Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Ο Φρανσουά Ολάντ όπως και ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί διευκρίνισαν σε όλους τους τόνους πως η προεκλογική δέσμευση περί επιβολής φόρου (ύψους 75%) στα πλούσια εισοδήματα θα περιλαμβάνει τους πάντες.
Τους πάντες; Δηλαδή και τους ποδοσφαιριστές; Κι όμως, ο Γάλλος πρόεδρος δεν θεωρεί το γαλλικό ποδόσφαιρο ένα παράλληλο σύμπαν όπου μπορεί να ζει εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Δεν πιστεύει πως το να είσαι παράγοντας ομάδας ή παίκτης ή μάνατζερ σε κάνει αυτομάτως κάτι το εντελώς ξεχωριστό από έναν εργάτη εργοστασίου ή έναν υπάλληλο γραφείου. Ο νόμος είναι νόμος για όλους.
Αίφνης μια σειρά παικτών που ακριβοπληρώνονται για να παρέχουν τις ποδοσφαιρικές υπηρεσίες τους στη Γαλλία θα κληθούν να πληρώσουν και με το παραπάνω τον συγκεκριμένο φόρο που στόχο έχει να κατανείμει δικαιότερα τα φορολογικά βάρη. Ποια ήταν η αντίδραση του προέδρου της Παρί Σεν Ζερμέν, που τούτη τη στιγμή έχει μετατρέψει τους πρωτευουσιάνους σε... χρυσοθήρες; Απόλυτη νομικότητα. Πώς είπατε; Κι όμως, αυτό δήλωσε: «Σεβόμαστε τους νόμους της γαλλικής κυβέρνησης και είμαστε έτοιμοι να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Αγαπάμε τη Γαλλία και δεν έχουμε πρόβλημα με την απόφαση του προέδρου Ολάντ. Ε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα».
Και να σκεφτεί κανείς πως στη δούλεψή του υπολογίζεται πως έχει τουλάχιστον 25 άτομα που λαμβάνουν αρκετά πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, που είναι και το πλαφόν για την καταβολή του συγκεκριμένου φόρου. Κι όμως, υποτάχθηκε στους νόμους. Να γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Τουλάχιστον με τη θέληση των υπόχρεων.
Μόλις προχθές βγήκε μια μακρά λίστα από τραγουδιστές που φέρονται να έχουν αποκρύψει υπέρογκα ποσά από την Εφορία, δηλώνοντας ένα γλίσχρο ετήσιο ποσό, μικρότερο και από ενός συνταξιούχου. Στον χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ είναι γνωστό τι γίνεται εδώ και χρόνια με τις οφειλές προς την Εφορία και το ΙΚΑ. Καθυστερήσεις στην καταβολή των δόσεων, εξυπηρετήσεις κάτω από το τραπέζι, διευθετήσεις και κόντρα διευθετήσεις, τηλέφωνα από υπουργικά και βουλευτικά γραφεία για το «καλό» της ομάδας, ρυθμίσεις που δεν τηρούνται και εν τέλει ένα καθεστώς ανομίας που ταιριάζει στο γενικότερο φορολογικό μπάχαλο της ημετέρας.
Φυσικά και δεν είναι όλες οι ΠΑΕ και οι ΚΑΕ ίδιες. Φυσικά και υπάρχουν πρόεδροι ομάδων που ακολουθούν τους νόμους και εκπληρώνουν τις συμβατικές υποχρεώσεις τους στο ακέραιο. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς: είναι οι συγκεκριμένοι η πλειοψηφία; Οχι, δεν είναι!
Κάποτε ο φορολογικός παράδεισος στον οποίο ζούσαν κάμποσοι ελεύθεροι επαγγελματίες συνιστούσε την τρανή απόδειξη της καπατσοσύνης της φυλής των Ελλήνων. Σήμερα προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Στη Γαλλία η «Λιμπερασιόν» έβρισε σκαιότατα τον πάμπλουτο επιχειρηματία Μπερνάρ Αρνό, ο οποίος αρνείται να πληρώσει τον φόρο.
Εδώ απλώς δεν αγγίζουμε την καυτή πατάτα. Γι' αυτό καταλήγουμε να κάνουμε... πουρέ τα εύκολα (και συνήθη) θύματα: ήτοι, τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.
Πηγή: Goal
Ο Φρανσουά Ολάντ όπως και ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί διευκρίνισαν σε όλους τους τόνους πως η προεκλογική δέσμευση περί επιβολής φόρου (ύψους 75%) στα πλούσια εισοδήματα θα περιλαμβάνει τους πάντες.
Τους πάντες; Δηλαδή και τους ποδοσφαιριστές; Κι όμως, ο Γάλλος πρόεδρος δεν θεωρεί το γαλλικό ποδόσφαιρο ένα παράλληλο σύμπαν όπου μπορεί να ζει εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Δεν πιστεύει πως το να είσαι παράγοντας ομάδας ή παίκτης ή μάνατζερ σε κάνει αυτομάτως κάτι το εντελώς ξεχωριστό από έναν εργάτη εργοστασίου ή έναν υπάλληλο γραφείου. Ο νόμος είναι νόμος για όλους.
Αίφνης μια σειρά παικτών που ακριβοπληρώνονται για να παρέχουν τις ποδοσφαιρικές υπηρεσίες τους στη Γαλλία θα κληθούν να πληρώσουν και με το παραπάνω τον συγκεκριμένο φόρο που στόχο έχει να κατανείμει δικαιότερα τα φορολογικά βάρη. Ποια ήταν η αντίδραση του προέδρου της Παρί Σεν Ζερμέν, που τούτη τη στιγμή έχει μετατρέψει τους πρωτευουσιάνους σε... χρυσοθήρες; Απόλυτη νομικότητα. Πώς είπατε; Κι όμως, αυτό δήλωσε: «Σεβόμαστε τους νόμους της γαλλικής κυβέρνησης και είμαστε έτοιμοι να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Αγαπάμε τη Γαλλία και δεν έχουμε πρόβλημα με την απόφαση του προέδρου Ολάντ. Ε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα».
Και να σκεφτεί κανείς πως στη δούλεψή του υπολογίζεται πως έχει τουλάχιστον 25 άτομα που λαμβάνουν αρκετά πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, που είναι και το πλαφόν για την καταβολή του συγκεκριμένου φόρου. Κι όμως, υποτάχθηκε στους νόμους. Να γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Τουλάχιστον με τη θέληση των υπόχρεων.
Μόλις προχθές βγήκε μια μακρά λίστα από τραγουδιστές που φέρονται να έχουν αποκρύψει υπέρογκα ποσά από την Εφορία, δηλώνοντας ένα γλίσχρο ετήσιο ποσό, μικρότερο και από ενός συνταξιούχου. Στον χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ είναι γνωστό τι γίνεται εδώ και χρόνια με τις οφειλές προς την Εφορία και το ΙΚΑ. Καθυστερήσεις στην καταβολή των δόσεων, εξυπηρετήσεις κάτω από το τραπέζι, διευθετήσεις και κόντρα διευθετήσεις, τηλέφωνα από υπουργικά και βουλευτικά γραφεία για το «καλό» της ομάδας, ρυθμίσεις που δεν τηρούνται και εν τέλει ένα καθεστώς ανομίας που ταιριάζει στο γενικότερο φορολογικό μπάχαλο της ημετέρας.
Φυσικά και δεν είναι όλες οι ΠΑΕ και οι ΚΑΕ ίδιες. Φυσικά και υπάρχουν πρόεδροι ομάδων που ακολουθούν τους νόμους και εκπληρώνουν τις συμβατικές υποχρεώσεις τους στο ακέραιο. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς: είναι οι συγκεκριμένοι η πλειοψηφία; Οχι, δεν είναι!
Κάποτε ο φορολογικός παράδεισος στον οποίο ζούσαν κάμποσοι ελεύθεροι επαγγελματίες συνιστούσε την τρανή απόδειξη της καπατσοσύνης της φυλής των Ελλήνων. Σήμερα προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Στη Γαλλία η «Λιμπερασιόν» έβρισε σκαιότατα τον πάμπλουτο επιχειρηματία Μπερνάρ Αρνό, ο οποίος αρνείται να πληρώσει τον φόρο.
Εδώ απλώς δεν αγγίζουμε την καυτή πατάτα. Γι' αυτό καταλήγουμε να κάνουμε... πουρέ τα εύκολα (και συνήθη) θύματα: ήτοι, τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου