Το αστείο θα μπορούσε να είναι… ΠΑΟΚτζήδικο: "Αφού
ο Άρης νίκησε εύκολα τη Δόξα δεν είναι μεγάλη ομάδα!". Γράφει ο Άγγελος
Μενδρινός.
Το σωστό βέβαια είναι ότι ο Άρης στα πρώτα 20 λεπτά του αγώνα ένοιωσε
μεγάλη ομάδα. Και πίσω στο σκορ βρέθηκε και δεν έπαιζε καλά. Όμως ο
βαθμός αντίδρασής του ήταν εξαιρετικός. Στο 19ο δέχτηκε το γκολ, στο 20ο
το ανταπέδωσε. Κι από εκεί κι ύστερα άρχισε η δουλειά του που ήταν το
τρίποντο. Γιατί η Δόξα τουλάχιστον όταν παίζει «εντός έδρας», δηλαδή στη
Θεσσαλονίκη, στο Καυτατζόγλειο έχει πρόβλημα.
Ο Κατσαβάκης έχει φτιάξει μια ομάδα που ξέρει να αμύνεται, να μην τρώει εύκολα γκολ, αλλά από εκεί κι ύστερα… μηδέν. Μέχρι τα όρια της μεγάλης (της) περιοχής η Δόξα παρατάσσει ένα σωρό κόσμο. Από εκεί και πέρα μπορεί να βάλει γκολ εάν ο αντίπαλος ξεχαστεί στην επίθεση. Η εάν πάρει το ματς εντελώς αψήφιστα όπως έγινε με τον Ολυμπιακό.
Ο Άρης έφτασε περισσότερο εύκολα απ’ ότι θα περίμενε κανείς στη δεύτερη εκτός έδρας νίκη του (έχει κερδίσει 1-0 τον ΟΦΗ). Βέβαια το «εκτός έδρας» είναι σχετικό. Η έδρα του Άρη είναι ασύγκριτα πιο κοντά από τη βάση της Δράμας. Κι όσο για τον κόσμο; Στο αχανές Καυτατζόγλειο ο κόσμος είχε χαθεί. Ούτε κι οι φανατικοί Αρειανοί δεν έδωσαν το παρόν.
Ο Άρης λοιπόν κατάφερε να γυρίσει το ματς και να φθάσει σε μια άνετη νίκη με 3-1 χωρίς ουσιαστικά να παίξει μπάλα. Αυτό που φάνηκε σ’ ένα ακόμα αγώνα είναι ότι το γκολ παραμένει δύσκολη υπόθεση για αυτόν, ενώ στην άμυνα είναι ευάλωτος. Εάν ο Βελλίδης δεν καθαρίσει κάποιες φάσεις δεν υπάρχει περίπτωση να… καθαρίσει ένα ματς. Οι αμυντικοί σπάνια μπορούν να δημιουργήσουν ένα τείχος προστασίας μπροστά από τον τερματοφύλακά τους.
Κι όσο για την επίθεση παρά τα δύο γκολ του Καστίγιο δεν μπορεί να πει κανείς ότι πετάει… φωτιές. Όσο δύσκολη υπόθεση ήταν το γκολ επί Τσέζαρεκ τόσο δύσκολη παραμένει και τώρα με τον Ουρουγουανό.
Κι η Δόξα; Μπορεί να φέρνει ισοπαλία με τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ, να χάνει δύσκολα εκτός έδρας από τον Παναθηναϊκό, αλλά κάποια ματς πρέπει να τα κερδίζει κάνοντας παιχνίδι. Είναι τα ματς με τις ομάδες που δίνουν κι αυτές μάχη για τη σωτηρία. Κι εκεί έχει πρόβλημα. Η μαζική άμυνα είναι το πρώτο μάθημα που έμαθαν οι παίκτες της. Καιρός είναι να πάνε και παρακάτω…
Πηγή: pamesports.gr
Ο Κατσαβάκης έχει φτιάξει μια ομάδα που ξέρει να αμύνεται, να μην τρώει εύκολα γκολ, αλλά από εκεί κι ύστερα… μηδέν. Μέχρι τα όρια της μεγάλης (της) περιοχής η Δόξα παρατάσσει ένα σωρό κόσμο. Από εκεί και πέρα μπορεί να βάλει γκολ εάν ο αντίπαλος ξεχαστεί στην επίθεση. Η εάν πάρει το ματς εντελώς αψήφιστα όπως έγινε με τον Ολυμπιακό.
Ο Άρης έφτασε περισσότερο εύκολα απ’ ότι θα περίμενε κανείς στη δεύτερη εκτός έδρας νίκη του (έχει κερδίσει 1-0 τον ΟΦΗ). Βέβαια το «εκτός έδρας» είναι σχετικό. Η έδρα του Άρη είναι ασύγκριτα πιο κοντά από τη βάση της Δράμας. Κι όσο για τον κόσμο; Στο αχανές Καυτατζόγλειο ο κόσμος είχε χαθεί. Ούτε κι οι φανατικοί Αρειανοί δεν έδωσαν το παρόν.
Ο Άρης λοιπόν κατάφερε να γυρίσει το ματς και να φθάσει σε μια άνετη νίκη με 3-1 χωρίς ουσιαστικά να παίξει μπάλα. Αυτό που φάνηκε σ’ ένα ακόμα αγώνα είναι ότι το γκολ παραμένει δύσκολη υπόθεση για αυτόν, ενώ στην άμυνα είναι ευάλωτος. Εάν ο Βελλίδης δεν καθαρίσει κάποιες φάσεις δεν υπάρχει περίπτωση να… καθαρίσει ένα ματς. Οι αμυντικοί σπάνια μπορούν να δημιουργήσουν ένα τείχος προστασίας μπροστά από τον τερματοφύλακά τους.
Κι όσο για την επίθεση παρά τα δύο γκολ του Καστίγιο δεν μπορεί να πει κανείς ότι πετάει… φωτιές. Όσο δύσκολη υπόθεση ήταν το γκολ επί Τσέζαρεκ τόσο δύσκολη παραμένει και τώρα με τον Ουρουγουανό.
Κι η Δόξα; Μπορεί να φέρνει ισοπαλία με τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ, να χάνει δύσκολα εκτός έδρας από τον Παναθηναϊκό, αλλά κάποια ματς πρέπει να τα κερδίζει κάνοντας παιχνίδι. Είναι τα ματς με τις ομάδες που δίνουν κι αυτές μάχη για τη σωτηρία. Κι εκεί έχει πρόβλημα. Η μαζική άμυνα είναι το πρώτο μάθημα που έμαθαν οι παίκτες της. Καιρός είναι να πάνε και παρακάτω…
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου