Ψάξτε αλλού για αναπήρους!!

Οχι, δεν είναι τα 12 μετάλλια με τα οποία επέστρεψαν από το Λονδίνο. Αν και αυτός ο αριθμός έχει τη σημασία του, αφού ήταν προϊόν σχεδόν αποκλειστικά προσωπικής τους προσπάθειας, με ισχνή έως ανύπαρκτη δημόσια αρωγή. Του Στράτου Σεφτελή.

Είναι μαθημένοι άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Και να τις αξιοποιούν στο έπακρο, ώστε να καλύπτουν όποιας μορφής «έλλειψη» βγει μπροστά τους. Η «έλλειψη» γι΄ αυτούς δεν είναι εμπόδιο, αλλά πρόκληση για κατορθώματα ζωής! Διδάσκουν με αυτά τα κατορθώματά τους, όχι μόνο στον αθλητισμό. Παντού!
Στους Παραολυμπιακούς κέρδισαν ξανά τον θαυμασμό. Την αναγνώριση. Μας υπενθύμισαν πως δεν είναι το όποιο πρόβλημα που μας καθηλώνει, που μας συμβιβάζει με τη μοίρα μας. Είναι, απλά, η άρνησή μας να παλέψουμε. Να προσπαθήσουμε! Είναι η τεμπελιά πνεύματος και σώματος μαζί. Πιο παλιά, τότε που λειτουργούσαν κάθε μορφής «Σπιναλόγκες» γύρω μας και μέσα μας, αυτοί αποκαλούνταν... ανάπηροι. Βλέποντας αυτούς τους ασυμβίβαστους της ζωής, το ερώτημα μπαίνει από μόνο του: Αραγε, είναι... ανάπηροι αυτοί ή όσοι -για παράδειγμα- ξυπνάνε στις 2 το μεσημέρι και τρέχουν στην καφετέρια για διπλό φρέντο, ώστε να τον έχουν παρέα στην ανάλυσή τους για την... κρίση και την ανεργία; Οι παραολυμπιονίκες μάς υπενθυμίζουν την τιτάνια προσπάθεια συνανθρώπων μας. Αυτούς που ξέρουν να χαμογελούν. Ακόμη και όταν η «μουλάρα με το 4Χ4» τους κλέβει το πεζοδρόμιο, στη βιασύνη της να αγοράσει το... συνολάκι!
Πηγή: Εθνοσπόρ