Θεωρώ ότι ο Φέγκιουσον ως διάρκεια και ως επιτεύγματα είναι πάνω από τους Μπάσμπι, Πέισλι, Σάνκλι, Χερέρα, Μίχελς, Χάπελ, όλους. Διότι συν τοις άλλοις άλλαξε ριζικά την ιστορία μιας ομάδας. Είναι ασύλληπτο αυτό που έκανε. Όταν πήγε στη Μάντσεστερ πριν 27 χρόνια, η Λίβερπουλ είχε μεγάλη διαφορά και στο μέγεθος ως σύλλογος και στα τρόπαια, η Μάντσεστερ μάλιστα ήταν τρίτη στα πρωταθλήματα, πίσω και από την Άρσεναλ, και όμως με τον Φέργκιουσον τους πάτησε όλους και τους ξεπέρασε. Πήρε και 2 Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε γενικώς τρόπαια πολύ περισσότερα απ΄ όσα είχε σ΄ όλη την ιστορία της η Μάντσεστερ πριν από αυτόν τον προπονητή. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο φαινόμενο.
Σκεφτείτε πόσες 11άδες άλλαξε, πόσα ρόστερ άλλαξε, πόσες ομάδες της Μάντσεστερ ανανέωσε, τι διάρκεια είχε. Πώς κρατιόταν πάντα στον αφρό.
Εγώ που παρακολουθώ χρόνια ατέλειωτα τη Μάνστεστερ θα σταθώ στο ότι πάντα κρατιόταν μοντέρνος, ποτέ δεν έμενε πίσω στην εξέλιξη. Και τι δεν έχω δει από αυτόν. Δεν θα ξεχάσω για παράδειγμα, που ένα φεγγάρι έκανε τους ακραίους μπακ Νέβιλ και Εβρά να κλίνουν προς τα μέσα και παρουσίαζε κάτι σαν 4 σέντερ μπακ! Κι έφερνε πίσω ως ακραίους μπακ τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Παρκ! Με δύο χαφ μπροστά τους! Κι όταν έπαιρνε την μπάλα η Μάντσεστερ έφευγαν πολυβόλο στην αντεπίθεση!
Προπονητής που σεβάστηκε τους χώρους, έπαιξε και κλειστές άμυνες, γέμιζε όμως και την αντίπαλη περιοχή, ήθελε δύο κυνηγούς, ζήταγε τα πολλά τρεξίματα και τη φυσική κατάσταση, πήρε 13 πρωταθλήματα σε ένα πολύ δύσκολο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα όπως αυτό της Αγγλίας, πήρε 2 Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε Κύπελλα, πήρε κι άλλα τρόπαια, και τι δεν πήρε. Και φρόντισε να φύγει στην καλύτερη στιγμή, παίρνοντας το πρωτάθλημα με περίπατο και αφήνοντας έτοιμη ομάδα.
Μην ξεχνάμε τι παικταράδες έβγαλε και από τα σπλάχνα της ομάδας του, πώς αξιοποιούσε τους μικρούς, αλλά και πώς ήταν αυστηρός με τα δικά του παιδιά, λόγου χάρη τον Μπέκαμ, και πώς ήταν σαν πατέρας στην ομάδα που ασχολιότανε με όλα. Λόγου χάρη ο Γκιγκς είχε δηλώσει κάποτε πώς όταν ήταν στην ομάδα Νέων, τον έτρεμαν τον Φέργκιουσον, ασχολιόταν και με τους μικρούς, ήξερε τα ονόματά τους, ρώταγε τα πάντα μέχρι και για τους γονείς τους, μια φορά χάιδευε το μάγουλο του Γκιγκς που ήταν φρεσκοξυρισμένο ρωτώντας τον γιατί ξυρίστηκε και αν είχε ξενυχτήσει διασκεδάζοντας! Μέχρι και ότι τους παρακολουθούσε είχε πει γνωρίζοντας τι αμάξι είχε ο καθένας!
Για τη διάδοχη κατάσταση εγώ ήθελα τον Μουρίνιο στη Γιουνάιτεντ, αλλά ο Φέργκιουσον θα επιλέξει και θα θέλει να έχει έναν προπονητή που θα δέχεται τις υποδείξεις του και θα μπορεί να τον κατευθύνει ως τεχνικός διευθυντής. Λένε λοιπόν ότι θέλει τον Μόγιες. Να δούμε, δεν είμαι σίγουρος. Εντάξει, δεν είναι κακός, πειθαρχημένος είναι και ήσυχος ο Μόγες.
Πάντως δεν ήταν και αλάνθαστος ο Φέργκιουσον, ένα μεγάλο λανθασμένο κοουτσάρισμα για παράδειγμα που θυμάμαι ήταν ο τελευταίος τελικός Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα. Τη σούπερ τότε Μπαρτσελόνα που θεώρησε ο Φέργκιουσον ότι μπορούσε να την αντιμετωπίσει στα ίσα, δεν την έπαιξε κλειστά, άνοιξε τους χώρους, ήταν πολύ ανοιχτές οι γραμμές του, είχε μία ζώνη νεροζούμι, και έφαγε πολύ βαριά ήττα.
Ένα πράγμα ακόμα που θα ήθελα να πω είναι ότι πρέπει να έκανε εκπληκτική προπόνηση. Το ότι άντεξε 27 χρόνια σε μια ομάδα τέτοιου υψηλού επιπέδου, με παικταράδες και με προσωπικότητες, το ότι δεν τον βαριόνταν, σημαίνει ότι είχε ποικιλία στις προπονήσεις του, είχε καινούργια πράγματα να παρουσιάζει και τους κράταγε το ενδιαφέρον. Σκεφτείτε, έφαγε τόσους παίκτες κατά καιρούς, έδιωξε παίκτες, και όμως κανείς δεν βγήκε ποτέ απ΄ όσους είχαν λόγο να τον θάψουν, κανείς δεν βγήκε να πει ότι έκανε κακές προπονήσεις.
Τέλος, ένα ακόμα ατού που είχε ήταν το μάτι στις μεταγραφές. Εστίαζε σε κάποιους παίκτες και δεν δίσταζε να πληρώνει πολλά, συνήθως τον δικαίωναν, δεν πέταγε εύκολα πολλά λεφτά η Μάντσεστερ. Παράδειγμα ο Φαν Πέρσι που πήγε και τον άρπαξε από την Άρσεναλ ενώ όλες οι άλλες μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη έξυναν τη μύτη τους, και τον δικαίωσε, με αυτόν πήρε το φετινό πρωτάθλημα κάνοντας περίπατο.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου