Παίρνω αφορμή από την πρωτοβουλία του Μιχάλη
Τροχανά και το σχέδιο σωτηρίας της ΑΕΚ, που έχει προκαλέσει διαφορετικές
αντιδράσεις, στις τάξεις των ΑΕΚτζήδων. Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.
Άλλοι την υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και διάθεση να την εξετάσουν,
άλλοι την χλεύασαν, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, προκαλώντας και την
αντίδραση του κυρ-Μιχάλη.
Να ξεκινήσουμε με την παραδοχή, ότι ο Ενωσίτης παράγοντας δεν είναι λαμόγιο. Μπορεί κάποιες από τις ιδέες του, από την εποχή κιόλας που είχε τα ηνία της ομάδας, να είναι «προχωρημένες», πάντως και την ομάδα αγαπάει και είναι από εκείνους, που δεν έβγαλαν λεφτά, από την ενασχόληση του με την ΠΑΕ. Λάθη έκανε, αφού με την ισχυρή του προσωπικότητα, ήθελε να επιβάλλει την άποψη του ακόμη και στον Μπάγεβιτς. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Και όταν εμφανίζονται «σωτήρες», που καταλήγουν στα κρατητήρια, ουδείς μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα από τον Τροχανά, να εκθέτει το δικό του σχέδιο και όραμα, για τις κρίσιμες ώρες, που περνά ο Δικέφαλος.
Κάπου εδώ όμως φτάνουμε και σε ένα τέλος. Διότι το σχέδιο του Μιχάλη Τροχανά, θέλει αρκετό χρόνο, για να αποδώσει καρπούς, αν και εφόσον έχει επιτυχή εφαρμογή. Τα προβλήματα της ΑΕΚ είναι πολύ πιο άμεσα και δυστυχώς στην περίπτωση της, η μοναδική εφικτή θεραπεία, είναι η «ένεση» με χρήματα. Η ΟΥΕΦΑ δεν θα δεχθεί τίποτε λιγότερο, για να της δώσει το «πράσινο φως» και να μην την «πετάξει» εκτός Ευρώπης, που θα σηματοδοτήσει και περαιτέρω εξελίξεις. Και αν λυθούν τα οικονομικά ζητήματα, μήπως αρθεί και το απαγορευτικό για μετεγγραφές, που έχει ανάγκη, έτσι κι αλλιώς, με τον έναν μετά τον άλλο ποδοσφαιριστή, να κουνούν μαντήλι.
Να ξεκαθαρίσω κάτι ακόμη: επειδή διάβασα δηλώσεις του Γιάννη του Αραμπατζή, ότι «δεν μπορεί, η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και δεν θα την αφήσουν να διαλυθεί, και κάτι θα γίνει». Στην ΟΥΕΦΑ δεν θα μετρήσει καθόλου το όνομα της ΑΕΚ, μα καθόλου. Θα της τραβήξουν μια ξεγυρισμένη τιμωρία, αν θεωρήσουν, ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ίσως και για να στείλουν μήνυμα. Να μην αμφιβάλλουν οι παίκτες και οι φίλαθλοι της ΑΕΚ. Και εάν συμβεί αυτό, θα χρειαστεί ένας «τρελλός» (με την καλή έννοια) να «πετάξει» αρχικά λεφτά σε έναν κουβά δίχως πάτο, για να δώσει το φιλί της ζωής και μετά να δει εάν κάποιο επιχειρηματικό πλάνο, μπορεί να έχει εφαρμογή.
ΥΓ1 Αυτό που γίνεται εφέτος στην Αγγλία με την διαιτησία, δεν έχει προηγούμενο. Για πρώτη φορά, από όσο θυμάμαι εγώ, την τελευταία δεκαετία, δεν περνάει αγωνιστική, που να μην βρίσκεται στο στόχαστρο, μια απόφαση διαιτητή, σε ματς «μεγάλων». Αυτή την φορά, το πάτημα του Μπαλοτέλι στο κεφάλι του Πάρκερ, αγνοήθηκε από τον Ουέμπ. Νομίζω όμως, ότι όχι μόνο κόκκινη κάρτα ήταν, αλλά μάλλον έπρεπε να επέμβει η Αστυνομία και το τρελλάδικο και να μαζέψουν τον Ιταλό, που μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Και όμως έμεινε στο ματς και μάλιστα έκρινε και την τελική του έκβαση.
ΥΓ2 Την ώρα που στο Μάντσεστερ τρώνε τις σάρκες τους, οι δύο ομάδες της πόλης, με έπαθλο τον τίτλο, δίπλα στο Λίβερπουλ οι Αμερικανοί τραβάνε τα μαλλιά τους, με αυτά που βλέπουν. Με την 2η μεγαλύτερη επένδυση σε μετεγγραφές, μετά της Σίτυ, και όμως η ομάδα καταφέρνει να χάσει, με κάτω τα χέρια από την ανύπαρκτη Μπόλτον. Θρύλος-ξεθρύλος ο King Kenny, αλλά άμα τα ρημάδια τα χρόνια περάσουν, δεν σε σώζει τίποτε. Το ποδόσφαιρο σε ξεπερνά. Και δεν φτάνει ούτε η λάμψη και η νοοτροπία νικητή, που εκείνος είχε, για να το αλλάξει αυτό.
Πηγή: pamesports.gr
Να ξεκινήσουμε με την παραδοχή, ότι ο Ενωσίτης παράγοντας δεν είναι λαμόγιο. Μπορεί κάποιες από τις ιδέες του, από την εποχή κιόλας που είχε τα ηνία της ομάδας, να είναι «προχωρημένες», πάντως και την ομάδα αγαπάει και είναι από εκείνους, που δεν έβγαλαν λεφτά, από την ενασχόληση του με την ΠΑΕ. Λάθη έκανε, αφού με την ισχυρή του προσωπικότητα, ήθελε να επιβάλλει την άποψη του ακόμη και στον Μπάγεβιτς. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Και όταν εμφανίζονται «σωτήρες», που καταλήγουν στα κρατητήρια, ουδείς μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα από τον Τροχανά, να εκθέτει το δικό του σχέδιο και όραμα, για τις κρίσιμες ώρες, που περνά ο Δικέφαλος.
Κάπου εδώ όμως φτάνουμε και σε ένα τέλος. Διότι το σχέδιο του Μιχάλη Τροχανά, θέλει αρκετό χρόνο, για να αποδώσει καρπούς, αν και εφόσον έχει επιτυχή εφαρμογή. Τα προβλήματα της ΑΕΚ είναι πολύ πιο άμεσα και δυστυχώς στην περίπτωση της, η μοναδική εφικτή θεραπεία, είναι η «ένεση» με χρήματα. Η ΟΥΕΦΑ δεν θα δεχθεί τίποτε λιγότερο, για να της δώσει το «πράσινο φως» και να μην την «πετάξει» εκτός Ευρώπης, που θα σηματοδοτήσει και περαιτέρω εξελίξεις. Και αν λυθούν τα οικονομικά ζητήματα, μήπως αρθεί και το απαγορευτικό για μετεγγραφές, που έχει ανάγκη, έτσι κι αλλιώς, με τον έναν μετά τον άλλο ποδοσφαιριστή, να κουνούν μαντήλι.
Να ξεκαθαρίσω κάτι ακόμη: επειδή διάβασα δηλώσεις του Γιάννη του Αραμπατζή, ότι «δεν μπορεί, η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και δεν θα την αφήσουν να διαλυθεί, και κάτι θα γίνει». Στην ΟΥΕΦΑ δεν θα μετρήσει καθόλου το όνομα της ΑΕΚ, μα καθόλου. Θα της τραβήξουν μια ξεγυρισμένη τιμωρία, αν θεωρήσουν, ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ίσως και για να στείλουν μήνυμα. Να μην αμφιβάλλουν οι παίκτες και οι φίλαθλοι της ΑΕΚ. Και εάν συμβεί αυτό, θα χρειαστεί ένας «τρελλός» (με την καλή έννοια) να «πετάξει» αρχικά λεφτά σε έναν κουβά δίχως πάτο, για να δώσει το φιλί της ζωής και μετά να δει εάν κάποιο επιχειρηματικό πλάνο, μπορεί να έχει εφαρμογή.
ΥΓ1 Αυτό που γίνεται εφέτος στην Αγγλία με την διαιτησία, δεν έχει προηγούμενο. Για πρώτη φορά, από όσο θυμάμαι εγώ, την τελευταία δεκαετία, δεν περνάει αγωνιστική, που να μην βρίσκεται στο στόχαστρο, μια απόφαση διαιτητή, σε ματς «μεγάλων». Αυτή την φορά, το πάτημα του Μπαλοτέλι στο κεφάλι του Πάρκερ, αγνοήθηκε από τον Ουέμπ. Νομίζω όμως, ότι όχι μόνο κόκκινη κάρτα ήταν, αλλά μάλλον έπρεπε να επέμβει η Αστυνομία και το τρελλάδικο και να μαζέψουν τον Ιταλό, που μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Και όμως έμεινε στο ματς και μάλιστα έκρινε και την τελική του έκβαση.
ΥΓ2 Την ώρα που στο Μάντσεστερ τρώνε τις σάρκες τους, οι δύο ομάδες της πόλης, με έπαθλο τον τίτλο, δίπλα στο Λίβερπουλ οι Αμερικανοί τραβάνε τα μαλλιά τους, με αυτά που βλέπουν. Με την 2η μεγαλύτερη επένδυση σε μετεγγραφές, μετά της Σίτυ, και όμως η ομάδα καταφέρνει να χάσει, με κάτω τα χέρια από την ανύπαρκτη Μπόλτον. Θρύλος-ξεθρύλος ο King Kenny, αλλά άμα τα ρημάδια τα χρόνια περάσουν, δεν σε σώζει τίποτε. Το ποδόσφαιρο σε ξεπερνά. Και δεν φτάνει ούτε η λάμψη και η νοοτροπία νικητή, που εκείνος είχε, για να το αλλάξει αυτό.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου