Δεν πέτυχε τίποτα σπουδαίο ο Άρης κερδίζοντας τη
Δράμα. Δεν έκανε κανένα… κατόρθωμα, απεναντίας θα ήταν κατόρθωμα αν
συνέβαινε το αντίθετο. Γράφει ο Παντελής Ζουμπούλης.
Πήρε απλά τρεις βαθμούς όπως όφειλε να πράξει και πρέπει να συνεχίσει. Να πάει παρακάτω… Όχι μόνο δεν χωράνε …
Δεν πέτυχε τίποτα σπουδαίο ο ΑΡΗΣ κερδίζοντας τη Δράμα. Δεν έκανε κανένα… κατόρθωμα, απεναντίας θα ήταν κατόρθωμα αν συνέβαινε το αντίθετο. Πήρε απλά τρεις βαθμούς όπως όφειλε να πράξει και πρέπει να συνεχίσει. Να πάει παρακάτω…
Όχι μόνο δεν χωράνε «μεγάλες κουβέντες» για το 3-1, ούτε καν κριτική δεν «σηκώνει» το παιχνίδι για τον εξής απλό λόγο: Ο ΑΡΗΣ είχε απέναντι του την ασθενέστερη ομάδα της Σούπερ Λίγκας που δεν έχει σταυρώσει νίκη ακόμη. Οπότε, σοβαροί να είμαστε. Και ρεαλιστές…
Η ομάδα πήρε τρεις βαθμούς δείχνοντας μικρή βελτίωση. Αλλά δεν περιμέναμε να δούμε και κάποια μεγάλη βελτίωση. Δεν μπορείς, δυστυχώς, να έχεις τέτοια απαίτηση όταν στην άκρη του πάγκου κάθεται ένας καινούργιος προπονητής που δεν έχει συμπληρώσει καν δύο εβδομάδες. Από την άλλη, όταν μία ομάδα αλλάζει τέσσερις προπονητές σε μισή σεζόν, δύσκολα μπορεί να βρει «ταυτότητα» μεσούσης της σεζόν. Είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο. Νομίζουμε ότι έτσι θα πάει όλη η χρονιά. Αγκομαχώντας. Εκτός αν ο Μασάδο μας διαψεύσει και καταφέρει να πάρει από το ρόστερ το 100% κάθε παίκτη, κάτι που δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί του. Γιατί υπάρχουν ακόμη παίκτες που παίζουν αλλά… δεν τους βλέπουμε.
Κόντρα στη Δόξα ο Αρης έδειξε κάποια πρόοδο στον μεσοεπιθετικό τομέα. Κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα σε μερικές περιπτώσεις, έβγαλε φάσεις από τα άκρα, κυρίως με τον Ακόστα, δημιούργησε ευκαιρίες για γκολ και θα μπορούσε να «κλειδώσει» νωρίτερα το ματς. Από την άλλη, εμφάνισε αδυναμίες ανασταλτικά. Πότε λόγω έλλειψης συγκέντρωσης και προσοχής (απαράδεκτο το λάθος του Βελλίδη στο γκολ της Δράμας, ο οποίος στα τελευταία ματς έχει χάσει στην σταθερότητά του) και πότε λόγω επιπόλαιων λαθών από τα στόπερ του και τον Μίσελ. Ετσι το είδαμε εμείς, με την υποσημείωση ότι απέναντι στον ΑΡΗ υπήρχε η Δόξα και όχι κάποια πιο ανταγωνιστική ομάδα.
Από το παιχνίδι κρατάμε κυρίως την παρουσία του Ακόστα. Όχι τόσο για το γκολ, όσο για τη συνολική του συνεισφορά. Εκανε μία «γεμάτη» εμφάνιση ο Ισπανός πλαγιοκοπώντας την αντίπαλη άμυνα και βγάζοντας προσπάθειες απο αριστερά που κατέληγαν σε ευκαιρίες. Ολο το ματς πέρασε από τα πόδια του δημιουργικά. Ο Αρης «έγερνε» από τα αριστερά και δικαιολογημένα, αφού πρέπει αυτό το διάστημα να εκμεταλλευτεί το φορμάρισμα του Ακόστα που αποδεικνύεται μία καινούργια «μεταγραφή».
Το άλλο που κρατάμε είναι τα 2 γκολ του Καστίγιο. Απέχει ακόμη πολύ από τον Καστίγιο που θέλουμε όλοι να δούμε και χρειάζεται ο ΑΡΗΣ, αλλά έχοντας πετύχει 3 γκολ στα τελευταία παιχνίδια, ο Μεξικανός μπορεί να «φτιάξει» την ψυχολογία του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να «λυθεί» αγωνιστικά και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συνέχεια.
Ακόμη, μας αρέσει ο τρόπος που ο Μασάδο χειρίζεται την περίπτωση του Κατίδη. Αν δεν βάλει μυαλό ο μικρός, δεν θα φτάσει πουθενά όσο ταλέντο κι αν διαθέτει.
Δόξα τέλος, λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Υπάρχει δρόμος ακόμη και η διαφορά από την 5άδα δεν είναι μεγάλη. Για να γεφυρωθεί όμως, αποτελεί προαπαιτούμενο οι ίδιοι οι παίκτες να πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Για να το πούμε αλλιώς, δεν έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Εστω κι αν η χρονιά ξεκίνησε τόσο στραβά…
Πηγή: allaboutaris.com
Δεν πέτυχε τίποτα σπουδαίο ο ΑΡΗΣ κερδίζοντας τη Δράμα. Δεν έκανε κανένα… κατόρθωμα, απεναντίας θα ήταν κατόρθωμα αν συνέβαινε το αντίθετο. Πήρε απλά τρεις βαθμούς όπως όφειλε να πράξει και πρέπει να συνεχίσει. Να πάει παρακάτω…
Όχι μόνο δεν χωράνε «μεγάλες κουβέντες» για το 3-1, ούτε καν κριτική δεν «σηκώνει» το παιχνίδι για τον εξής απλό λόγο: Ο ΑΡΗΣ είχε απέναντι του την ασθενέστερη ομάδα της Σούπερ Λίγκας που δεν έχει σταυρώσει νίκη ακόμη. Οπότε, σοβαροί να είμαστε. Και ρεαλιστές…
Η ομάδα πήρε τρεις βαθμούς δείχνοντας μικρή βελτίωση. Αλλά δεν περιμέναμε να δούμε και κάποια μεγάλη βελτίωση. Δεν μπορείς, δυστυχώς, να έχεις τέτοια απαίτηση όταν στην άκρη του πάγκου κάθεται ένας καινούργιος προπονητής που δεν έχει συμπληρώσει καν δύο εβδομάδες. Από την άλλη, όταν μία ομάδα αλλάζει τέσσερις προπονητές σε μισή σεζόν, δύσκολα μπορεί να βρει «ταυτότητα» μεσούσης της σεζόν. Είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο. Νομίζουμε ότι έτσι θα πάει όλη η χρονιά. Αγκομαχώντας. Εκτός αν ο Μασάδο μας διαψεύσει και καταφέρει να πάρει από το ρόστερ το 100% κάθε παίκτη, κάτι που δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί του. Γιατί υπάρχουν ακόμη παίκτες που παίζουν αλλά… δεν τους βλέπουμε.
Κόντρα στη Δόξα ο Αρης έδειξε κάποια πρόοδο στον μεσοεπιθετικό τομέα. Κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα σε μερικές περιπτώσεις, έβγαλε φάσεις από τα άκρα, κυρίως με τον Ακόστα, δημιούργησε ευκαιρίες για γκολ και θα μπορούσε να «κλειδώσει» νωρίτερα το ματς. Από την άλλη, εμφάνισε αδυναμίες ανασταλτικά. Πότε λόγω έλλειψης συγκέντρωσης και προσοχής (απαράδεκτο το λάθος του Βελλίδη στο γκολ της Δράμας, ο οποίος στα τελευταία ματς έχει χάσει στην σταθερότητά του) και πότε λόγω επιπόλαιων λαθών από τα στόπερ του και τον Μίσελ. Ετσι το είδαμε εμείς, με την υποσημείωση ότι απέναντι στον ΑΡΗ υπήρχε η Δόξα και όχι κάποια πιο ανταγωνιστική ομάδα.
Από το παιχνίδι κρατάμε κυρίως την παρουσία του Ακόστα. Όχι τόσο για το γκολ, όσο για τη συνολική του συνεισφορά. Εκανε μία «γεμάτη» εμφάνιση ο Ισπανός πλαγιοκοπώντας την αντίπαλη άμυνα και βγάζοντας προσπάθειες απο αριστερά που κατέληγαν σε ευκαιρίες. Ολο το ματς πέρασε από τα πόδια του δημιουργικά. Ο Αρης «έγερνε» από τα αριστερά και δικαιολογημένα, αφού πρέπει αυτό το διάστημα να εκμεταλλευτεί το φορμάρισμα του Ακόστα που αποδεικνύεται μία καινούργια «μεταγραφή».
Το άλλο που κρατάμε είναι τα 2 γκολ του Καστίγιο. Απέχει ακόμη πολύ από τον Καστίγιο που θέλουμε όλοι να δούμε και χρειάζεται ο ΑΡΗΣ, αλλά έχοντας πετύχει 3 γκολ στα τελευταία παιχνίδια, ο Μεξικανός μπορεί να «φτιάξει» την ψυχολογία του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να «λυθεί» αγωνιστικά και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συνέχεια.
Ακόμη, μας αρέσει ο τρόπος που ο Μασάδο χειρίζεται την περίπτωση του Κατίδη. Αν δεν βάλει μυαλό ο μικρός, δεν θα φτάσει πουθενά όσο ταλέντο κι αν διαθέτει.
Δόξα τέλος, λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Υπάρχει δρόμος ακόμη και η διαφορά από την 5άδα δεν είναι μεγάλη. Για να γεφυρωθεί όμως, αποτελεί προαπαιτούμενο οι ίδιοι οι παίκτες να πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Για να το πούμε αλλιώς, δεν έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Εστω κι αν η χρονιά ξεκίνησε τόσο στραβά…
Πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου