Ο Αμερικανός (απεβίωσε το 1997 σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών) θεωρείται
ένας εκ των δέκα κορυφαίων γκόλφερ της ιστορίας και τον θυμηθήκαμε χθες
σκεπτόμενοι τη Βαρκελώνη.
Κάτι μας έχει πιάσει γενικά με τους συνειρμούς, διότι μετά το Λονδίνο και το πρώτο παιχνίδι της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα σκεφτόμασταν τις άμυνες ζώνης του μπάσκετ.
Τις σκεφτήκαμε και προχθές βλέποντας εκ νέου την Μπαρτσελόνα να μην έχει τρίποντα (σουτ εκτός περιοχής), διεισδύσεις (Μέσι) και έναν ψηλόσωμο σέντερ (φορ) με ικανότητα να απειλήσει απ' τα τρία μέτρα (εννέα για το ποδόσφαιρο) ή να υποδεχτεί την μπάλα και να βρει την «τρύπα της βελόνας» για σουτ ή πάσα, όταν η ζώνη κλείσει γύρω του.
Και μη μας πείτε, πώς έβαλε τότε δύο γκολ; Τα σημείωσε όταν η παθητική άμυνα χώρου του Ρομπέρτο ντι Ματέο είχε χάσει την αίσθηση του χώρου μετά την αποβολή του Τζον Τέρι και τα μέλη της έψαχναν να βρουν ποιον χώρο καλύπτει καθένας.
Οταν βγήκαν απ' τα αποδυτήρια, δεν είχαν πρόβλημα προσανατολισμού, διότι στα δεκαπέντε λεπτά της ανάπαυλας όλα (τα χωροταξικά) μπήκαν στη θέση τους (βλ. Ντρογκμπά αριστερός μπακ-χαφ).
Η Τσέλσι προκρίθηκε λοιπόν επειδή η Μπαρτσελόνα διάλεξε να «πεθάνει» υπερασπιζόμενη τις αρχές της. Με κυριότερη την αρχή-εντολή τού «ου σουτάρεις τρίποντο».
Απλά δεν φανταζόταν πως οι γιατροί θα την έβγαζαν απ' το τεχνητό κώμα που μόνη έβαλε τον εαυτό της από ένα άσχημο χτύπημα. Του Λιονέλ Μέσι στο πέναλτι.
Αυτό μας θύμισε την ατάκα του Μπεν Χόγκαν. Αυτό το ένα «par» περισσότερο ήταν που στοίχισε στους Καταλανούς, με το κερασάκι στην τούρτα (το γκολ του Τόρες δηλαδή) να είναι και αυτό ωδή στο «die with your boots on» που υπήρχε στον αέρα του «Καμπ Νόου».
Η τακτική αναρχία που απ' την αρχή της σεζόν διακρίνει το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα ένεκα της άμυνας τριών του Πεπ Γκουαρδιόλα εξυψώθηκε (αρνητικά για την ίδια) σε εκείνη τη φάση αβάσταχτης (sic) μοναξιάς του Τόρες.
Πηγή: Goal
Κάτι μας έχει πιάσει γενικά με τους συνειρμούς, διότι μετά το Λονδίνο και το πρώτο παιχνίδι της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα σκεφτόμασταν τις άμυνες ζώνης του μπάσκετ.
Τις σκεφτήκαμε και προχθές βλέποντας εκ νέου την Μπαρτσελόνα να μην έχει τρίποντα (σουτ εκτός περιοχής), διεισδύσεις (Μέσι) και έναν ψηλόσωμο σέντερ (φορ) με ικανότητα να απειλήσει απ' τα τρία μέτρα (εννέα για το ποδόσφαιρο) ή να υποδεχτεί την μπάλα και να βρει την «τρύπα της βελόνας» για σουτ ή πάσα, όταν η ζώνη κλείσει γύρω του.
Και μη μας πείτε, πώς έβαλε τότε δύο γκολ; Τα σημείωσε όταν η παθητική άμυνα χώρου του Ρομπέρτο ντι Ματέο είχε χάσει την αίσθηση του χώρου μετά την αποβολή του Τζον Τέρι και τα μέλη της έψαχναν να βρουν ποιον χώρο καλύπτει καθένας.
Οταν βγήκαν απ' τα αποδυτήρια, δεν είχαν πρόβλημα προσανατολισμού, διότι στα δεκαπέντε λεπτά της ανάπαυλας όλα (τα χωροταξικά) μπήκαν στη θέση τους (βλ. Ντρογκμπά αριστερός μπακ-χαφ).
Η Τσέλσι προκρίθηκε λοιπόν επειδή η Μπαρτσελόνα διάλεξε να «πεθάνει» υπερασπιζόμενη τις αρχές της. Με κυριότερη την αρχή-εντολή τού «ου σουτάρεις τρίποντο».
Απλά δεν φανταζόταν πως οι γιατροί θα την έβγαζαν απ' το τεχνητό κώμα που μόνη έβαλε τον εαυτό της από ένα άσχημο χτύπημα. Του Λιονέλ Μέσι στο πέναλτι.
Αυτό μας θύμισε την ατάκα του Μπεν Χόγκαν. Αυτό το ένα «par» περισσότερο ήταν που στοίχισε στους Καταλανούς, με το κερασάκι στην τούρτα (το γκολ του Τόρες δηλαδή) να είναι και αυτό ωδή στο «die with your boots on» που υπήρχε στον αέρα του «Καμπ Νόου».
Η τακτική αναρχία που απ' την αρχή της σεζόν διακρίνει το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα ένεκα της άμυνας τριών του Πεπ Γκουαρδιόλα εξυψώθηκε (αρνητικά για την ίδια) σε εκείνη τη φάση αβάσταχτης (sic) μοναξιάς του Τόρες.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου