Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφουν για την
καρδιά των «ερυθρολεύκων» στη Σιένα, την κίνηση ματ του Μπαρτζώκα και
τον ηγέτη Σπανούλη, που έκαναν τη διαφορά για τον Ολυμπιακό.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Είναι αξίωμα στο μπάσκετ. Οσο πιο κακός είναι ο αντίπαλος που δεν μπορείς να σκοτώσεις, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος, ακόμα κι αν είσαι καλύτερος, να πέσεις στο επίπεδό του. Να παρουσιάζεται και ο αντικειμενικά καλύτερος, ως μία κακή ομάδα. Στην Τοσκάνη ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να σκοτώσει τη Σιένα. Αλλωστε, σπανίως έχει συμβεί αυτό φέτος στο ΠαλαΜενσανά. Απόντος και του Πρίντεζη, το ζητούμενο για τους ερυθρόλευκους ήταν να κερδίσουν. Σε δύο περιπτώσεις βρέθηκαν με την πλάτη στο τοίχο, τα τέσσερα φάουλ του Σπανούλη στην αρχή της τέταρτης περιόδου, κρέμασαν αμυντική θηλιά στους ερυθρόλευκους, την οποία έβγαλε με τα ίδια του τα χέρια ο V-Span, που αντιμετώπισε σωστά την άμυνα 4-1 του Μπάνκι, όχι όμως και τη ζώνη του Ιταλού. Είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις ο παίκτης που «διώκεται» από το μαν του μαν, να αποτραβιέται και να δημιουργεί για τους υπόλοιπους. Το παιχνίδι, δηλαδή, γίνεται τέσσερις εναντίον τεσσάρων. Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε την πολυτέλεια να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το προσπάθησε.
Στο παιχνίδι της Τοσκάνης οι ερυθρόλευκοι μπορούν να κατηγορηθούν για πολλά, όχι όμως, ότι δεν τίμησαν την ταυτότητά τους ως Πρωταθλητές Ευρώπης και τη φανέλα που φορούσαν. Μπάσκετ δεν υπήρξε. Τόσο γιατί η απώλεια του Πρίντεζη και η ανυπαρξία του Πάουελ υποχρέωσαν τον Μπαρτζώκα να καταφύγει σε παράξενα σχήματα, όσο και γιατί ο Ολυμπιακός στην Ιταλία παρουσιάστηκε πολύ κακός απέναντι σε μία ομάδα ακόμα χειρότερη. Κάτι που αποδείχτηκε στα κρίσιμα τελευταία δύο λεπτά.
Τι του έμεινε λοιπόν. Η καρδιά! Το χαρακτηριστικό που καθρεπτίζεται στο πρόσωπο και το όνομα ενός παλικαριού που όσο μπόι του λείπει, τόσο μεγάλη ψυχή έχει. Του Κάιλ Χάινς. Δίχως αυτόν, ο Ολυμπιακός φέτος δε θα είχε τύχη. Και στην Τοσκάνη, θα είχε παραδώσει πνεύμα πολύ νωρίς.
Η Σιένα, που εκτός του Μπράουν, δεν έχει σημεία αναφοράς στην επίθεσή της, στηρίζεται εν πολλοίς στην άμυνά της και σε μία (ούτε καν επιτηδευμένη) αναρχία στο παιχνίδι της, που καταλήγει σε αμέτρητα τρίποντα. Αυτά που στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και στις δύο περιπτώσεις που η Σιένα ξέφυγε με 9 και 10 πόντους, «καθάρισαν» τον Ολυμπιακό, ο οποίος ήταν απροετοίμαστος να τα αντιμετωπίσει.
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως και στο τελευταίο δίλεπτο αποδείχθηκε ότι η ελληνική ομάδα δεν είχε ούτε συγκέντρωση, ούτε καθαρό μυαλό. Με το παιχνίδι της έδωσε το δικαίωμα να ανοίξει την άμυνά της, να βγει και να πιέσει ακόμα περισσότερο μακριά από το καλάθι. Υπήρξε φάση που οι τέσσερις παίκτες της Σιένα είχαν απομακρυνθεί από τη ρακέτα και πίεζαν ασφυκτικά στη γραμμή των 6.75 και δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να εκμεταλλευτεί τους ανοιχτούς χώρους.
Οι καλές καλύψεις που είχε στο μαν του μαν η ομάδα του Μπάνκι, στέρησαν κάθε είδους δημιουργίας από τον Ολυμπιακό, που περιορίστηκε σε έναν εκνευριστικό κανονιοβολισμό έξω από τα όρια των τριών πόντων, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί των γηπεδούχων, που δεν έχουν κανένα άλλο στόχο παρά να αφήνει τον αντίπαλο, όλο το βράδυ, να εκτελεί τρίποντα. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κερδίσει έτσι.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πέτυχε μία πολύ σπουδαία νίκη (διότι δεν είναι τυχαίο ότι η Σιένα έχει κάνει τέτοια πορεία), παίζοντας όμως πολύ κακό μπάσκετ.
Γενικά: Επέτρεψε στη Σιένα, να φέρει το παιχνίδι στο ρυθμό της. Δεν κατάφερε να περιορίσει τα ορθάνοιχτα τρίποντα, δεν είχε συγκεκριμένο στόχο στην επίθεσή του και άφησε την αναρχία των Ιταλών να γίνει ο χαρακτήρας του αγώνα. Δεν άλλαξε ρυθμό στο επιθετικό παιχνίδι του, δεν προσπάθησε (ή δεν κατάφερε) να φέρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι για να απειλήσει μέσα από το ζωγραφιστό, αφού το παιχνίδι των τριών πόντων ευνοεί πάντα τις χειρότερες ομάδες. Και για μεγάλο διάστημα η επιμονή αυτή (ελλείψει άλλων λύσεων) ήταν απογοητευτική.
Οσο για τα τελευταία δύο λεπτά. Στο μέλλον θα είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τις ομάδες που θα βρεθούν σε αντίστοιχες θέσεις. Ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να χάσει ένα παιχνίδι και πέταξε στα σκουπίδια τη μεγάλη ευκαιρία να φύγει από την Τοσκάνη και με την επιθυμητή διαφορά εξαιτίας ενός φάουλ που δεν έκανε κι ενώ μπορούσε να το δώσει. Αυτό ήταν τραγικό κι ανεπίτρεπτο. Προηγήθηκε με πέντε πόντους, αλλά ήταν τόσο βιαστικός να κερδίσει, που αδυνατούσε να βγάλει την αμέσως επόμενη άμυνα, προσφέροντας εύκολα και χαλαρά τρίποντα στους Ιταλούς που έμειναν στο παιχνίδι εξαιτίας της αδυναμίας των ερυθρόλευκων να αμυνθούν σωστά μετά δικά τους μεγάλα καλάθια.
Όχι μόνο δεν συντήρησαν τη διαφορά, αλλά παρολίγον να κάνουν και το μεγαλύτερο έγκλημα, χάνοντας ένα ματς που ήταν στα χέρια τους. Πολλοί θα σταθούν στη νίκη κι εν τέλει αυτή έχει τεράστια σημασία. Είναι σημαντικός όμως και ο δρόμος. Ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα, αλλά και τεράστια ψυχή για να το καλύπτει με ομάδες υποδεέστερες. Με τις καλύτερες, το πρόβλημα γίνεται ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Δεν ξέρω πλέον αν υπάρχει χρόνος για βελτιώσεις. Οσο ο Ολυμπιακός δεν φέρνει τη μπάλα κοντά στο καλάθι, το πρόβλημα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Και η απουσία του Πρίντεζη δεν μπορεί να είναι άλλοθι. Ωστόσο ο Ολυμπιακός κινείται στα ρηχά. Κι αν μπορεί να βγει από αυτή την στασιμότητα, τόσο καλύτερα θα είναι.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Με πιο ψηλό τον... Μπαρτζώκα
Η λογική πήγε περίπατο στη Σιένα κι αυτό οφείλεται στη μεγάλη απόφαση που πήρε ο Γιώργος Μπαρτζώκας 11 λεπτά πριν από τη λήξη... Οταν το σχήμα έγινε πιο κοντό από ποτέ. Ο πιο ψηλός "ερυθρόλευκος" την ώρα της κρίσης, ήταν ο προπονητής του!
Τρεις γκαρντ, Παπ στο "4", Χάινς στο "5". Το ματς άλλαξε, όσοι ήταν στο γήπεδο κατέθεσαν την ψυχή τους. Πρώτος και μακράν καλύτερος ο Κάιλ Χάινς και στο καθοριστικό τέταρτο δεκάλεπτο ο Βασίλης Σπανούλης και ο Κώστας Παπανικολάου.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, απέδρασε από την Παλαέστρα και αν ήταν συγκεντρωμένος στην άμυνα στο τελευταίο λεπτό, θα είχε εξασφαλίσει και τη διαφορά που θα τον έκανε τώρα πρώτο φαβορί για τη δεύτερη θέση. Το ότι η Σιένα έχει το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας της δίνει μικρό προβάδισμα, κυρίως γιατί έχει να αντιμετωπίσει την Μπεσίκτας, την αδιάφορη Μπαρτσελόνα στην Ιταλία και την Κάχα Λαμποράλ στη Βασκονία. Ως τότε, όμως, κανείς δεν ξέρει αν οι Βάσκοι θα είναι μέσα στο παιχνίδι. Την επόμενη αγωνιστική θα κριθούν πολλά.
Το ότι ο Ολυμπιακός κρατούσε και τη διαφορά στο τέλος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στεναχωριέται. Γιατί η εξέλιξη του αγώνα δεν προδίκαζε και την έκβαση που πήρε. Η Σιένα κυριάρχησε μέχρι το 29', οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν απάντηση στην άμυνα των Ιταλών. Ηταν προσαρμοσμένοι πάνω στον Βασίλη Σπανούλη, που δεν είχε πεδίο δράσης. Ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε, τα άστοχα σουτ από την περιφέρεια δεν βοηθούσαν να αλλάξει η εικόνα του αγώνα.
Ακόμα και ο Πέρο Αντιτς που είχε 3/7 τρίποντα, είχε περισσότερες κακές, παρά καλές στιγμές. Και στην άμυνα δεν έκανε δουλειά, για άλλη μια φορά η δική του παρουσία συνδυάστηκε με πρόβλημα στις περιστροφές.
Εν τέλει η λύση ήρθε όταν ο Μπαρτζώκας αποφάσισε να ρισκάρει. Οταν χαμήλωσε το σχήμα όσο δεν πήγαινε άλλο. Διότι ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε και νωρίτερα 4αρι, αλλά με 3αρι τον Κώστα Περπέρογλου ώστε να μην υπάρχει θέμα στα ριμπάουντ. Από το 29' και μετά ο κόουτς του Ολυμπιακού συνδύασε το σχήμα με 4αρι τον Παπ, αλλά και τρία γκαρντ (Σπανούλης, Λο, Σλούκας). Κάπως έτσι το ματς γύρισε, αφού και στην άμυνα η περιφέρεια πίεσε πιο πολύ και η Σιένα μπερδεύτηκε. Με τρία γκαρντ ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα, δημιούργησε, βρήκε επιθετικές λύσεις και συνάμα απελευθέρωσε τον Σπανούλη. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο ο αρχηγός ηγήθηκε τις αντεπίθεσης, ο Παπανικολάου έκανε τρομερή δουλειά (έμεινε 37 λεπτά στο παρκέ και ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές) και φυσικά ο Κάιλ Χάινς έκανε τη διαφορά. Ο σέντερ τσέπης σήκωσε στους ώμους του τον Ολυμπιακό, μια ομάδα με έναν παίκτη πάνω από 2 μέτρα (τον Παπανικολάου), έκρυψε το δρόμο της Σιένα προς το καλάθι και βρήκε επιθετικές λύσεις.
Το 53-44 στο 29' έγινε 61-68 στο 39', το επί μέρους σκορ στο δεκάλεπτο ήταν 8-24! Και σε αυτό το σημείο, ήταν ελάχιστες οι στιγμές που ο Μπαρτζώκας είχε στο παρκέ δύο γκαρντ. Μόνο για λίγο, μπήκε ο Περπέρογλου στο "3". Συν τοις άλλοις, ο κόουτς του Ολυμπιακού άφησε στο παρκέ τον Σπανούλη (αφού πρώτα του μίλησε και αντιλήφθηκε ότι ο παίκτη του είναι ήρεμος) που είχε 4 φάουλ και ο αρχηγός των ερυθρολεύκων πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Με άλλα λόγια, ο Μπαρτζώκας δεν φοβήθηκε, το πάλεψε και δικαιώθηκε απόλυτα. Η ανατροπή στα τελευταία 11 λεπτά είχε κυρίως τη δική του σφραγίδα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε καλό μπάσκετ. Το αντίθετο, εγκλωβίστηκε και πάλι από μια ομάδα με λιγότερο ταλέντο, πήγε στο ρυθμό της Σιένα, δεν μπόρεσε να ορθολογικό σχήμα να βρει λύσεις. Αλλά να μην ξεχνάμε και ότι απουσίαζε ο Πρίντεζης, γεγονός που δίνει μια άλλη διάσταση στη νίκη σε μια από τις πιο καυτές έδρες της Ευρώπης.
Βέβαια δεν ήρθε και η διπλή νίκη που θα έκανε το απόλυτο φαβορί για τη 2η θέση τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα φανεί στα επόμενα τρία ματς αν είναι μικρό ή μεγάλο. Προς το παρόν οι ερυθρόλευκοι πρέπει να εξασφαλίσουν την πρόκριση, που ακόμα είναι ανοιχτή. Είναι ξεκάθαρα στο χέρι τους, αφού υποδέχονται την Μακάμπι και την Χίμκι και έχουν να ταξιδέψουν στην Πόλη. Η τύχη για την συμμετοχή στα προημιτελικά είναι στα δικά τους χέρια, η δεύτερη θέση εξαρτάται από τη Σιένα...
ΥΓ.: Η απουσία του Βαγγέλη Μάντζαρη γίνεται κάθε μέρα και πιο εμφανής. Δεν είναι μόνο η άμυνα. Αλλωστε δεν ήταν η άμυνα το πρόβλημα, ο Μπράουν δεν είχε πεδίο δράσης. Το πρόβλημα είναι οι ισορροπίες που άλλαξαν, η χημεία και η επιθετική λειτουργία. Δυστυχώς ο Πέρκινς χρειάζεται χρόνο για να ενσωματωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις μπήκε, άλλαξε η εικόνα του Ολυμπιακού.
ΥΓ1: Ο Ολυμπιακός νίκησε με εγκλωβισμένο ως το 30' τον Σπανούλη, κακό τον Λο, τον Αντιτς, τον Πάουελ, τον Πέρκινς, τον Περπέρογλου, άτολμο τον Σλούκα, ασταθή τον Αντιτς, θετικό τον Σερμαντίνι Αλλά ο Χάινς έπαιξε για όλους, ο Παπανικολάου ήταν σπουδαίος και ο Σπανούλης βγήκε μπροστά ως μεγάλος αρχηγός στο πιο καθοριστικό σημείο.
Είναι αξίωμα στο μπάσκετ. Οσο πιο κακός είναι ο αντίπαλος που δεν μπορείς να σκοτώσεις, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος, ακόμα κι αν είσαι καλύτερος, να πέσεις στο επίπεδό του. Να παρουσιάζεται και ο αντικειμενικά καλύτερος, ως μία κακή ομάδα. Στην Τοσκάνη ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να σκοτώσει τη Σιένα. Αλλωστε, σπανίως έχει συμβεί αυτό φέτος στο ΠαλαΜενσανά. Απόντος και του Πρίντεζη, το ζητούμενο για τους ερυθρόλευκους ήταν να κερδίσουν. Σε δύο περιπτώσεις βρέθηκαν με την πλάτη στο τοίχο, τα τέσσερα φάουλ του Σπανούλη στην αρχή της τέταρτης περιόδου, κρέμασαν αμυντική θηλιά στους ερυθρόλευκους, την οποία έβγαλε με τα ίδια του τα χέρια ο V-Span, που αντιμετώπισε σωστά την άμυνα 4-1 του Μπάνκι, όχι όμως και τη ζώνη του Ιταλού. Είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις ο παίκτης που «διώκεται» από το μαν του μαν, να αποτραβιέται και να δημιουργεί για τους υπόλοιπους. Το παιχνίδι, δηλαδή, γίνεται τέσσερις εναντίον τεσσάρων. Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε την πολυτέλεια να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το προσπάθησε.
Στο παιχνίδι της Τοσκάνης οι ερυθρόλευκοι μπορούν να κατηγορηθούν για πολλά, όχι όμως, ότι δεν τίμησαν την ταυτότητά τους ως Πρωταθλητές Ευρώπης και τη φανέλα που φορούσαν. Μπάσκετ δεν υπήρξε. Τόσο γιατί η απώλεια του Πρίντεζη και η ανυπαρξία του Πάουελ υποχρέωσαν τον Μπαρτζώκα να καταφύγει σε παράξενα σχήματα, όσο και γιατί ο Ολυμπιακός στην Ιταλία παρουσιάστηκε πολύ κακός απέναντι σε μία ομάδα ακόμα χειρότερη. Κάτι που αποδείχτηκε στα κρίσιμα τελευταία δύο λεπτά.
Τι του έμεινε λοιπόν. Η καρδιά! Το χαρακτηριστικό που καθρεπτίζεται στο πρόσωπο και το όνομα ενός παλικαριού που όσο μπόι του λείπει, τόσο μεγάλη ψυχή έχει. Του Κάιλ Χάινς. Δίχως αυτόν, ο Ολυμπιακός φέτος δε θα είχε τύχη. Και στην Τοσκάνη, θα είχε παραδώσει πνεύμα πολύ νωρίς.
Η Σιένα, που εκτός του Μπράουν, δεν έχει σημεία αναφοράς στην επίθεσή της, στηρίζεται εν πολλοίς στην άμυνά της και σε μία (ούτε καν επιτηδευμένη) αναρχία στο παιχνίδι της, που καταλήγει σε αμέτρητα τρίποντα. Αυτά που στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και στις δύο περιπτώσεις που η Σιένα ξέφυγε με 9 και 10 πόντους, «καθάρισαν» τον Ολυμπιακό, ο οποίος ήταν απροετοίμαστος να τα αντιμετωπίσει.
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως και στο τελευταίο δίλεπτο αποδείχθηκε ότι η ελληνική ομάδα δεν είχε ούτε συγκέντρωση, ούτε καθαρό μυαλό. Με το παιχνίδι της έδωσε το δικαίωμα να ανοίξει την άμυνά της, να βγει και να πιέσει ακόμα περισσότερο μακριά από το καλάθι. Υπήρξε φάση που οι τέσσερις παίκτες της Σιένα είχαν απομακρυνθεί από τη ρακέτα και πίεζαν ασφυκτικά στη γραμμή των 6.75 και δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να εκμεταλλευτεί τους ανοιχτούς χώρους.
Οι καλές καλύψεις που είχε στο μαν του μαν η ομάδα του Μπάνκι, στέρησαν κάθε είδους δημιουργίας από τον Ολυμπιακό, που περιορίστηκε σε έναν εκνευριστικό κανονιοβολισμό έξω από τα όρια των τριών πόντων, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί των γηπεδούχων, που δεν έχουν κανένα άλλο στόχο παρά να αφήνει τον αντίπαλο, όλο το βράδυ, να εκτελεί τρίποντα. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κερδίσει έτσι.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πέτυχε μία πολύ σπουδαία νίκη (διότι δεν είναι τυχαίο ότι η Σιένα έχει κάνει τέτοια πορεία), παίζοντας όμως πολύ κακό μπάσκετ.
Γενικά: Επέτρεψε στη Σιένα, να φέρει το παιχνίδι στο ρυθμό της. Δεν κατάφερε να περιορίσει τα ορθάνοιχτα τρίποντα, δεν είχε συγκεκριμένο στόχο στην επίθεσή του και άφησε την αναρχία των Ιταλών να γίνει ο χαρακτήρας του αγώνα. Δεν άλλαξε ρυθμό στο επιθετικό παιχνίδι του, δεν προσπάθησε (ή δεν κατάφερε) να φέρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι για να απειλήσει μέσα από το ζωγραφιστό, αφού το παιχνίδι των τριών πόντων ευνοεί πάντα τις χειρότερες ομάδες. Και για μεγάλο διάστημα η επιμονή αυτή (ελλείψει άλλων λύσεων) ήταν απογοητευτική.
Οσο για τα τελευταία δύο λεπτά. Στο μέλλον θα είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τις ομάδες που θα βρεθούν σε αντίστοιχες θέσεις. Ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να χάσει ένα παιχνίδι και πέταξε στα σκουπίδια τη μεγάλη ευκαιρία να φύγει από την Τοσκάνη και με την επιθυμητή διαφορά εξαιτίας ενός φάουλ που δεν έκανε κι ενώ μπορούσε να το δώσει. Αυτό ήταν τραγικό κι ανεπίτρεπτο. Προηγήθηκε με πέντε πόντους, αλλά ήταν τόσο βιαστικός να κερδίσει, που αδυνατούσε να βγάλει την αμέσως επόμενη άμυνα, προσφέροντας εύκολα και χαλαρά τρίποντα στους Ιταλούς που έμειναν στο παιχνίδι εξαιτίας της αδυναμίας των ερυθρόλευκων να αμυνθούν σωστά μετά δικά τους μεγάλα καλάθια.
Όχι μόνο δεν συντήρησαν τη διαφορά, αλλά παρολίγον να κάνουν και το μεγαλύτερο έγκλημα, χάνοντας ένα ματς που ήταν στα χέρια τους. Πολλοί θα σταθούν στη νίκη κι εν τέλει αυτή έχει τεράστια σημασία. Είναι σημαντικός όμως και ο δρόμος. Ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα, αλλά και τεράστια ψυχή για να το καλύπτει με ομάδες υποδεέστερες. Με τις καλύτερες, το πρόβλημα γίνεται ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Δεν ξέρω πλέον αν υπάρχει χρόνος για βελτιώσεις. Οσο ο Ολυμπιακός δεν φέρνει τη μπάλα κοντά στο καλάθι, το πρόβλημα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Και η απουσία του Πρίντεζη δεν μπορεί να είναι άλλοθι. Ωστόσο ο Ολυμπιακός κινείται στα ρηχά. Κι αν μπορεί να βγει από αυτή την στασιμότητα, τόσο καλύτερα θα είναι.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Με πιο ψηλό τον... Μπαρτζώκα
Η λογική πήγε περίπατο στη Σιένα κι αυτό οφείλεται στη μεγάλη απόφαση που πήρε ο Γιώργος Μπαρτζώκας 11 λεπτά πριν από τη λήξη... Οταν το σχήμα έγινε πιο κοντό από ποτέ. Ο πιο ψηλός "ερυθρόλευκος" την ώρα της κρίσης, ήταν ο προπονητής του!
Τρεις γκαρντ, Παπ στο "4", Χάινς στο "5". Το ματς άλλαξε, όσοι ήταν στο γήπεδο κατέθεσαν την ψυχή τους. Πρώτος και μακράν καλύτερος ο Κάιλ Χάινς και στο καθοριστικό τέταρτο δεκάλεπτο ο Βασίλης Σπανούλης και ο Κώστας Παπανικολάου.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, απέδρασε από την Παλαέστρα και αν ήταν συγκεντρωμένος στην άμυνα στο τελευταίο λεπτό, θα είχε εξασφαλίσει και τη διαφορά που θα τον έκανε τώρα πρώτο φαβορί για τη δεύτερη θέση. Το ότι η Σιένα έχει το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας της δίνει μικρό προβάδισμα, κυρίως γιατί έχει να αντιμετωπίσει την Μπεσίκτας, την αδιάφορη Μπαρτσελόνα στην Ιταλία και την Κάχα Λαμποράλ στη Βασκονία. Ως τότε, όμως, κανείς δεν ξέρει αν οι Βάσκοι θα είναι μέσα στο παιχνίδι. Την επόμενη αγωνιστική θα κριθούν πολλά.
Το ότι ο Ολυμπιακός κρατούσε και τη διαφορά στο τέλος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στεναχωριέται. Γιατί η εξέλιξη του αγώνα δεν προδίκαζε και την έκβαση που πήρε. Η Σιένα κυριάρχησε μέχρι το 29', οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν απάντηση στην άμυνα των Ιταλών. Ηταν προσαρμοσμένοι πάνω στον Βασίλη Σπανούλη, που δεν είχε πεδίο δράσης. Ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε, τα άστοχα σουτ από την περιφέρεια δεν βοηθούσαν να αλλάξει η εικόνα του αγώνα.
Ακόμα και ο Πέρο Αντιτς που είχε 3/7 τρίποντα, είχε περισσότερες κακές, παρά καλές στιγμές. Και στην άμυνα δεν έκανε δουλειά, για άλλη μια φορά η δική του παρουσία συνδυάστηκε με πρόβλημα στις περιστροφές.
Εν τέλει η λύση ήρθε όταν ο Μπαρτζώκας αποφάσισε να ρισκάρει. Οταν χαμήλωσε το σχήμα όσο δεν πήγαινε άλλο. Διότι ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε και νωρίτερα 4αρι, αλλά με 3αρι τον Κώστα Περπέρογλου ώστε να μην υπάρχει θέμα στα ριμπάουντ. Από το 29' και μετά ο κόουτς του Ολυμπιακού συνδύασε το σχήμα με 4αρι τον Παπ, αλλά και τρία γκαρντ (Σπανούλης, Λο, Σλούκας). Κάπως έτσι το ματς γύρισε, αφού και στην άμυνα η περιφέρεια πίεσε πιο πολύ και η Σιένα μπερδεύτηκε. Με τρία γκαρντ ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα, δημιούργησε, βρήκε επιθετικές λύσεις και συνάμα απελευθέρωσε τον Σπανούλη. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο ο αρχηγός ηγήθηκε τις αντεπίθεσης, ο Παπανικολάου έκανε τρομερή δουλειά (έμεινε 37 λεπτά στο παρκέ και ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές) και φυσικά ο Κάιλ Χάινς έκανε τη διαφορά. Ο σέντερ τσέπης σήκωσε στους ώμους του τον Ολυμπιακό, μια ομάδα με έναν παίκτη πάνω από 2 μέτρα (τον Παπανικολάου), έκρυψε το δρόμο της Σιένα προς το καλάθι και βρήκε επιθετικές λύσεις.
Το 53-44 στο 29' έγινε 61-68 στο 39', το επί μέρους σκορ στο δεκάλεπτο ήταν 8-24! Και σε αυτό το σημείο, ήταν ελάχιστες οι στιγμές που ο Μπαρτζώκας είχε στο παρκέ δύο γκαρντ. Μόνο για λίγο, μπήκε ο Περπέρογλου στο "3". Συν τοις άλλοις, ο κόουτς του Ολυμπιακού άφησε στο παρκέ τον Σπανούλη (αφού πρώτα του μίλησε και αντιλήφθηκε ότι ο παίκτη του είναι ήρεμος) που είχε 4 φάουλ και ο αρχηγός των ερυθρολεύκων πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Με άλλα λόγια, ο Μπαρτζώκας δεν φοβήθηκε, το πάλεψε και δικαιώθηκε απόλυτα. Η ανατροπή στα τελευταία 11 λεπτά είχε κυρίως τη δική του σφραγίδα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε καλό μπάσκετ. Το αντίθετο, εγκλωβίστηκε και πάλι από μια ομάδα με λιγότερο ταλέντο, πήγε στο ρυθμό της Σιένα, δεν μπόρεσε να ορθολογικό σχήμα να βρει λύσεις. Αλλά να μην ξεχνάμε και ότι απουσίαζε ο Πρίντεζης, γεγονός που δίνει μια άλλη διάσταση στη νίκη σε μια από τις πιο καυτές έδρες της Ευρώπης.
Βέβαια δεν ήρθε και η διπλή νίκη που θα έκανε το απόλυτο φαβορί για τη 2η θέση τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα φανεί στα επόμενα τρία ματς αν είναι μικρό ή μεγάλο. Προς το παρόν οι ερυθρόλευκοι πρέπει να εξασφαλίσουν την πρόκριση, που ακόμα είναι ανοιχτή. Είναι ξεκάθαρα στο χέρι τους, αφού υποδέχονται την Μακάμπι και την Χίμκι και έχουν να ταξιδέψουν στην Πόλη. Η τύχη για την συμμετοχή στα προημιτελικά είναι στα δικά τους χέρια, η δεύτερη θέση εξαρτάται από τη Σιένα...
ΥΓ.: Η απουσία του Βαγγέλη Μάντζαρη γίνεται κάθε μέρα και πιο εμφανής. Δεν είναι μόνο η άμυνα. Αλλωστε δεν ήταν η άμυνα το πρόβλημα, ο Μπράουν δεν είχε πεδίο δράσης. Το πρόβλημα είναι οι ισορροπίες που άλλαξαν, η χημεία και η επιθετική λειτουργία. Δυστυχώς ο Πέρκινς χρειάζεται χρόνο για να ενσωματωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις μπήκε, άλλαξε η εικόνα του Ολυμπιακού.
ΥΓ1: Ο Ολυμπιακός νίκησε με εγκλωβισμένο ως το 30' τον Σπανούλη, κακό τον Λο, τον Αντιτς, τον Πάουελ, τον Πέρκινς, τον Περπέρογλου, άτολμο τον Σλούκα, ασταθή τον Αντιτς, θετικό τον Σερμαντίνι Αλλά ο Χάινς έπαιξε για όλους, ο Παπανικολάου ήταν σπουδαίος και ο Σπανούλης βγήκε μπροστά ως μεγάλος αρχηγός στο πιο καθοριστικό σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου