιακός και στο «Εμιρέιτς», αλλά έχασε. Καλά στάθηκε και στο Ντόρμουντ, αλλά έχασε. Φώναζα την επομένη της ήττας στη Γερμανία ότι το Τσάμπιονς Λιγκ είναι... κυνικά ρεαλιστική διοργάνωση, στην οποία δεν αρκούν οι καλές εμφανίσεις, αλλά επιβάλλεται να τις παντρέψεις με βαθμό-ούς. Ε, ο Ολυμπιακός αυτό ακριβώς έκανε χθες στη Μασσαλία με ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο.
«Οι Πειρατές της Πειραϊκής» ήταν το πρωτοσέλιδο που επιλέξαμε χθες στο «Goal», γιατί πιστεύαμε ότι ο Ολυμπιακός θα κάνει τη Μαρσέιγ να φτύσει αίμα, άσχετα ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Οχι μόνο κούρσεψε τη Μασσαλία ο πρωταθλητής Ελλάδας, αλλά άφησε τη... σφραγίδα του φαρδιά πλατιά.
Με την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη να του απονέμει ό,τι ενδεχομένως του είχε στερήσει στα προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και στη φάση του 87ου λεπτού, όπου ο Κέβιν Μιραλάς (φοβερή εμφάνιση, αλλά και πάλι με χαμένο... άχαστο τετ α τετ) με παιδιάστικο τρόπο πήρε την μπάλα με το χέρι, οριακά μέσα στην περιοχή, ο Ιταλός ρέφερι έδωσε φάουλ ισοφαρίζοντας το λάθος του συναδέλφου του που στέρησε από τον Ολυμπιακό την ισοπαλία στο Ντόρτμουντ. Η μοίρα δεν... απουσίαζε ούτε από αυτό.
Εχουμε πολλή κουβέντα να κάνουμε μέχρι να έρθει το ματς με την Αρσεναλ και θεωρώ πως θα αδικήσω το χθεσινό υπέροχο Ολυμπιακό αν... πάμε από τώρα στις 6 Δεκέμβρη. Θα αδικήσουμε το καταπληκτικό διάβασμα του ματς από τον Ερνέστο Βαλβέρδε, που έβαλε αμυντικό χαφ τον Μανιάτη, πέρασε «αλυσίδες» στα πόδια των Μαρσεγέζων στο κέντρο και πρόσφερε στον Ελληνα παίκτη να κάνει την κορυφαία μέχρι σήμερα εμφάνιση της καριέρας του. Θα αδικήσουμε τον επιθετικό οίστρο της ομάδας με τις τόσες ευκαιρίες.
Πρέπει να μιλήσουμε για τον ΣΠΟΥΔΑΙΟ Μπάλαζ Μέγερι, το παλικάρι που με το σπαθί του καθιερώνεται κάτω από τα δοκάρια των πρωταθλητών, κάνοντας βραδιά-ορόσημο στο «Βελοντρόμ». Οφείλουμε να χειροκροτήσουμε πάλι τον βράχο Μέλμπεργκ και τον συνοδοιπόρο του στο κέντρο της άμυνας Αβραάμ. Να υποκλιθούμε στο μαγικό αριστερό με το εξωτερικό φάλτσο του Φραν Γέστε και να ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ξανά στο κορυφαίο επίπεδο την παιχτούρα που ονομάζεται Γιάννης Φετφατζίδης. Με την γκολάρα ζωής, που θα μνημονεύεται δεκαετίες.
Μα πάνω απ' όλα να χειροκροτήσουμε ξανά και ξανά ένα από τα πιο ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ ευρωπαϊκά διπλά ελληνικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και... κάπου εκεί θα μπουν στο κάδρο η Αρσεναλ και η 6η Δεκεμβρίου. Βραδιά που μπορεί να οδηγήσει ΑΞΙΑ τον Ολυμπιακό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Μέσα από ένα όμιλο που θα καταστήσει την επιτυχία δυο φορές σπουδαιότερη!
Το μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ
Τους χαίρεται η ψυχή σου. Ομάδα να την πιεις στο ποτήρι. Τα συνδυάζει όλα και το μόνο που της λείπει είναι... πολλά λεφτά. Εχει όμως περίσσευμα απ' τα υπόλοιπα ο συγκλονιστικός ΑΠΟΕΛ του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Οργάνωση, χημεία, σοβαρότητα, πλάνο. Ενα αήττητο, υπέροχο παζλ, στο οποίο παντρεύτηκαν η επιθετική φιλοσοφία (όταν έπρεπε) με την ανίκητη αμυντική τακτική (όποτε χρειάστηκε). Σε όμιλο όπου τα εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ έπεφταν βροχή, ο ΑΠΟΕΛ μπήκε σαν τη Σταχτοπούτα να ταξιδέψει στο όνειρό του. Και μοίρασε στους υπόλοιπους... εφιάλτες.
Ο τρόπος που λειτουργεί ανασταλτικά η ομάδα του Γιοβάνοβιτς βγάζει καντάρια αυτοπεποίθησης, δομημένα σε πολλές ώρες δουλειά. Δεν παίζει «υπέρ βωμών και εστιών», αλλά με γνώση και σύνεση. Η πρόκρισή του στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί το ΜΕΓΑΛΕΙΟ των φτωχών. Κι ακόμη ένα ράπισμα στη «λογική» όσων πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο ξεκινάει από τραπεζικούς λογαριασμούς κι όχι από το μυαλό και την καρδιά των πρωταγωνιστών.
Πηγή: Goal

Δεν υπάρχουν σχόλια: