Ο Ριβάλντο σε συνέντευξή του θυμήθηκε τα όσα
άσχημα έζησε μετά τη φυγή του από τον Ολυμπιακό και τη μεταγραφή του
στην ΑΕΚ και χαρακτήρισε τρελούς τους Έλληνες οπαδούς.
Επίσης, μιλώντας στο περιοδικό «Four Four Two», ο 39χρονος πλέον άσος
της Σάο Πάουλο μίλησε για τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, για
ένα επεισόδιο που είχε στην Μπαρτσελόνα με τον Φαν Χαάλ, γιατί δεν
«έπιασε» στη Μίλαν και ήρθε στην Ελλάδα, ενώ έκανε και μία σύγκριση του
εαυτού του με τον Ζιντάν!
Αναλυτικά: -Υπέγραψες στην Παλμέιρας μετά από περίοδο δανεισμού στην Κορίνθιανς. Πως αντέδρασαν οι οπαδοί της Κορίνθιανς σε αυτό; Μάλιστα, ποια ήταν η πιο επικίνδυνη συνάντηση που είχες με κάποιον οπαδό σε ολόκληρη την καριέρα σου;
«Ήταν δύσκολα. Με έβριζαν στον δρόμο όταν πήγαινα για προπόνηση με τη νέα μου ομάδα και δεν μπορούσα να βγω έξω. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, όταν άφησα τον Ολυμπιακό για την ΑΕΚ. Κάποιοι οπαδοί ήταν τρελοί, όμως ποτέ δεν προκάλεσα το μίσος που προκαλούν άλλοι παίκτες».
-Δεδομένου ότι απόλαυσες τέσσερις εξαιρετικές σεζόν στην Ελλάδα, πιστεύεις ότι αποχώρησες νωρίς από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα; Αυτό έγινε επειδή δεν βρέθηκες στις επιλογές της Βραζιλίας μετά το 2003;
«Μετά την Μίλαν, πέρασα λίγους μήνες στην Κρουζέιρο στην Βραζιλία και οι άνθρωποι δεν πίστευαν ότι μπορώ να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο μετά από αυτό. Έτσι, δεν μπορούσα να επιστρέψω στην Ιταλία. Γνωρίζω ότι η επιλογή μου είχε αντίκτυπο και στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας, όμως από πίσω ερχόταν και η νέα γενιά εκείνη την περίοδο».
-Είσαι 39 ετών και ακόμη παίζεις ποδόσφαιρο. Ποιο είναι το μυστικό και γιατί συνεχίζεις;
«Το μυστικό είναι να αγαπάς το ποδόσφαιρο και την προπόνηση. Τώρα, παίζω σε μία μεγάλη βραζιλιάνικη ομάδα και είμαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι το κέρδος μου σε όλα όσα έχω καταφέρει στο ποδόσφαιρο. Έχω αρκετά χρήματα για να αποσυρθώ, όμως θέλω να παίξω για ακόμη έναν χρόνο στη Σάο Πάουλο».
-Μία από τις φήμες σε θέλει να έχεις σταθεί μπροστά στους συμπαίκτες σου στην Μπαρτσελόνα και έβγαλε έναν λόγο, στον οποίο ξεκαθάριζες ότι δε θα έπαιζες άλλο στην αριστερή πλευρά που σε έβαζε ο Φαν Χάαλ. Την επόμενη εβδομάδα είχες τεθεί εκτός ομάδας. Είναι αλήθεια;
«Ναι. Αυτό συνέβη μετά το παιχνίδι με την Ατλέτικο. Ο Φαν Χάαλ με αντικατέστησε στο 60'. Αργότερα, όταν ήμουν σπίτι, αναρωτήθηκα γιατί είχε πει τα καλύτερα για μένα νωρίτερα και στη συνέχεια έβαζε τον Ζέντεν - έναν συμπατριώτη του - στη θέση μου. Αν είχε έναν παίκτη να παίζει στα αριστερά, δεν χρειαζόταν να με υπολογίζει για αυτή τη θέση. Έτσι, την επόμενη ημέρα έφτασα νωρίς για να μιλήσω με τον Ζοσέ Μουρίνιο, που ήταν ο βοηθός και μεταφραστής του εκείνη την περίοδο.
Του είπα ότι θα ήθελα να μιλήσω στην ομάδα μετά τον Φαν Χάαλ. Έτσι, όταν εκείνος τελείωσε την ομιλία του για το παιχνίδι είπα σε όλους ότι ήθελα να παλέψω για μία θέση στον άξονα της μεσαίας γραμμής και θα προτιμούσα να μένω στον πάγκο ή ακόμη και στην εξέδρα εκείνη την περίοδο. Ο Φαν Χάαλ με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα και με άφησε εκτός αποστολής για τα επόμενα παιχνίδια, ενώ στο τέλος η Μπαρτσελόνα διάλεξε εκείνον και όχι εμένα. Είναι καλός προπονητής, όμως δεν δέχεται τις απόψεις των άλλων».
-Τι πιστεύεις για την σημερινή Μπαρτσελόνα; Πιστεύεις ότι η ομάδα που έπαιζες εσύ θα μπορούσε να την συναγωνιστεί;
«Είναι χάρμα οφθαλμών, όμως δεν μπορώ να συγκρίνω τις δύο ομάδες. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω πράγματα από δύο διαφορετικές εποχές. Αυτή η Μπάρτσα είναι σπουδαία, όμως πως μπορώ να πω ότι θα κέρδιζαν για παράδειγμα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 1999; Σίγουρα, όμως, η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή. Γράφει ιστορία».
-Γιατί δεν πέτυχε η συνεργασία σου με την Μίλαν;
«Δεν το χρησιμοποιώ ως δικαιολογία, όμως εκείνη την περίοδο ήμουν έτοιμος να πάρω διαζύγιο και περνούσα δύσκολες στιγμές στην προσωπική μου ζωή. Τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελα και ήμουν χαμένος. Όταν στη συνέχεια τα πράγματα ηρέμησαν στη ζωή μου, η Μίλαν δε με πίστευε τόσο όσο στο ξεκίνημα. Κατέληξα να μένω στον πάγκο, γιατί υπήρχε μεγάλος συναγωνισμός. Υπήρχαν ο Κακά, ο Σέεντορφ, ο Ρούι Κόστα. Όταν είδα ότι δεν με υπολογίζουν, ζήτησα μεταγραφή».
-Οφείλω να ομολογήσω ότι έμεινα έκπληκτος όταν πήγες να παίξεις στο Ουζμπεκιστάν. Πόσο καλό ήταν αυτό το συμβόλαιο;
«Μου αρέσει να βλέπω νέα μέρη και έτσι άξιζε. Μόνο ο τελευταίος χρόνος ήταν απογοητευτικός. Εμπιστεύτηκα πολύ τον πρόεδρο της ομάδας - είναι καλός άνθρωπος. Ο πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν, όμως, του πήρε τα πάντα. Δε θα μιλήσω για νούμερα, όμως πληρωνόμουν πολύ καλά μέχρι τη στιγμή που σταμάτησα να πληρώνομαι!».
-Κέρδισες το βραβείο του καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη και στον κόσμο το 1999. Στο peak σου ποιος ήταν καλύτερος, εσύ ή ο Ζιντάν;
«Σκεφτόμουν διπλά πριν προσπαθήσω να του κλέψω την μπάλα, επειδή πάντα ήταν γεμάτος εκπλήξεις. Και ο ίδιος είπε ότι έκανε το ίδιο με μένα και με αποκαλούσε «τέρας». Είμαστε και οι δύο άνθρωποι που δε θέλουμε να μιλάμε πολύ για τους εαυτούς μας... Θα έλεγα ότι είναι ισοπαλία!».
-Τι περιμένεις από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014;
«Πιστεύω ότι η χώρα θα είναι έτοιμη και οι παίκτες στην καλύτερή τους φόρμα. Η Βραζιλία έπρεπε να επισπεύσει τις διαδικασίες ανανέωσης. Ο Νεϊμάρ και ο Γκάνσο έπρεπε να αντικαταστήσουν άμεσα παίκτες όπως ο Κακά, ο Αντριάνο, ο Ροναλντίνιο και ο Λουίς Φαμπιάνο, όμως δεν είναι στο υψηλότερο επίπεδο ακόμη. Δυστυχώς, τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι τα καλύτερα δυνατά, όμως το 2014 η ομάδα θα είναι πιο συμπαγής και θα μπορέσει να ανταγωνιστεί ομάδες όπως η Γερμανία και η Ισπανία, οι οποίες επίσης έχουν εξαιρετική νέα γενιά ποδοσφαιριστών».
-Είσαι 39 ετών και ακόμη παίζεις ποδόσφαιρο. Ποιο είναι το μυστικό και γιατί συνεχίζεις;
«Το μυστικό είναι να αγαπάς το ποδόσφαιρο και την προπόνηση. Τώρα, παίζω σε μία μεγάλη βραζιλιάνικη ομάδα και είμαι ευτυχισμένος. Αυτό είναι το κέρδος μου σε όλα όσα έχω καταφέρει στο ποδόσφαιρο. Έχω αρκετά χρήματα για να αποσυρθώ, όμως θέλω να παίξω για ακόμη έναν χρόνο στη Σάο Πάουλο».
-Ποιος ήταν ο ποδοσφαιρικός σου ήρωας όταν ήσουν μικρός;
«Ο Ζίκο. Συνήθιζα να τον βλέπω στην τηλεόραση και σκεφτόμουν: «ποτέ δε θα γίνω τόσο καλός». Ήμουν ένα φτωχό παιδί και εκείνος ήταν σταρ. Όλοι ήθελαν να του μοιάσουν. Αργότερα, συνεργάστηκα μαζί του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Ουζμπεκιστάν. Ζίκο είναι εκπληκτικός άνθρωπος, ένας πραγματικός ήρωας μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου