Ενας πολύ καλός προπονητής και φίλος, μου είχε πει
πριν από λίγο καιρό μία πολύ σοφή κουβέντα: «Η ζωή, η γυναίκα και η
μπάλα δεν αφήνουν ποτέ τους "δανεικά". Πάντοτε τα "ξεπληρώνουν". Με τον
ένα ή με τον άλλο τρόπο πάντα θα τα ξεχρεώσουν...». Γράφει ο Κώστας
Γουλής.
Να θυμηθώ -όταν τον ξαναδώ- να του πω, πόσο δίκιο είχε... Και να
συμπληρώσω στο απόφθεγμά του, πως ειδικά στη μπάλα, τα "δανεικά" που
προέρχονται από... αλαζονεία και ασυδοσία, ξεχρεώνονται δυο φορές πιο
«σκληρά».
Το απέδειξε άλλωστε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η χθεσινή βραδιά (Κυριακή 22/1) στη Superleague. Εκεί που οι... ανύπαρκτοι κατά Σάββα Θεοδωρίδη (ο οποίος εξακολουθεί με τις ατάκες του να δίνει... ψωμί στο Δελφινάριο) παίκτες του Παναθηναϊκού απολαμβάνουν πλέον τη μοναξιά της κορυφής -κι ετοιμάζονται να πάνε στο +5- μετά την ισχνή, αλλά παλικαρίσια νίκη τους επί του Ατρομήτου, μόλις δύο ώρες έπειτα από τη νέα «αλαζονική» γκέλα του Ολυμπιακού στην Ξάνθη.
Το υπογράμμισα και στο περασμένο μου Blog. Η ποδοσφαιρική αλαζονεία που κατοικοεδρεύει χρόνια τώρα στο λιμάνι και «ΓΙΓΑΝΤΩΘΗΚΕ» μέσα από τα αίσχη της Ριζούπολης και το... ριπίτ του περσινού ντέρμπι στο Φάληρο, «τιμωρείται» φέτος από το ίδιο το άθλημα...
Ποιός; Ο Παναθηναϊκός του Γόντικα και του Φερέιρα που ξεκίνησε τη σεζόν με δύο ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς; Που έχασε για ένα εξάμηνο με χιαστούς Λάζαρο και Νίνη; Που παραμένει παρατημένος από σχεδόν όλους τους μετόχους του εδώ και μήνες (θα εξαιρέσω τον Βγενόπουλο μετά και την τελευταία του κίνηση);
Που μπήκε στη χρονιά με άνοιγμα 29 εκατ. ευρώ και μολονότι το έριξε στα 15 εκατ. (πάνω-κάτω), αδυνατεί να κάνει μεταγραφή των 200.000 ευρώ, επειδή χρωστάει δόσεις σε παίκτες του; Που αναγκάστηκε να «σκοτώσει» τον Σισέ, για να «ζήσει» το περασμένο καλοκαίρι; Αυτός ο Παναθηναϊκός πάει να πάρει το πιο αντρίκειο πρωτάθλημα των τελευταίων 30 ετών, απ' τον Ολυμπιακό των «επενδύσεων»;
Ναι κύριοι! Αυτός ο Παναθηναϊκός, φαίνεται ότι τελικά κάνει κακό στην (συγκεκριμένη) αλαζονεία. Κι αντί οι Πειραιώτες να αφοσιωθούν στα του οίκου τους και να... ψαχτούν (που λέει και μια ψυχή) για να βρουν τι τους φταίει για τις συνεχόμενες «σφαλιάρες», προσπαθούν μονίμως να «μεταφέρουν» και να μεταθέσουν αλλού τις ευθύνες.
Στην ΚΕΔ (Θού Κύριε), στον Πιλάβιο, στον Παναθηναϊκό, στις... βουτιές του Λέτο (δυο φορές Θου Κύριε), στο... «πράσινο» φάρδος και στα γκολ μετά το 80', στους Σαουδάραβες, στην... πανσέληνο, στον... κομήτη του Χάλεϊ κι έχει ο Θεός. Μακριά από τον... άνθρωπο των επενδύσεων (το αναλύσαμε κι αυτό το... ανέκδοτο την άλλη φορά) και τους γύρω από αυτόν κι όπου θέλει ας είναι!
Για να προλάβω τις εξάρσεις και τις διαμαρτυρίες του τύπου «...για το πέναλτι ρε "μπιπ" Γουλή που δεν μας έδωσαν στο 92' δεν μιλάς, ε;» θα κάνω εγώ πρώτα μία ερώτηση. Το τράβηγμα του Εντιμάρ στον Τοροσίδη, πόσο διαφορετικό ήταν από την αντίστοιχη φάση πριν από δυόμισι εβδομάδες στο Αγρίνιο, όπου ο Αντι έκανε ακριβώς την ίδια κίνηση προς στον Βύντρα; Καθόλου διαφορετικό...
Όπως επίσης παρόμοιος ήταν κι ο τρόπος αντίδρασης των δύο παικτών, οι οποίοι έπεσαν κάτω σαν να τους... πυροβόλησαν. Και συνεχίζω το ερώτημα: Ποιά ομάδα πόνεσε περισσότερο βαθμολογικά η απόφαση του διαιτητή; Χμμμ... Μάλλον τον Παναθηναϊκό θα έλεγα, αφού «έχασε» δύο βαθμούς και ο Ολυμπιακός αντίστοιχα έναν.
Πάμε όμως λίγο και στα αγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός πέρασε πολύ μεγάλα ζόρια στο α' ημίχρονο από τον Ατρόμητο, που όπως και στο «Γ. Καραϊσκάκης» έτσι και χθες, χτύπησε το ματς στα ίσα. Και μαγκιά του. Ο Δώνης με πολλούς πιτσιρικάδες και πάλι στην ενδεκάδα, επιχείρησε να «πονέσει» τους «πράσινους» στο τρέξιμο, ποντάρωντας στη λογική κόπωσή τους από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Και για ένα 45λεπτο το κατάφερε εξαιρετικά.
«Απλωσε» το παιχνίδι της ομάδας του σ' όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου, είχε την κατοχή στη μεγαλύτερη διάρκεια και οι παίκτες του Παναθηναϊκού διαρκώς «κυνηγούσαν». Κι αν ο Καρνέζης δεν πιστοποιούσε και πάλι τη φόρμα του στο 15', θα μπορούσαν οι Περιστεριώτες να πάνε στα αποδυτήρια έχοντας πάρει «κεφάλι» στο σκορ.
Στο β' μέρος ο Φερέιρα το... ανακάτεψε και το πάλεψε πολύ για να βρει το «αντίδοτο». Κι εντέλει το βρήκε. Πέρασε τον Ζέκα στον άξονα, απελευθερώνοντας τους Βιτόλο και Σιμάο από την προώθηση του παιχνιδιού, τράβηξε στις πτέρυγες τον Λέτο, «γέμισε» την αντίπαλη περιοχή με τον Τοτσέ, που ναι μεν είναι αργός, αλλά «απασχολεί» πάντα τα δύο στόπερ και δικαιώθηκε.
Και μολονότι ο Λέτο κινήθηκε για τέταρτο συνεχόμενο ματς σε «ρηχά νερά», η «απουσία» του από το παιχνίδι «καμουφλαρίστηκε» από την (επ)άνοδο του Κουίνσι, που έδωσε τη λύση με το γκολ στο 72'. Το πολυτιμότερο στην έως τώρα καριέρα του Γκανέζου, όπως είπε και ο ίδιος μετά το ματς. Είπαμε, ο φετινός Παναθηναϊκός είναι... Λερναία Ύδρα!
Υ.Γ.: Οι απίστευτοι πανηγυρισμοί και το ξέσπασμα μετά το 1-0, έφεραν ξανά θύμησες από 2004 και 2010. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή...
Πηγή: Sentragoal.gr
Το απέδειξε άλλωστε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η χθεσινή βραδιά (Κυριακή 22/1) στη Superleague. Εκεί που οι... ανύπαρκτοι κατά Σάββα Θεοδωρίδη (ο οποίος εξακολουθεί με τις ατάκες του να δίνει... ψωμί στο Δελφινάριο) παίκτες του Παναθηναϊκού απολαμβάνουν πλέον τη μοναξιά της κορυφής -κι ετοιμάζονται να πάνε στο +5- μετά την ισχνή, αλλά παλικαρίσια νίκη τους επί του Ατρομήτου, μόλις δύο ώρες έπειτα από τη νέα «αλαζονική» γκέλα του Ολυμπιακού στην Ξάνθη.
Το υπογράμμισα και στο περασμένο μου Blog. Η ποδοσφαιρική αλαζονεία που κατοικοεδρεύει χρόνια τώρα στο λιμάνι και «ΓΙΓΑΝΤΩΘΗΚΕ» μέσα από τα αίσχη της Ριζούπολης και το... ριπίτ του περσινού ντέρμπι στο Φάληρο, «τιμωρείται» φέτος από το ίδιο το άθλημα...
Ποιός; Ο Παναθηναϊκός του Γόντικα και του Φερέιρα που ξεκίνησε τη σεζόν με δύο ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς; Που έχασε για ένα εξάμηνο με χιαστούς Λάζαρο και Νίνη; Που παραμένει παρατημένος από σχεδόν όλους τους μετόχους του εδώ και μήνες (θα εξαιρέσω τον Βγενόπουλο μετά και την τελευταία του κίνηση);
Που μπήκε στη χρονιά με άνοιγμα 29 εκατ. ευρώ και μολονότι το έριξε στα 15 εκατ. (πάνω-κάτω), αδυνατεί να κάνει μεταγραφή των 200.000 ευρώ, επειδή χρωστάει δόσεις σε παίκτες του; Που αναγκάστηκε να «σκοτώσει» τον Σισέ, για να «ζήσει» το περασμένο καλοκαίρι; Αυτός ο Παναθηναϊκός πάει να πάρει το πιο αντρίκειο πρωτάθλημα των τελευταίων 30 ετών, απ' τον Ολυμπιακό των «επενδύσεων»;
Ναι κύριοι! Αυτός ο Παναθηναϊκός, φαίνεται ότι τελικά κάνει κακό στην (συγκεκριμένη) αλαζονεία. Κι αντί οι Πειραιώτες να αφοσιωθούν στα του οίκου τους και να... ψαχτούν (που λέει και μια ψυχή) για να βρουν τι τους φταίει για τις συνεχόμενες «σφαλιάρες», προσπαθούν μονίμως να «μεταφέρουν» και να μεταθέσουν αλλού τις ευθύνες.
Στην ΚΕΔ (Θού Κύριε), στον Πιλάβιο, στον Παναθηναϊκό, στις... βουτιές του Λέτο (δυο φορές Θου Κύριε), στο... «πράσινο» φάρδος και στα γκολ μετά το 80', στους Σαουδάραβες, στην... πανσέληνο, στον... κομήτη του Χάλεϊ κι έχει ο Θεός. Μακριά από τον... άνθρωπο των επενδύσεων (το αναλύσαμε κι αυτό το... ανέκδοτο την άλλη φορά) και τους γύρω από αυτόν κι όπου θέλει ας είναι!
Για να προλάβω τις εξάρσεις και τις διαμαρτυρίες του τύπου «...για το πέναλτι ρε "μπιπ" Γουλή που δεν μας έδωσαν στο 92' δεν μιλάς, ε;» θα κάνω εγώ πρώτα μία ερώτηση. Το τράβηγμα του Εντιμάρ στον Τοροσίδη, πόσο διαφορετικό ήταν από την αντίστοιχη φάση πριν από δυόμισι εβδομάδες στο Αγρίνιο, όπου ο Αντι έκανε ακριβώς την ίδια κίνηση προς στον Βύντρα; Καθόλου διαφορετικό...
Όπως επίσης παρόμοιος ήταν κι ο τρόπος αντίδρασης των δύο παικτών, οι οποίοι έπεσαν κάτω σαν να τους... πυροβόλησαν. Και συνεχίζω το ερώτημα: Ποιά ομάδα πόνεσε περισσότερο βαθμολογικά η απόφαση του διαιτητή; Χμμμ... Μάλλον τον Παναθηναϊκό θα έλεγα, αφού «έχασε» δύο βαθμούς και ο Ολυμπιακός αντίστοιχα έναν.
Πάμε όμως λίγο και στα αγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός πέρασε πολύ μεγάλα ζόρια στο α' ημίχρονο από τον Ατρόμητο, που όπως και στο «Γ. Καραϊσκάκης» έτσι και χθες, χτύπησε το ματς στα ίσα. Και μαγκιά του. Ο Δώνης με πολλούς πιτσιρικάδες και πάλι στην ενδεκάδα, επιχείρησε να «πονέσει» τους «πράσινους» στο τρέξιμο, ποντάρωντας στη λογική κόπωσή τους από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Και για ένα 45λεπτο το κατάφερε εξαιρετικά.
«Απλωσε» το παιχνίδι της ομάδας του σ' όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου, είχε την κατοχή στη μεγαλύτερη διάρκεια και οι παίκτες του Παναθηναϊκού διαρκώς «κυνηγούσαν». Κι αν ο Καρνέζης δεν πιστοποιούσε και πάλι τη φόρμα του στο 15', θα μπορούσαν οι Περιστεριώτες να πάνε στα αποδυτήρια έχοντας πάρει «κεφάλι» στο σκορ.
Στο β' μέρος ο Φερέιρα το... ανακάτεψε και το πάλεψε πολύ για να βρει το «αντίδοτο». Κι εντέλει το βρήκε. Πέρασε τον Ζέκα στον άξονα, απελευθερώνοντας τους Βιτόλο και Σιμάο από την προώθηση του παιχνιδιού, τράβηξε στις πτέρυγες τον Λέτο, «γέμισε» την αντίπαλη περιοχή με τον Τοτσέ, που ναι μεν είναι αργός, αλλά «απασχολεί» πάντα τα δύο στόπερ και δικαιώθηκε.
Και μολονότι ο Λέτο κινήθηκε για τέταρτο συνεχόμενο ματς σε «ρηχά νερά», η «απουσία» του από το παιχνίδι «καμουφλαρίστηκε» από την (επ)άνοδο του Κουίνσι, που έδωσε τη λύση με το γκολ στο 72'. Το πολυτιμότερο στην έως τώρα καριέρα του Γκανέζου, όπως είπε και ο ίδιος μετά το ματς. Είπαμε, ο φετινός Παναθηναϊκός είναι... Λερναία Ύδρα!
Υ.Γ.: Οι απίστευτοι πανηγυρισμοί και το ξέσπασμα μετά το 1-0, έφεραν ξανά θύμησες από 2004 και 2010. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή...
Πηγή: Sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου