Δυο διαμάντια βουτηγμένα στα σκατά!!

Εγωπαθείς, χοντρόπετσοι, άσχετοι ή τίμιοι, νοικοκύρηδες και πολιτισμένοι; Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τα διαμάντια του σάπιου ελληνικού αθλητισμού, τον Παναιτωλικό και τον μπασκετικό Πανιώνιο...

Είναι το λάθος που κάνουμε όλοι μας... σταθερά και αμείωτα. Τελειώνει το ματς του Παναθηναϊκού και γράφουμε για τον Παναθηναϊκό. Τελειώνει το παιχνίδι του Ολυμπιακού και γράφουμε για τον Ολυμπιακό. Τις περισσότερες φορές ούτε το όνομα του αντιπάλου δεν αναφέρεται! Σαν να έπαιζαν μόνοι τους!
Σήμερα όμως, αξίζει να στρέψουμε κάπου αλλού τα βλέμματά μας. Θέλετε για επιβράβευση, θέλετε γιατί το αξίζουν πραγματικά; Όπως και να 'χει, αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε δύο ομάδες που μοιάζουν σαν διαμάντια βουτηγμένα στα σκατά του ελληνικού αθλητισμού. Τον Παναιτωλικό και τον Πανιώνιο στο μπάσκετ.
Δεν έχει σημασία αν δεν κέρδισαν τους «μεγάλους». Θα μπορούσαν. Αλλά η παρουσία τους ήταν μια καλή ευκαιρία για όλους τους υπόλοιπους που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο πέραν των ομάδων τους να διαπιστώσουν τι έχουν «φτιάξει» στο Αγρίνιο και τη Νέα Σμύρνη.
Ο Παναιτωλικός είναι αυτή τη στιγμή το Νο 1 επαρχιακό σωματείο. Μακράν του δεύτερου μάλιστα. Γιατί μια ομάδα δεν κρίνεται μόνο από τη βαθμολογία. Κρίνεται από την υγεία της, την συνεισφορά της στον αθλητισμό, την καθαρότητά της, τις πληρωμές στους εργαζόμενους ποδοσφαιριστές, υπαλλήλους, προπονητές, την ανταγωνιστικότητά της, την ποιότητα των φιλάθλων της. Ο Κωστούλας έχει δώσει πνοή σε μια ολόκληρη περιοχή και μαζί σε ένα σάπιο ελληνικό πρωτάθλημα. Φτιάχνοντας εκπληκτικό προπονητικό κέντρο, ανακαινίζοντας το γήπεδο, πληρώνοντας on time. Είναι η απόδειξη απέναντι σε τόσες ομάδες ότι μπορείς να φτιάξεις ένα σύνολο-πρότυπο χωρίς να δανείζεσαι, να εξυπηρετείς συμφέροντα, να είσαι στα κέντρα εξουσίας, με ανταλλάγματα ψήφους στη Super League και βαθμούς στα γήπεδα.
Ο Παναιτωλικός έχασε μέσα από τα χέρια του τη νίκη. Και λοιπόν; Το μεγαλύτερο κέρδος του είναι ότι όλη η Ελλάδα είδε μια πεντακάθαρη ομάδα να παίζει στα ίσα με τον Παναθηναϊκό για τον εαυτό της και μόνο. Πόσοι άλλοι, κάτω από την πρώτη πεντάδα μπορούν να το πουν; Να σηκώσουν το χέρι, αλλά να κατεβάσουν τα μάτια...
Την ίδια ώρα, στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος το πάλεψε αλλά αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων για μια βραδιά. Δεν τρέχει τίποτα. Θα κάνει άλλες ζημιές. Παίζοντας πάντα για την πάρτη του. Όχι όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια με το ποδοσφαιρικό τμήμα. Όλα τα ψάρια όμως, βρωμάνε από το κεφάλι. Κι ο Πανιώνιος στο μπάσκετ είναι τυχερός που έχει τον Ηλία Λιανό. Έναν άνθρωπο, που όπως και ο Κωστούλας, δεν ανακατεύεται στο αγωνιστικό τμήμα. Βάζει τα ωραία του λεφτά, κόντρα στην κρίση, και αφήνει το αγωνιστικό για τους άλλους. Με τον Ολυμπιακό δεν ήταν καλοί, έχασαν.
Κανέναν από τους δύο δεν θα δείτε να κάνει παρέλαση στα Μέσα Ενημέρωσης, να γίνεται γραφικός, να προκαλεί τον κόσμο.
Τέτοιους παράγοντες και τέτοιες ομάδες χρειάζεται ο αθλητισμός. Δεν χρειάζεται Μπιτσαξήδες που ήρθαν φυτευτοί από τους «μαζί τα φάγαμε» στα σπορ και κάθε απόφασή τους συνήθως εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Ο Παναιτωλικός και ο Πανιώνιος δεν είναι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός και δεν θα γίνουν ποτέ επειδή δεν έχουν τον κόσμο. Γιατί όμως, να μην γίνει το αντίθετο; Η κρίση ίσως βοηθήσει να βρεθούν επενδυτές κι ας είναι χαμηλών τόνων. Ας μην βάζουν πολλά λεφτά. Με σωστή διαχείριση, και λίγα αρκούν. Δεν είναι αστρονομικά τα μπάτζετ Παναιτωλικού και Πανιωνίου για να έχουν την πρώτη επαρχιακή ποδοσφαιρική ομάδα και την τρίτη μπασκετική στην Ελλάδα. Τρόπο θέλει, πολιτισμό και κανονικά μυαλά. Όχι χοντρόπετσους, άσχετους και εγωπαθείς.

πηγή:gazzetta.gr