Ολυμπιακό έτος το 2012, που ήδη ξεκίνησε εδώ και
μερικά 24ωρα. Και η Ελλάδα στον κόσμο της… Βουτηγμένη σε σκοτούρες
βαριές, που είχε να τις ζήσει πάνω από μισό αιώνα. Γράφει ο Βασίλης
Γαλούπης.
Πού χρόνος κι όρεξη, λοιπόν, για ολυμπιακούς αγώνες; Έχουν περάσει
πλέον σε γ’ και δ’ πλάνο. Ούτε καν σε β’. Έχουμε άλλα προβλήματα,
σοβαρότερα…, να ασχοληθούμε τώρα, εδώ στην γενέτειρα των ολυμπιακών
αγώνων (για να μην ξεχνιόμαστε).
Σα να έχουν κυλήσει 20 και 30 χρόνια φαίνεται πίσω μας πια το 2004. Το ευλογημένο ή καταραμένο 2004, ανάλογα από ποια σκοπιά το έβλεπε και το βλέπει ο καθένας.
Θυμόσαστε τι κλίμα υπήρχε πριν από μόλις μια οκταετία; Η προσμονή πλημμύρισε όλον τον τόπο με το που έκανε ποδαρικό το 2004. Εκείνη η χρονιά έμοιαζε εκ των προτέρων μαγική, ήταν αλλιώτικη σίγουρα ακόμα και για τους πιο δύσπιστους κι επιφυλακτικούς (όπως εγώ για τους ολυμπιακούς αγώνες).
Το μεγάλο θαύμα της Πορτογαλίας στην μπάλα, λίγο αργότερα οι ολυμπιακοί αγώνες. Κι όλος ο πλανήτης να ασχολείται με την Ελλάδα! Περισσότερο θετικά, αλλά κάποτε κι αρνητικά (κυρίως για τα θέματα ντόπινγκ σε στίβο και άρση βαρών).
Αλήθεια, ποια είναι η κληρονομιά που άφησε εκείνη η ιστορική χρονιά; Μήπως τίποτα;
Το πικ έγινε μια ατέλειωτη κατηφόρα. Σήμερα όλη η γη ασχολείται με την Ελλάδα, αλλά από την ανάποδη. Τα αρνητικά τονίζονται, τα θετικά ελάχιστα.
Πρακτικά, από το 2004 ο τουρισμός κέρδισε λίγα πράγματα, τα πανάκριβα έργα σαπίζουν, ο αθλητισμός έχει κατεδαφιστεί. Μόνο κάτι μετάλλια μείνανε, εκ των οποίων αρκετά είναι ξεθωριασμένα πλέον στη συνείδηση του κόσμου.
Οι προσδοκίες παρέμειναν προσδοκίες, το χρέος της χώρας αυξήθηκε και λόγω των χλιδάτων αγώνων του 2004, όπως είπε πρόσφατα ο Ρογκ της ΔΟΕ, ενώ η αισιοδοξία έχει μετατραπεί σε εθνική κατάθλιψη.
Και μέσα σ’ όλα έρχονται σιγά – σιγά ξανά οι ολυμπιακοί αγώνες. Στο Λονδίνο, αυτή τη φορά. Με τον ελληνικό αθλητισμό να είναι τσαλακωμένος όσο ποτέ! Στο ναδίρ, χωρίς ηθικό, δίχως λεφτά, με σαφώς λιγότερες προσωπικότητες, αστέρια και ταλέντο απ’ ό,τι τότε. Και πάντα δίχως υποδομή! Απ’ ό,τι φαίνεται μόνο για την παρέλαση θα πάει στο Λονδίνο η ελληνική αποστολή. Κι άντε να γίνουν μια, δυο εκπλήξεις το πολύ!
Είμαι ένας απ’ αυτούς που έχουν ζήσει από πολύ μέσα το έργο «ελληνικός αθλητισμός» από το 1990 μέχρι και σήμερα. Είδα και την απογείωση, παρακολούθησα και την προσγείωση, για να μην πω την συντριβή. Καμία έκπληξη, όμως! Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη, για όποιον ήξερε πέντε πράγματα παραπάνω.
Δυστυχώς, όποτε ο Έλληνας ακούει στο εξής ότι μπήκαμε σε «ολυμπιακή χρονιά», μάλλον θα αισθάνεται, αντί για χαμόγελο, ένα γερό σφίξιμο στο στομάχι… Το καταλάβαμε ήδη για πρώτη φορά όταν ξημέρωσε το 2008, το νιώθουμε ακόμα εντονότερα τώρα. Ξινό βγήκε εκείνο το βύσσινο! Και κάθε φορά θα ξινίζει όλο και περισσότερο…
Πηγή: theinsiders.gr
Σα να έχουν κυλήσει 20 και 30 χρόνια φαίνεται πίσω μας πια το 2004. Το ευλογημένο ή καταραμένο 2004, ανάλογα από ποια σκοπιά το έβλεπε και το βλέπει ο καθένας.
Θυμόσαστε τι κλίμα υπήρχε πριν από μόλις μια οκταετία; Η προσμονή πλημμύρισε όλον τον τόπο με το που έκανε ποδαρικό το 2004. Εκείνη η χρονιά έμοιαζε εκ των προτέρων μαγική, ήταν αλλιώτικη σίγουρα ακόμα και για τους πιο δύσπιστους κι επιφυλακτικούς (όπως εγώ για τους ολυμπιακούς αγώνες).
Το μεγάλο θαύμα της Πορτογαλίας στην μπάλα, λίγο αργότερα οι ολυμπιακοί αγώνες. Κι όλος ο πλανήτης να ασχολείται με την Ελλάδα! Περισσότερο θετικά, αλλά κάποτε κι αρνητικά (κυρίως για τα θέματα ντόπινγκ σε στίβο και άρση βαρών).
Αλήθεια, ποια είναι η κληρονομιά που άφησε εκείνη η ιστορική χρονιά; Μήπως τίποτα;
Το πικ έγινε μια ατέλειωτη κατηφόρα. Σήμερα όλη η γη ασχολείται με την Ελλάδα, αλλά από την ανάποδη. Τα αρνητικά τονίζονται, τα θετικά ελάχιστα.
Πρακτικά, από το 2004 ο τουρισμός κέρδισε λίγα πράγματα, τα πανάκριβα έργα σαπίζουν, ο αθλητισμός έχει κατεδαφιστεί. Μόνο κάτι μετάλλια μείνανε, εκ των οποίων αρκετά είναι ξεθωριασμένα πλέον στη συνείδηση του κόσμου.
Οι προσδοκίες παρέμειναν προσδοκίες, το χρέος της χώρας αυξήθηκε και λόγω των χλιδάτων αγώνων του 2004, όπως είπε πρόσφατα ο Ρογκ της ΔΟΕ, ενώ η αισιοδοξία έχει μετατραπεί σε εθνική κατάθλιψη.
Και μέσα σ’ όλα έρχονται σιγά – σιγά ξανά οι ολυμπιακοί αγώνες. Στο Λονδίνο, αυτή τη φορά. Με τον ελληνικό αθλητισμό να είναι τσαλακωμένος όσο ποτέ! Στο ναδίρ, χωρίς ηθικό, δίχως λεφτά, με σαφώς λιγότερες προσωπικότητες, αστέρια και ταλέντο απ’ ό,τι τότε. Και πάντα δίχως υποδομή! Απ’ ό,τι φαίνεται μόνο για την παρέλαση θα πάει στο Λονδίνο η ελληνική αποστολή. Κι άντε να γίνουν μια, δυο εκπλήξεις το πολύ!
Είμαι ένας απ’ αυτούς που έχουν ζήσει από πολύ μέσα το έργο «ελληνικός αθλητισμός» από το 1990 μέχρι και σήμερα. Είδα και την απογείωση, παρακολούθησα και την προσγείωση, για να μην πω την συντριβή. Καμία έκπληξη, όμως! Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη, για όποιον ήξερε πέντε πράγματα παραπάνω.
Δυστυχώς, όποτε ο Έλληνας ακούει στο εξής ότι μπήκαμε σε «ολυμπιακή χρονιά», μάλλον θα αισθάνεται, αντί για χαμόγελο, ένα γερό σφίξιμο στο στομάχι… Το καταλάβαμε ήδη για πρώτη φορά όταν ξημέρωσε το 2008, το νιώθουμε ακόμα εντονότερα τώρα. Ξινό βγήκε εκείνο το βύσσινο! Και κάθε φορά θα ξινίζει όλο και περισσότερο…
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου