Αν ο Λίλα το έβαζε, αν ο Γεωργιάδης δεν ήταν ο ήρωας από το πουθενά, αν δεν έβγαινε το ρίσκο Δώνη με Ιντζίδη αντί Λόρενς, ίσως ο ΠΑΟΚ είχε χάσει την ευκαιρία να ξεκινήσει στα πλέι οφ με ένα ξεκάθαρο προβάδισμα όπως τώρα. Αλλά και πάλι, φαβορί αυτός θα ήταν. Και το ερωτηματικό σε αυτή την διαδικασία, αφορά το φαβορί και την δυναμική του να διατηρήσει αυτόν τον ρόλο σε έξι αγώνες Κυριακή – Τετάρτη και σε μία εποχή που οι ομάδες συμπληρώνουν δέκα μήνες στη τρέχουσα σεζόν.
Είναι η ώρα να αναλύσουμε λίγο την κανονική περίοδο του ΠΑΟΚ. Πρώτα απ΄όλα σε πρώτο και δεύτερο γύρο μαζεύτηκαν οι ίδιοι βαθμοί. Από 31.
Ο ΠΑΟΚ τερμάτισε δεύτερος, μεγάλη επιτυχία αν έμενε με το ρόστερ του πρώτου μισού, αυτονόητο με τα συμπληρώματα του Γενάρη.
Οι 31 βαθμοί που μαζέψαμε στον πρώτο γύρο, είχαν πολύ τύχη, οι αντίστοιχοι του δευτέρου γύρου ατυχία. Βάσει εικόνα ομάδας, θα μπορούσαμε να έχουμε μείον έξι στο πρώτο μισό και άλλους τόσους στο δεύτερο.
Σε γενικές γραμμές η συγκομιδή είναι ικανοποιητική αν το δούμε ρεαλιστικά και η 2η θέση της κανονικής περιόδου το ταβάνι.
Όσον αφορά στο ποδόσφαιρο που παίξαμε, θεωρώ πολύ σημαντική παράμετρο το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ θέλησε να στήσει μία ομάδα που θα παίξει ξεκάθαρο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Στο πρώτο μισό δεν είχαμε τους παίκτες, αλλά καταφέραμε να έχουμε τα ποσοστά κατοχής, κάτι που μας βοήθησε σε εκείνο το διάστημα να έχουμε την καλύτερη άμυνα το πρωταθλήματος. Όσο δεν την έχει ο αντίπαλος την μπάλα, τόσο δεν κινδυνεύεις ακόμη και όταν είσαι επιεικώς ακίνδυνος για τα αντίπαλα καρέ.
Μετά τον Γενάρη, βρήκαμε πιο εύκολα τον δρόμο προς τα δίχτυα, αλλά όχι μέσα από τους παίκτες που ήρθαν – εκτελεστικά – αλλά μέσα από καλύτερο ποδόσφαιρο που βοήθησε τους φορ να μπούνε καλύτερα στο παιχνίδι της ομάδας. Κερδισμένος αυτής της υπόθεσης ο Σαλπιγγίδης, ενώ ο Κλάους μείωσε λίγο τους μέσους όρους του αλλά και πάλι έβαζε όποτε μπορούσε.
Ο ΠΑΟΚ του Δώνη, ήταν μία ομάδα που είχε καλό ρυθμό, έπαιξε καλά τακτικά – κυρίως αμυντικά – κόλλησε σε πολλά παιχνίδια κυρίως εκτός έδρας και είχε διάφανα κουσούρια. Κυρίως ο άξονάς του ήταν άκρως προβληματικός. Αν εξαιρεθούν οι τερματοφύλακες που ήταν καλύτεροι του αναμενόμενου, τα στόπερ του πρώτου γύρου ήταν τραγικά, ο Λάζαρ για έναν γύρο ήταν κακός όπως και ο Σαλπιγγίδης και όλο το βάρος έπεσε στον Κλάους και τον Κάτσε.
Η κατάσταση βελτιώθηκε στον δεύτερο γύρο με τον Κατσουράνη να έρχεται, τον Λάζαρ να βελτιώνεται, τον Κάτσε και τον Κλάους να είναι σχετικά σταθεροί και τον Σαλπιγγίδη να μπαίνει στον ρυθμό της ομάδας. Ο μοναδικός που πέρασε αδιάφορος πλην κάποιων εμφανίσεων αλά γκεστ σταρ, ήταν ο Λόρενς.
Σε ένα ποδοσφαιρικό ρεζουμέ δε νομίζω πως ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να παίξει συγκλονιστικά καλύτερα ή συγκλονιστικά χειρότερα. Θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα που χρειάζεται πολύ καλύτερο εξάρι, πολύ καλύτερο παίκτη πίσω από τον φορ, σοβαρότερες σταθερές στις πλευρές, με τον Λίνο στα 36 του να είναι η όαση της σεζόν.
Από εκεί και πέρα δε νομίζω πως είχαμε κανένα κέρδος για το μέλλον με τη χρησιμοποίηση των μικρών στο δεξί άκρο της άμυνας και θα χρειαστούμε ενίσχυση και εκεί, μάλλον με έναν παίκτη τύπου Ζεβλάκοφ που θα μπορεί να παίξει και στόπερ.
Ο ΠΑΟΚ για να γίνει ομάδα πρωταθλητισμού και να σταθεί σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, χρειάζεται έξι – επτά παίκτες πρώτης γραμμής. Αυτή είναι η αλήθεια και πάμε στο θέμα του προπονητή.
Ο Δώνης ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο τερματίζοντας δεύτερος, έχοντας την τύχη πρώτον να μην υπάρχει Παναθηναϊκός και δεύτερον, βλέποντας το άστρο της Τρίπολης να σβήνει προς το τέλος.
Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ τερμάτισε δεύτερος και βρίσκεται στα ημιτελικά του κυπέλλου, δεν μπορεί κανείς να πει πως είναι πετυχημένος. Όμως δεν είναι και αποτυχημένος όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν μερίδα του Τύπου και βέβαια ένα κοινό που λειτουργεί με εμμονές.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ο ΠΑΟΚ πάει στη Τρίπολη το Σάββατο για να διεκδικήσει την πρόκριση σε έναν τελικό μετά από δέκα χρόνια, σε μία σειρά που είναι τρομακτικά ισορροπημένη ακόμη και μετά τη νίκη της περασμένης Τετάρτης, ενώ για τα πλέι οφ, νομίζω πως ο ΠΑΟΚ μόνο με αυτοκτονία μπορεί να χάσει την πρωτιά.
Πάμε και στο θέμα των αποδοκιμασιών του Δώνη. Η συνήθεια να βρίζει κάποιος τον προπονητή του ΠΑΟΚ υπάρχει εδώ και χρόνια. Δεν υπάρχει προπονητής που δεν γιουχαρίστηκε στη Τούμπα. Ο Σάντος για δύο χρόνια έτρωγε μπινελίκια, ο Αναστασιάδης χτυπήθηκε από οπαδούς της ομάδας, ο Μπάγεβιτς έπαιξε ξύλο με αυτούς που είναι πίσω από τον πάγκο. Ο Δώνης, θα πρέπει να ζήσει με αυτό όσο θα είναι στον ΠΑΟΚ ακόμη. Δεν έχει άλλη επιλογή, όσο δίκαιο κι αν έχει.
Κάπου εδώ βέβαια, μπαίνει στη κουβέντα ο Σαββίδης και ο Τύπος. Ο μεγαλομέτοχος του μαζεύει όλους γύρω του, θέλοντας να πείσει το κοινό πως ο ΠΑΟΚ είναι οικογένεια και πως ο καθένας μπορεί να προσφέρει ανάλογα με τα προσόντα που διαθέτει. Είναι μία πολύ απλή λογική που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί εύκολα.
Βλέπει, πως ο προπονητής της ομάδας έχει θέμα. Ακόμη και μετά από νίκες δείγμα της αρρώστιας που επικρατεί. Και απ ότι έλεγε σήμερα, αναμένεται να αντιδράσει, χωρίς να γνωρίζει κανένας μας τι σημαίνει αυτό.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου