Δηλαδή: Ο Μήτσος, η Μαρία, ο Γιάννης, η Αργυρούλα, ο Δημοσθένης, ο Πέτρος, η Παναγιώτα, η Τζένη, ο Ηλίας, ο θείος Αλέκος, η θεία Ευγενία, ο ξάδελφος Μίλτος, η ξαδέλφη Κατερίνα, ο κύριος Αρης του 4ου, ο συνάδελφος Τάκης, εσύ… εσύ… εσύ….
Είμαστε ο κυρίαρχος λαός.
«Ο,τι αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός…»
«‘Ετσι αποφάσισε ο κυρίαρχος λαός…»
"Ο κυρίαρχος λαός" στα απλά ελληνικά σημαίνει: «Και τα σκυλιά δεμένα.»
Καλά καταλαβαίνω. Ετσι δεν είναι;
Α, μην βιασθείτε να απαντήσετε «ναι»… γιατί όπως αποδεικνύεται το «κυρίαρχος λαός» τελικά σημαίνει: «τρίχες κατσαρές»…ενώ όπως λέει και η ίδια λέξη: κύριος+άρχω…ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ δλδ.
Ας πάρουμε ένα καλό παράδειγμα για να συννενοηθούμε, αφού στη χώρα μας το «αυτονόητο» έχει τρεμάμενα πόδια. Κυρίαρχος, παντοδύναμος π.χ. στον Ολυμπιακό είναι ο πρόεδρος του κ. Μαρινάκης. Ο,τι πει (διατάξει) θα γίνει. Τέλος. Δεν θα το κουβεντιάσουν αυτό που λέει, οι υπάλληλοί του, ούτε θα το μεταφράσουν κατά το δοκούν και ούτε θα κάνουν του κεφαλιού τους, επειδή απλούστατα θα τους πάρει ο διάολος το κεφάλι και θα πάνε όλοι σπίτι τους.
Το ίδιο θα συμβεί π.χ. και με τον κ. Κυριακού στον ΑΝΤΕΝΝΑ ή με εμένα (και τη γυναίκα μου) για θέματα που αφορούν στο παιδί μας.
Για κάποιους πολύ περίεργους λόγους δεν συμβαίνει το αυτονόητο και με τον πραγματικά «κυρίαρχο λαό». Οι υπάλληλοί του (δλδ οι πολιτικοί ) κάνουν ο,τι τους γουστάρει.
Ο κυρίαρχος λαός λοιπόν είπε:
Συνεργασθείτε. Δεν είπε: Ως κοκόρια παίξτε ξύλο αναμεταξύ σας!
Δεν μου λές αφεντικό (κυρίαρχε λαέ) βλέπεις εσύ να κάνουν αυτό που τους είπες (διέταξες);
Όχι, πες μου αφεντικό, αν το βλέπεις… γιατί μπορεί να έπαθα τύφλωση και να μην το βλέπω…
Εσύ κ. Βενιζέλο μου, πρότεινες στο meeting (πριν τις εκλογές) στο αφεντικό να σε κάνει πρώτο κόμμα.
Σε έκανε;
Όχι! Σε έκανε τρίτο… και μάλιστα απίστευτα κουτσουρεμένο.
Δηλαδή σου είπε:
Ασε τις αηδίες. Θα συνεργαστείς –αν θες να παίζεις στην εταιρεία μου- με τους δυο πρώτους…
Εσύ κ. Σαμαρά μου πρότεινες στο ίδιο meeting ότι θες αυτοδυναμία.
Τι σου είπε το αφεντικό;
-Σιγά μη σε κάνω κι αυτοκράτορα. Αϊντε γίνε πρώτο κόμμα… με ρεζίλι ποσοστό γιατί μόνος σου δεν θέλω να κυβερνήσεις, βρες παρέα.
Εσύ πάλι κ. Τσίπρα μου τι είπες στο ίδιο meeting;
-Αφεντικό, με αφήνεις να τους κάνω τη ζωή δύσκολη;
Τι σου είπε εσένανε;
-Σε συμπαθώ… πιστεύω σε σένα… όχι τόσο για να το πάρεις πάνω σου, αλλά τόσο για να γίνεις ρυθμιστής… μέχρι και για διευθυντή σε βλέπω… βρές τα μαζί τους και βαλ΄ τους τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι…αϊντε βασίζομαι σε σένα… Α, και πες και στη φίλη σου την Αλέκα …που δεν έρχεται στα meetings…ότι σας θέλω μαζί… Μην το ξεχάσεις…εντάξει;
Αυτά είπε μέσες άκρες το αφεντικό… και επειδή εκείνη την ημέρα είχε κέφια έβαλε στην παρέα τους και δυο καινούργια μέλη για pain in the ass (που λένε και οι Αμερικάνοι) : τον Καμμένο και τους Χρυσαυγίτες… και μετα πήγε στη σκιά και περίμενε να δει τι θα κάνουν οι υπάλληλοί του (οι πολιτικοί ντε!)
Οι υπάλληλοι που είχαν βολευθεί (όπως συνήθως συμβαίνει) στις θεσούλες τους και ένιωθαν έντονα βασιλικότεροι του βασιλέως, δεν άκουσαν τίποτα… και άρχισαν ξανά του κεφαλιού τους… Υπήρχε τέτοιο βουητό στο κεφάλι τους που δεν πρόσεξαν κάν ότι το αφεντικό πηγαίνοντας στη σκιά του μουρμούρησε (απειλητικά).
-Και σε όποιον δεν αρέσει… να πάει σπίτι του… ΑΜΕΣΩΣ! Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια…. Αϊντε ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΩ!
ΥΓ. Οποιος/α είναι και στο Facebook, ας ρίξει μια ματιά σ' αυτό το σημείωμα μου. Μοιάζει άσχετο, αλλά είναι άκρως πολιτικό. ΕΔΩ!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου