Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει στο backstage για την υπαρκτή προοπτική ο Μισέλ Πλατινί να σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο το 2015. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι να... σωθούμε.
Οι προσπάθειες για αναβάθμιση του Europa League δεν πιάνουν τόπο. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο να πιάσουν τόπο. Οταν οι ομάδες από τις πρωτοκλασάτες χώρες δεν ασχολούνται με τον θεσμό και δίνουν σαφώς μεγαλύτερο βάρος στα εγχώρια πρωταθλήματα, τότε το Europa League δεν έχει τύχη.

Χάζευα για παράδειγμα τις προάλλες την εικόνα από το Νιούκαστλ – Μαρίτιμο. Στο Νιούκαστλ ως γνωστό λατρεύουν το ποδόσφαιρο και είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο το γήπεδο να μην είναι ασφυκτικά γεμάτο. Η Νιούκαστλ έπαιζε με την Μαρίτιμο και ήθελε τη νίκη για να προκριθεί. Το γήπεδο μισοάδειο, ασορτί με την ενδεκάδα της Νιούκαστλ, διότι ακολουθούσε σε τρεις ημέρες κρίσιμο ματς για την Πρέμιερ Λιγκ.

Εκεί, σταματά κάθε συζήτηση για αναβάθμιση της διοργάνωσης. Και η συζήτηση σταματά επειδή δεν υπάρχει σοβαρό οικονομικό κίνητρο για τέτοιου είδους ομάδες. Τα 200 χιλιάδες ευρώ που είναι το πριμ της νίκης ή το 1 εκατ. ευρώ που είναι το πριμ της συμμετοχής στους ομίλους, είναι για τις αγγλικές, τις ιταλικές, τις ισπανικές ή τις γερμανικές ομάδες ψίχουλα, πριν ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως για παράδειγμα η φετινή Λεβάντε.

Επιπλέον τα τηλεοπτικά δίκτυα αυτών των χωρών δεν πρόκειται να αυξήσουν ποτέ τα χρήματα που δίνουν για να αποκτήσουν τα δικαιώματα της διοργάνωσης, όταν βλέπουν ότι οι ίδιες οι ομάδες που μετέχουν σε αυτή, την υποτιμούν. Οπότε, ποια είναι η λύση;

Ο Μισέλ Πλατινί σκέφτεται την κατάργηση του θεσμού και την διεύρυνση του Τσάμπιονς Λιγκ, που θα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Τι σημαίνει αυτό. Πρώτη σκέψη είναι οι όμιλοι να είναι 16 και οι μετέχοντες ομάδες σε αυτούς να γίνουν 64 από 32 που είναι σήμερα.

Το πρόγραμμα θα σπάσει σε τρεις ημέρες (Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη) και προφανώς θα προστεθεί μία νοκ άουτ φάση, αυτή από τους 32 στους 16. Η φόρμουλα με την οποία θα συμβούν όλα αυτά προφανώς ακόμη είναι προς εξέταση και σίγουρα δεν είναι αυτό το βασικό ζητούμενο για το ελληνικό ποδόσφαιρο τώρα.

Το βασικό ζητούμενο είναι ότι στο νέο διευρυμένο Τσάμπιονς Λιγκ, αν και εφόσον δημιουργηθεί θα έχουν την δυνατότητα να παίξουν τρεις ή τέσσερις ελληνικές ομάδες. Βεβαίως για τις περισσότερες από αυτές θα χρειάζονται προκριματικοί αγώνες, οι οποίοι θα δίνονται μέσα στο καλοκαίρι. Εδώ είναι και το σημείο κλειδί για το οποίο πρέπει να προετοιμαστεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το πρωτάθλημα μας έτσι και αλλιώς, απαγορεύεται πλέον να αρχίζει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Η προσαρμογή μας με τις ημερομηνίες των υπολοίπων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων πρέπει να είναι άμεση. Δεν γίνεται οι ελληνικές ομάδες να παίζουν όλη την ευρωπαϊκή χρονιά (επί της ουσίας και την οικονομική ανεξαρτησία τους, για να μην πω την ύπαρξη τους) Ιούλιο και Αύγουστο και όλες μα όλες να είναι σε περίοδο προετοιμασίας.
Το πρωτάθλημα επιβάλλεται να αρχίζει το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, τότε που αρχίζει το γερμανικό, το αγγλικό, το ολλανδικό, το γαλλικό. Και επειδή όντως οι υψηλές θερμοκρασίες είναι ένα πρόβλημα, ας γίνονται οι δύο ή οι τρεις πρώτες αγωνιστικές όλες βράδυ με ώρες έναρξης στις 20.00 και στις 22.00.

Πάντως η προοπτική, να είναι δεδομένη για δύο (ενδεχομένως) ελληνικούς συλλόγους η συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και για άλλους δύο ανοικτή η πόρτα της συμμετοχής μέσω προκριματικών είναι πραγματικά ένα αναπάντεχο δώρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο αν οι σύλλογοι της χώρας, το εκμεταλλευτούν σωστά, μπορεί να αποδειχτεί και η ΣΩΤΗΡΙΑ του πρωταθλήματος μας...



πηγή: gazzetta.gr