Ο Σταύρος Κόλκας γράφει για την κατοχή της μπάλας του "Δικεφάλου" και το
γιατί είναι αναποτελεσματική, για την ουσία που προσπαθεί να περάσει ο
Γ.Χ., αλλά και για τα μίνι διαρκείαςΗ παρουσία του Γιώργου Γεωργιάδη στον πάγκο για έξι παιχνίδια έχει διπλό
ενδιαφέρον. Πρώτον, γιατί καλείται να βγάλει την ομάδα πρώτη στη
διαδικασία των πλέι οφ και δεύτερον, θέλει δε θέλει, εμφανίζει μέσα από
την καθημερινότητα τις διαφωνίες που είχε με τον προπονητή Γιώργο Δώνη.
Στο πρώτο φιλικό που είχε την ευκαιρία ο Μπέμπης να δείξει κάποιες
σκέψεις του φαίνεται η διάθεσή του να το γυρίσει σε 4-2-3-1 αν και κατ`
εμέ δεν έχει σχεδόν καμία διαφορά από το 4-4-1-1 που έπαιζε ο ΠΑΟΚ μέχρι
τώρα.
Αυτό που διαφοροποιεί κάπως τα πράγματα, είναι το που θα τοποθετηθεί η
ομάδα, πως θα πιέσει και πάνω απ όλα πως θα κυνηγήσει το γκολ. Και σε
αυτό φαίνεται πως ο ΓΧ είχε μεγάλες ενστάσεις αφού δεν περνάει μέρα που
δεν δουλεύει την ομάδα του πάνω στην ουσία που πρέπει να έχει στο
παιχνίδι της.
Καλή είναι η κατοχή, απαραίτητη όταν είσαι μεγάλη ομάδα, αλλά ακόμη και αυτή δεν υπήρχε όταν η μπάλα έκαιγε.
Στο ποδόσφαιρο η φλυαρία πληρώνεται και ο ΠΑΟΚ ήταν – είναι ακόμη πολύ
φλύαρος. Μεγάλη ομάδα που δεν ξέρει να σκοτώνει τον αντίπαλο, δεν είναι
μεγάλη. Απλά είναι τα πράγματα.
Υπάρχει η Μπατσελόνα, ο ορισμός της φλυαρίας, με συγκεκριμένους
αυτοματισμούς, αλλά ένα μεγάλο προσόν. Το πρέσινγκ της. Άλλο είναι να
βγάλεις κόντρα εβδομήντα μέτρων και άλλο τριάντα αφού έχεις κλέψει ψηλά
τη μπάλα.
Βέβαια, χάρις στην αποτελεσματική φλυαρία της Μπαρτσελόνα,
παρουσιάστηκε η γερμανική σχολή που όχι μόνο δε φλυαρεί, αλλά προσπαθεί
να σε συνθλίψει από το πρώτο λεπτό. Είχε τελικά η φλυαρία και τα καλά
της, αφού ανάγκασε διάφορες σχολές να προσαρμοστούν σε αυτή και να
παρουσιάσουν κάτι καλύτερο. Όπως δεν πιστεύαμε ποτέ πως θα βγει καλύτερη
ομάδα από τη Μίλαν τον Ολλανδών, τον Άγιαξ του Φαν Γκάαλ, τη
Γιουνάιτεντ του Φέγκιουσον, έτσι δεν πιστέψαμε πως θα βρεθεί το αντίδοτο
για την σύγχρονη Μπαρτσελόνα, αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα
αντίδοτο. Ο χρόνος ανακάλυψής του μόνο αποτελεί ερωτηματικό. Και
επιστρέφω στην ομάδα μου μετά από αυτή την ευρωπαϊκή παρένθεση.
Το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι πως η φλυαρία του είναι άκρως
αναποτελεσματική και αυτό μάλλον πηγάζει από δύο στοιχεία. Την αδυναμία
του προπονητή να μεταδώσει κάτι διαφορετικό και την αδυναμία των παικτών
να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους στις ανάγκες της μεγάλης ομάδας. Την
ατομική τους απόδοση δηλαδή. Όταν το πλάνο δεν τραβά, βγάλε και μια
ενέργεια βρε αδερφέ. Λίγη φαντασία. Μία ντρίπλα, κάτι που να
δημιουργήσει πλεονέκτημα. Μια μπαλιά που δεν την περιμένουμε έστω. Έχω
βαρεθεί στις μεταδώσεις να λέω την πάσα πριν αυτή γίνει.
Το ζητούμενο όταν αλλάζει μία ομάδα αγωνιστικό πλάνο, είναι να
πιστέψουν οι παίκτες της σε αυτό. Περισσότερο απ όσο πίστευαν στο
προηγούμενο. Οι μέρες πλησιάζουν και ο ΠΑΟΚ πάει στο Περιστέρι για να
πάρει ένα διπλό σε μία έδρα που ουδέποτε το πήρε. Καλό το κρας τεστ
νούμερο ένα.
Από εκεί και πέρα, μαθαίνω πως αύριο αναμένεται να βγούνε οι τιμές των
μίνι διαρκείας. Νομίζω πως οι κάτοχοι των κανονικών διαρκείας δεν πρέπει
να πληρώσουν σεντς για τα πλέι οφ. Και για να επιχειρηματολογήσω,
πρώτον, αν κληθούν να πληρώσουν κι αυτοί, τότε η εικόνα της Τούμπας
κινδυνεύει να είναι κάκιστη, δεύτερον, οι συγκεκριμένοι είναι οι
θιγμένοι της φετινής στρατηγικής τιμών, αφού έφτασαν να έχουν
προπληρώσει ότι και οι υπόλοιποι που αγόρασαν μεμονωμένα εισιτήρια.Πηγή: sportdog.gr
Πέμπτη 9 Μαΐου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου