Ο Σταύρος Κόλκας γράφει για τη νίκη του ΠΑΟΚ κόντρα στην Βέροια, για τον
αγαπημένο της εξέδρας που δεν τρώει... βλακείες, αλλά και για αυτούς
που πρέπει να φύγουν από την ΕΠΟ.
Ο ΠΑΟΚ έκανε αυτό που έπρεπε. Και έτσι πρέπει να κάνει σε αγώνες που ο
αντίπαλος είναι χαμηλότερης δυναμικότητας, όπως αυτός εναντίον της
Βέροιας.
Ο ΠΑΟΚ δεν εντυπωσίασε, ούτε ήταν κακός. Είχε αρκετές φάσεις, είχε
ηρεμία, σωστή ανασταλτική συμπεριφορά και οδήγησε την Βέροια σε μία
καθαρή φάση – αυτή του Μοκάκε – σε ολόκληρο το 90λεπτό.
Η ουσία είναι αυτή που μετράει και βλέποντας τα τελευταία τρία
παιχνίδια με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Βέροια, ο ΠΑΟΚ δεν απειλήθηκε
σχεδόν καθόλου. Η φάση της Βέροιας ουσιαστικά είναι αυτή που
καταγράφεται ως κλασική
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου. Ο Κατσουράνης
με τον Σίλντεφελντ δείχνουν πως βρίσκονται, οι Σεκού και Καμαρά είναι
σοβαροί ανασταλτικά και τα φορ πιέζουν δαιμονισμένα. Άρα, μέσα από αυτή
την εικόνα, είναι λογικό να βρει η ομάδα ψυχολογία και κυρίως ισορροπία
μέσα στο γήπεδο για να κερδίζει τα παιχνίδια.
Έχω να σχολιάσω δύο ποδοσφαιριστές. Πρώτα απ όλα τον Λίνο, ο οποίος
είναι πλέον ο αγαπημένος της κερκίδας δικαιολογημένα. Και αυτός που
αποδεικνύει πως σημασία δεν έχει η ηλικία, αλλά το πώς προσεγγίζεις
επαγγελματικά το άθλημα.
Ο Λίνο, δεν θα φάει βλακείες, θα ξεκουραστεί μετά την προπόνηση ή τον
αγώνα, δεν θα υπερβάλει ποτέ στη προσωπική του ζωή και θα πάρει στα πολύ
σοβαρά την προπόνηση. Δεν είναι τυχαία η εικόνα του στα 36 του χρόνια.
Είναι ότι ο ίδιος έχει χτίσει ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Και αυτόν
θα πρέπει να έχουν σαν παράδειγμα, τα δικά μας πιτσιρίκια που ίσως και
να μη κάνουν και πολλά από αυτά που πρέπει τώρα που χτίζουν καριέρα.
Ο άλλος παίκτης που αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω, είναι ο Ολίσε.
Μέχρι σήμερα, δεν είχε καλό παιχνίδι, αν εξαιρέσουμε ένα ημίωρο εναντίον
του ΟΦΗ που ο αγώνας ήταν άναρχος εντελώς.
Η πρώτη εξαιρετική εμφάνιση του Ολίσε ήταν η σημερινή. Ο Λιβεριανός,
είχε ουσία, δεν πήρε τραβηγμένες ενέργειες, όσες πήρε τις έφερε εις
πέρας και μέτρησε την πρώτη του ασίστ μετά από μια εξαιρετική
προσπάθεια.
Ήταν άψογος αμυντικά, σταθερός καθ όλη τη διάρκεια της απόδοσής του και
φαίνεται να βρίσκει ρυθμό. Και εφόσον έχει ρυθμό, η ποιότητά του μπορεί
να κάνει τη διαφορά αρκεί να σταθεροποιηθεί.
Η νίκη του Λεβαδειακού μας τον φέρνει αδιάφορο στην άλλη αγωνιστική,
ενώ η νίκη του Άρη, του δίνει σημεία ζωής για να χτυπήσει την Τρίπολη
την επόμενη εβδομάδα και να τον αναγκάσει να την κερδίσει για να
παραμείνει στη κατηγορία. Εμείς εννοείται πως πάμε για το δύο στα δύο
και όπως όλα δείχνουν θα καβαλήσουμε και τον Αστέρα έναν πόντο στα πλέι
οφ.
Και δέκα μέρες πριν τον συναντήσουμε στον πρώτο ημιτελικό, φαίνεται να
έχουμε βρει τα πατήματά μας και να πιστεύουμε στο αγωνιστικό πλάνο της
ομάδας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά φέτος.
Τέλος, επειδή πάλι διέρρευσε θέμα για τον Ζαγοράκη και δουλειές που
ενδέχεται να κάνει με τον Σαββίδη, εγώ προτιμώ να τον δω στην ΕΠΟ, όπως
και πολλά παιδιά από εκείνα του 2004.
Σιγά – σιγά θα πρέπει να φεύγουν από την ΕΠΟ άνθρωποι που δεν αγαπάνε
το ποδόσφαιρο και να μπαίνουν αυτοί που το αγαπάνε. Αν μας ενδιαφέρει να
δούμε ποτέ ποδόσφαιρο. Γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν.πηγή: sportdog.gr
Κυριακή 7 Απριλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου