Είχα κατά νου σήμερα να ξεκινήσω με τις εξαγγελίες
Μπερτομέου για το μέλλον της Ευρωλίγκας, ωστόσο το «τρίτο ημίχρονο» του
ντέρμπι της Θεσσαλονίκης αξίζει –νομίζω- της προσοχής μας κατά τι
περισσότερο:
Γράφει ο Ιάκωβος Φιλιππούσης...
Καταρχάς θέλω να τονίσω ότι υπολήπτομαι τον Σούλη Μαρκόπουλο, ο οποίος έχει ξεχωριστή διαδρομή όπου κι αν εργάστηκε. Εντός κι εκτός παρκέ…. Γι αυτό και μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η χθεσινή αναφορά του στο κλίμα των αγώνα και τη συμπεριφορά των οπαδών του ΠΑΟΚ, στη διάρκεια του ντέρμπι. Αντιλαμβάνομαι τις δεσμεύσεις, τις πιέσεις, το περιβάλλον της πόλης, αλλά στις περιπτώσεις αυτές η σιωπή είναι πολύ πιο χρήσιμη, από κάθε είδους άστοχο σχόλιο. Αφενός διότι η Πυλαία χθες ήταν «ζούγκλα». Προφανώς ο επίσημος ΠΑΟΚ δεν είχε διάθεση να ελέγξει τους οπαδούς της ομάδας και η κρισιμότητα του ματς και η απαίτηση της νίκης κρίθηκαν πιο σπουδαίες από το «φίλαθλο πνεύμα». Αφετέρου, διότι αν οι προπονητές αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο την συμπεριφορά των οπαδών, τότε και οι ίδιοι εμμέσως υποθάλπουν τη βία. Κατά συνέπεια, στον αγώνα του δευτέρου γύρου στο Αλεξάνδρειο, ο κ. Μαρκόπουλος δεν θα νομιμοποιείται να κάνει καμία αναφορά σε…ότι κι αν του συμβεί!!!
Το «μέτωπο» κατά της βίας χρειάζεται ενιαία αντίδραση κι όχι κατ επιλογήν σχολιασμό και αντιμετώπιση, Σούλη…
Κατά δεύτερον, με άφησε έκπληκτο η συμπεριφορά του Δήμου Ντικούδη σε όλη τη διάρκεια του ντέρμπι. Αντιλαμβάνομαι τον φανατισμό, την ψυχική πίεση, το πάθος για τη νίκη, πέραν τούτων όμως ο υπερβάλλων ζήλος του, που έφτασε μέχρι τις αντιαθλητικές συμπεριφορές απέναντι στον (κατά πολύ νεώτερο του) Μπόγρη και τον Τσαλδάρη είναι αδικαιολόγητος και κατακριτέος. Πολύ περισσότερο, όταν πρόκειται για έναν αθλητή με λαμπρή διεθνή καριέρα, εμπειρία συνύπαρξης με μεγάλους συμπαίκτες και προπονητές, σωρεία τίτλων και κυρίως έντονο συνδικαλιστικό έργο! Είναι «μαύρη σελίδα» στην αθλητική πορεία του Ντικούδη το γεγονός ότι προκάλεσε τραυματισμό νεαρού συναθλητή του και μάλιστα με τον εμφανή δόλο, τον οποίο η αδιάψευστη τηλεοπτική εικόνα αποκάλυψε. Όπως επίσης και η ενέργειά του προς τον Τσαλδάρη, λίγο πριν τη λήξη, κι ενώ το ματς φαινόταν να έχει κριθεί…υπέρ της ομάδας του. Αν οι διαιτητές τον χρέωναν με τεχνική ποινή, ως όφειλαν, τότε ο ΠΑΟΚ θα βρισκόταν σε δυσχερέστατη θέση.
Θεωρώ ότι ένας «χορτάτος» αθλητής με τέτοιο παλμαρέ, διεθνή διάσταση και οικονομική επιφάνεια θα έπρεπε στην ηλικία του Ντικούδη να βλέπει διαφορετικά το μπάσκετ….
Επιστρέφω στην Ευρωλίγκα: μόλις λίγες ώρες μετά την αναφορά της στήλης στην «όραμα» Μπερτομέου για ευρωπαϊκό ΝΒΑ, ήλθε η τοποθέτηση του ιδίου –στη διάρκεια του ΤΟΡ16- να επιβεβαιώσει με στοιχεία την εκτίμηση μας ότι η Ευρωλίγκα κινείται σε διαφορετικό «μήκος κύματος» από εθνικές ομοσπονδίες και λίγκες, και προχωρά ακάθεκτη σε σταδιακή (πλήρη, όμως) απεξάρτηση των μπασκετικών «κολοσσών» της «γηραιάς ηπείρου» από τις εθνικές διοργανώσεις, προς όφελος ενός πανευρωπαικού πρωταθλήματος συλλόγων, που θα διοργανώνεται με βάση εμπορικά δικαιώματα, χορηγίες, μετρήσεις τηλεθεάσεων, τηλεοπτικά δικαιώματα! Στη δημιουργία μιας λίγκας, που θα ενσαρκώνει, δηλαδή, την «παν-ευρωπαικοποίηση» του αθλήματος σε επίπεδο κορυφής.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι πως ο Μπερτομέου επιχειρεί να κάνει το πρώτο βήμα την ώρα που το μπάσκετ βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία: μόλις 7 χώρες της Ευρώπης εκπροσωπούνται στο ΤΟΡ16, γεγονός που δείχνει μάλλον υποβάθμιση, απαξίωση, έλλειψη διείσδυσης στο φίλαθλο κοινό και ύπαρξης ελκυστικού προϊόντος για τους επενδυτές. Τι να τα κάνει, δηλαδή, τα γήπεδα των 20.000 θέσεων (που απαιτεί…), όπως αυτό της Λιουμπλιάνας, όταν η Ολίμπια που το χρησιμοποιεί παίζει με 1.500 άτομα στο γήπεδο και είναι σε κατάσταση πτώχευσης? Τι να κάνει τον «χορό» των εκατομμυρίων στο εύρωστο γερμανικό μπάσκετ, όταν οι ομάδες του αγωνιστικά παραπαίουν?
Γι αυτό, προφανώς, και περιέγραψε ως «σκληρό πυρήνα» του νέου πρότζεκτ τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα, τη Μακάμπι, την ΤΣΣΚΑ, τον Παναθηναϊκό…Η «συνταγή» πρέπει τουλάχιστον στο αρχικό σενάριο να είναι ελκυστική και απαλλαγμένη από αιτιάσεις σαν αυτές που ενδεικτικά περιέγραψα παραπάνω….
Ο Μπερτομέου πρέπει όμως επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι στον αθλητισμό το αγωνιστικό αποτέλεσμα αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο για την δημιουργία του επιχειρηματικού κλίματος….Η συνέχεια αύριο, γιατί το ζήτημα σηκώνει πολύ κουβέντα!
Πηγή: pamesports.gr
Καταρχάς θέλω να τονίσω ότι υπολήπτομαι τον Σούλη Μαρκόπουλο, ο οποίος έχει ξεχωριστή διαδρομή όπου κι αν εργάστηκε. Εντός κι εκτός παρκέ…. Γι αυτό και μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η χθεσινή αναφορά του στο κλίμα των αγώνα και τη συμπεριφορά των οπαδών του ΠΑΟΚ, στη διάρκεια του ντέρμπι. Αντιλαμβάνομαι τις δεσμεύσεις, τις πιέσεις, το περιβάλλον της πόλης, αλλά στις περιπτώσεις αυτές η σιωπή είναι πολύ πιο χρήσιμη, από κάθε είδους άστοχο σχόλιο. Αφενός διότι η Πυλαία χθες ήταν «ζούγκλα». Προφανώς ο επίσημος ΠΑΟΚ δεν είχε διάθεση να ελέγξει τους οπαδούς της ομάδας και η κρισιμότητα του ματς και η απαίτηση της νίκης κρίθηκαν πιο σπουδαίες από το «φίλαθλο πνεύμα». Αφετέρου, διότι αν οι προπονητές αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο την συμπεριφορά των οπαδών, τότε και οι ίδιοι εμμέσως υποθάλπουν τη βία. Κατά συνέπεια, στον αγώνα του δευτέρου γύρου στο Αλεξάνδρειο, ο κ. Μαρκόπουλος δεν θα νομιμοποιείται να κάνει καμία αναφορά σε…ότι κι αν του συμβεί!!!
Το «μέτωπο» κατά της βίας χρειάζεται ενιαία αντίδραση κι όχι κατ επιλογήν σχολιασμό και αντιμετώπιση, Σούλη…
Κατά δεύτερον, με άφησε έκπληκτο η συμπεριφορά του Δήμου Ντικούδη σε όλη τη διάρκεια του ντέρμπι. Αντιλαμβάνομαι τον φανατισμό, την ψυχική πίεση, το πάθος για τη νίκη, πέραν τούτων όμως ο υπερβάλλων ζήλος του, που έφτασε μέχρι τις αντιαθλητικές συμπεριφορές απέναντι στον (κατά πολύ νεώτερο του) Μπόγρη και τον Τσαλδάρη είναι αδικαιολόγητος και κατακριτέος. Πολύ περισσότερο, όταν πρόκειται για έναν αθλητή με λαμπρή διεθνή καριέρα, εμπειρία συνύπαρξης με μεγάλους συμπαίκτες και προπονητές, σωρεία τίτλων και κυρίως έντονο συνδικαλιστικό έργο! Είναι «μαύρη σελίδα» στην αθλητική πορεία του Ντικούδη το γεγονός ότι προκάλεσε τραυματισμό νεαρού συναθλητή του και μάλιστα με τον εμφανή δόλο, τον οποίο η αδιάψευστη τηλεοπτική εικόνα αποκάλυψε. Όπως επίσης και η ενέργειά του προς τον Τσαλδάρη, λίγο πριν τη λήξη, κι ενώ το ματς φαινόταν να έχει κριθεί…υπέρ της ομάδας του. Αν οι διαιτητές τον χρέωναν με τεχνική ποινή, ως όφειλαν, τότε ο ΠΑΟΚ θα βρισκόταν σε δυσχερέστατη θέση.
Θεωρώ ότι ένας «χορτάτος» αθλητής με τέτοιο παλμαρέ, διεθνή διάσταση και οικονομική επιφάνεια θα έπρεπε στην ηλικία του Ντικούδη να βλέπει διαφορετικά το μπάσκετ….
Επιστρέφω στην Ευρωλίγκα: μόλις λίγες ώρες μετά την αναφορά της στήλης στην «όραμα» Μπερτομέου για ευρωπαϊκό ΝΒΑ, ήλθε η τοποθέτηση του ιδίου –στη διάρκεια του ΤΟΡ16- να επιβεβαιώσει με στοιχεία την εκτίμηση μας ότι η Ευρωλίγκα κινείται σε διαφορετικό «μήκος κύματος» από εθνικές ομοσπονδίες και λίγκες, και προχωρά ακάθεκτη σε σταδιακή (πλήρη, όμως) απεξάρτηση των μπασκετικών «κολοσσών» της «γηραιάς ηπείρου» από τις εθνικές διοργανώσεις, προς όφελος ενός πανευρωπαικού πρωταθλήματος συλλόγων, που θα διοργανώνεται με βάση εμπορικά δικαιώματα, χορηγίες, μετρήσεις τηλεθεάσεων, τηλεοπτικά δικαιώματα! Στη δημιουργία μιας λίγκας, που θα ενσαρκώνει, δηλαδή, την «παν-ευρωπαικοποίηση» του αθλήματος σε επίπεδο κορυφής.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι πως ο Μπερτομέου επιχειρεί να κάνει το πρώτο βήμα την ώρα που το μπάσκετ βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία: μόλις 7 χώρες της Ευρώπης εκπροσωπούνται στο ΤΟΡ16, γεγονός που δείχνει μάλλον υποβάθμιση, απαξίωση, έλλειψη διείσδυσης στο φίλαθλο κοινό και ύπαρξης ελκυστικού προϊόντος για τους επενδυτές. Τι να τα κάνει, δηλαδή, τα γήπεδα των 20.000 θέσεων (που απαιτεί…), όπως αυτό της Λιουμπλιάνας, όταν η Ολίμπια που το χρησιμοποιεί παίζει με 1.500 άτομα στο γήπεδο και είναι σε κατάσταση πτώχευσης? Τι να κάνει τον «χορό» των εκατομμυρίων στο εύρωστο γερμανικό μπάσκετ, όταν οι ομάδες του αγωνιστικά παραπαίουν?
Γι αυτό, προφανώς, και περιέγραψε ως «σκληρό πυρήνα» του νέου πρότζεκτ τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα, τη Μακάμπι, την ΤΣΣΚΑ, τον Παναθηναϊκό…Η «συνταγή» πρέπει τουλάχιστον στο αρχικό σενάριο να είναι ελκυστική και απαλλαγμένη από αιτιάσεις σαν αυτές που ενδεικτικά περιέγραψα παραπάνω….
Ο Μπερτομέου πρέπει όμως επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι στον αθλητισμό το αγωνιστικό αποτέλεσμα αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο για την δημιουργία του επιχειρηματικού κλίματος….Η συνέχεια αύριο, γιατί το ζήτημα σηκώνει πολύ κουβέντα!
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου